HET GELE TEKEN
D A T A S H E E T
Tekenaar:
Edgar-Pierre Jacobs
Scenarist:
Edgar-Pierre Jacobs
Uitgever:
Lombard
Collectie:
Lombard Collectie
Eerste druk: 1956
Oorspronkelijke titel:
La Marque Jaune
Uitvoering:
HC, kleur
Plot: Heel Londen is in de ban van Het Gele Teken, een personage dat via de media criminele daden aankondigt, ze nog uitvoert ook en duidelijk zichtbaar zijn merkteken (een gele "M" in krijt) achterlaat. Na een diefstal van de kroonjuwelen uit de Wakefield Tower worden professor Mortimer en kapitein Blake met de zaak belast. Maar Het Gele Teken heeft hen in het oog en speelt een spelletje met hun Britse voeten.
Topwaardering: Na het min of meer postapocalyptische Het Geheim van de Zwaardvis en de geschiedkundige, Egyptische archeologiedroom Het Mysterie van de Grote Piramide, gaat Jacobs voluit voor een realistische weergave van weleer, het mistige Londen van de jaren vijftig. Het brave vakmanschap ver overstijgend zet hij een overwegend donkere sfeer neer dat na vijftig jaar nog steeds niet aan charme inboet. Blake en Mortimers nemesis, Olrik (gemodelleerd naar Jacobs), verliest er zijn verstand bij. Jacobs' tekenstijl en geroemde kleurgebruik vallen in dit album in zijn definitieve plooi. De ellenlange dialogen in tekstballonnen en beschrijvende tekstkaders horen al net zo bij een Blake en Mortimer als Het Gele Teken in de allerhoogste regionen van Top Zoveel-lijstjes. Het hecht doortimmerde detectiveverhaal nodigt dan weer uit tot actief meespeuren.
Aantal genomineerde albums van Jacobs: 9/404
 
Weetjes: Al bij het verschijnen in augustus 1953 in het weekblad Kuifje weet Jacobs de lezers te begeesteren. Overal in Brussel verschijnt het beroemde gele M-teken op schoolbanken en op stadsmuren. Volgens Johan De Moor (zoon van Bob De Moor die op zijn beurt De Drie Formules van Professor Sato deel 2 afwerkt na de dood van Jacobs) is het de allereerste graffitti in de hoofdstad • Het Gele Teken verschijnt zonder reekstitel voor het eerst in de inmiddels antiquarische en legendarische Lombard Collectie waarin acht Blake en Mortimer-abums verschijnen • Jacobs haalt zijn inspiratie uit de film Mad Love uit 1935, op zijn beurt gebaseerd op de roman Les Mains d'Orlac van Maurice Renard. Verschillende stripscènes komen naadloos overeen met scènes uit de film: het treinongeluk, Septimus' hypnotische krachten, momenten van waanzin,... M, een film uit 1931 van de Duitse expressionistische regisseur Fritz Lang ligt ook aan de basis van Het Gele Teken, bijvoorbeeld de scène waarin hoofdrolspeler Peter Lorre een "M" van "Moordenaar" op zijn jas krijgt gekalkt • In 1978 roemen de artsen Michel Bataille en Anne Leunen in een wetenschappelijk-psychologische studie de sequentiële stadia van waanzin zoals die belichaamd wordt door psychiater Septimus • Op de oorspronkelijke cover heeft Mortimer een revolver in de hand. Dit leidt tot onverwachte problemen met de censuur. Het zou een allusie zijn op geweldpleging in een realistisch verhaal voor de jeugd • De muur met rode bakstenen, het regenachtige straatje Limehouse Dock, het gele teken op de muur en de houding van Blake en Mortimer vormen samen één van de meest herkenbare stripcovers, vele malen gerecycleerd in knipooges van andere auteurs • Populariteit kan je afmeten aan de mate waarin je geïmiteerd of geparodieerd wordt. Yann en Conrad deden het ooit een halve pagina lang (Talk en Baltimore in De Sigaretten van de Farao) in Robbedoes, maar Veys en Barral doen het minstens één album lang in De Avonturen van Philip en Francis dat in 2005 verschijnt bij Dargaud. Vele scènes uit Het Gele Teken zijn letterlijk overgenomen. Ook de kleurschakeringen zijn treffend nagebootst • Filmplannen voor het album dateren al sinds 1985. Filmliefhebber Jacobs was toen nog betrokken bij het project. Het is expliciet zijn verzoek om er een Euraziatische of Aziatische vrouwelijke toets in te brengen. Onder de titel M lijkt een verfilming er eindelijk aan te komen • De critici hebben er geen oren naar, maar de overname van de reeks Blake en Mortimer door verschillende teams (Ted Benoit + Jean Van Hamme, André Juillard + Yves Sente en tot diens overlijden ook René Sterne + Jean Van Hamme), hernieuwt de belangstelling voor de klassieke avonturenreeks. Jongere en nieuwe generaties lezers ontdekken wel degelijk de kwaliteiten van de reeks. De oplages schieten de lucht in. De internationale media ('t is te zeggen: de ons omringende landen) wijden beschouwende artikels aan het duo en hun schepper.