564 lezers namen deel aan de wedstrijd die we organiseerden in samenwerking met Atlas. Deelnemers konden één van de vijf gratis exemplaren krijgen. Dat hier interesse voor bestaat, is een understatement. Het is de wedstrijd met de grootste respons die we tot nu toe ontvingen op alle wedstrijden die we ooit organiseerden. Op 23 oktober werd het boek van stripjournalist Geert De Weyer officieel gepresenteerd in galerie Mekanik in Antwerpen waar iedereen zag dat het goed was.

De afgelopen week was Geert De Weyer zenuwachtig. Hoe zal het boek onthaald worden? Hoe zullen bevooroordeelde messenslijpers reageren? En komt er wel voldoende volk af naar de boekpresentatie? Nou, dat viel wel mee. Nadat de galerie zich gestadig vulde met uitgenodigd volk opende de Nederlandse Atlas-uitgever Hans Enters het rondje speechen. Alleen al uit zijn speech leerden toehoorders bij. De aangehaalde anekdotes haalde Enters uiteraard uit het boek. Zijn stripfascinate begon met het weekblad Eppo dat in 2009 een comeback maakt. Rob Van Bavel, uitgever van Storm en straks Eppo, was ook aanwezig. De vele complimenten die hij die avond mocht aanhoren van aanwezigen en slijmjurken liet hij zich welgevallen.

Daarna mocht levende legende en stripmonument Dick Matena een bevlogen toespraak geven. Op een paar handgeschreven velletjes had hij eloquent geformuleerde bedenkingen over stripjournalistiek genoteerd. Insiders wisten dikwijls genoeg. Matena is duidelijk een fan van De Weyers schrijfsels. En als hij het er oneens mee is, dan laat hij hem dat ook weten. Na een afkraakrecensie van de spin-off van Storm (waar Matena de tekenaar van was) schreef hij De Weyer een lange brief. Matena was dit opgerakelde feit ondertussen vergeten.

Met een eigen album of reeks staat Dick Matena niet in het boek vermeld, maar zijn naam valt wel drie keer bij andere klassiekers. Hij had het trouwens telkens over honderd "reeksen" in plaats van stripklassiekers. Maar dat komt toch min of meer op hetzelfde neer. Wij hadden graag de speech bemachtigd om hier integraal te kunnen presenteren, maar na afloop bleken de papieren verdwenen te zijn. Gestolen of verloren, dat was nog niet duidelijk. Daags nadien werden de papieren gerecupereerd uit de voering van zijn jas.

Ook Geert De Weyer vertelde een en ander. Zelf houdt hij niet van toespraken vol bedankingen. Daarom komt hij ook te laat op andere boekvoorstellingen om zulke speeches te missen. Maar nu is hij dus zelf kop van jut. Ervanonder muizen was niet aan de orde. Uitgever en vormgever (Johan Stuyck van Oogachtend) werden uitvoerig en meermaals bedankt. Terecht ook, dit is een van de mooiste boeken ooit over strips gemaakt. En daar we zelf ook een bibliotheekkast vol Nederlands- en anderstalige boeken hebben, kunnen we dat toch met enige bewijskracht beweren.

Een van de personen die De Weyer bedankte, was een zekere Inge, die in een geschonken exemplaar deze avond ontdekte dat haar naam op een van de eerste binnenpagina's staat vermeld: "Voor Inge" met twee hartjes die uit Frommeltje en Viola komen. Gevraagd naar wie die Inge is, kwam de romantische aap uit de mouw: een ex-vriendin met wie hij tien jara lang lief en leed deelde. Let ook op het blauwe hemd van Geert. Speciaal voor deze avond gekocht. Spreek 'm er gerust op aan als je hem in het echt ontmoet. Het was een gespreksonderwerp bij enkele van de talloze vrienden van Geert.

En er mag al eens op geklonken worden op het resultaat. Voor Geert (hier in het bijzijn van gastvrouw Linda Torfs) betekent deze afronding van een vier jaar lang aanslepend project allerminst het einde van zijn kopzorgen. Een volgend boek dient zich al aan: in januari 2009 komt een interviewboek uit met medewerking van het kransje Vlaamse tekenaars dat de laatste jaren furore maakt in de alternatieve stripscene. En als 100 Stripklassiekers het aan de kassa ook nog eens goed genoeg doet (ondanks de verkoopprijs, dat moeten we toch toegeven), komt er misschien een vervolg met nog eens honderd klassiekers want er zijn er uiteraard veel uit de boot gevallen. Keuzes moeten nu eenmaal gemaakt worden.

Marvano was een van de aanwezigen. Dat Ridley Scott de rechten opkocht op het boek én de strip De Eeuwige Oorlog (uiteraard opgenomen in het boek) was een nieuwsje waar De Weyer al een tijdje op moest broeden. Het staat vermeld in het boek en werd pas medio oktober wereldkundig gemaakt. Rechts van Marvano staat René van Loon, directeur van Veen, Bosch & Keuning België, aan wie we de exemplaren voor onze wedstrijd te danken hadden.

Tom Bouden en echtgenoot annex uitgever tekenden ook present. Lees eens zijn album Paniek in Stripland dat kan doorgaan als een eigen versie van 100 Stripklassiekers.

Voor nieuw stripwerk van Ken Broeders (Voorbij de Steen, Cyrano) in het midden en Patrick Van Oppen (Tommeke) rechts wachten we nieuwsgierig af. Patrick is een oud-klasgenoot van Geert De Weyer.

Tussendoor signeert Geert zijn boek. Goh, dit is echt wel een uitgave waar we jaloers op zijn. Zo'n boek verschijnt maar eens om de zoveel jaar.

Ook diverse perslieden waren aanwezig. Van rechts naar links is dat Patrick Van Gompel (die de Bronzen Adhemar mee groot maakte en thans regelmatig te zien in het vtm-nieuws als reporter), Lucas Reynaert van het persagentschap Belga en Jan Bex, zowat de meest sympathieke journalist van 't land die voor de sympathiekste provincie van 't land schrijft in Het Belang van Limburg. Dankzij hem is Geert zelf met het schrijven over strips begonnen. Of hoe een journalist een prettige indruk kan nalaten. Helemaal links staat Willem Degraeve met bril, werkzaam in het Belgisch Centrum van het Beeldverhaal.

Een onderonsje met Marvano en Dick Matena. De eerste is een auteurstalent dat te groot is voor klein Vlaanderen. De tweede verruilde jaren geleden al zijn geboorteland Nederland voor zijn thuisland België.

Steven Dupré brengt dit jaar nog het derde deel van Kaamelott uit waardoor hij een van de weinige Vlamingen is die in het buitenland publiceert én er meer dan een paar honderdtal van zijn albums weet te slijten.

"Bedankt voor de aanwezigheid", is de vermoedelijke begeleidende uitspraak van dit handgemeen.

Net zoals Kuifje en Robbedoes is ook Geert De Weyer een rosse reporter, doch dit terzijde. Links van hem staat Johan Stuyck die een voortreffelijk werk leverde voor de vormgeving van het boek. 100 Stripklassiekers verdient een opsomming van honderd compimenten. Alleen al het (her)ontdekken van strips uit het (verre) verleden maakt van dit boek meer dan een naslagwerk. het enthousiasmeert om reeksen te lezen, te herlezen, uit te proberen of te waarderen naar hun verdiensten. Straks onder de kerstboom is het een boek dat bij stripliefhebbers ten zeerste in de smaak zou moeten vallen.