|
Auteur:
Cosey (= Bernard Cosandai) (Zwitserland) • Uitgever:
Lombard • Collectie: Verhalen
en Legenden (1984, 1985), Getekend (1994, 2001, 2007)
• Eerste druk: 1984 (deel 1),
1985 (deel 2), 2007 (integrale) • Uitvoering:
SC (2000, 2001) en HC (1984, 1985, 1994, 2007), kleur
|
|
|
"1930.
Ergens hoog in de Zwitserse Alpen ontwaakt het idyllische
dorpje Ardolaz onder de eerste lentezon. De eerste
toerist is zopas aangekomen, en het is direct een
speciale. Sir Melvin Z. Woodworth is immers een
gevierd Engels schrijver. In zijn bagage steekt
slechts één boek, namelijk het meesterwerk
van James M. Barrie uit 1902, Peter
Pan. Woodworth is hier niet zomaar. Hij is
op zoek naar inspiratie voor zijn volgende roman.
Hij zoekt er naar zijn Peter Pan. Tussendoor speurt
hij naar aanknooppunten voor de dood van die andere
Peter Pan, zijn halfbroer Dragan die tien jaar eerder
buffetpianist was in het lokale zomerhotel. Stapje
voor stapje kleurt Melvin de gefantaseerde schaduw
in die zijn broer achterliet. Niets overhaastend
want het leven is ronduit hemels in het Wallisdal.
Twee zaken weerhouden hem ervan om helemaal weg
te glijden in dit Nooitgedachtland. Wie is de geheimzinnige
pianist die 's nachts de werken van zijn broer speelt
en vooral, hoelang zal het nog duren vooraleer de
gletsjer scheurt en het hele dorp in een lawine
zal meesleuren? Op Zoek naar Peter Pan
is het onbetwiste hoogtepunt uit de carrière
van Cosey. Begonnen als een oogluikend
toegestaan uitstapje, ver weg van zijn toen populaire
hippiereeks Jonathan, groeide het tweeluik
(in 2007 kwam het tot een integrale editie) uit
tot een van de fundamenten van de moderne strip.
Vandaag staat het album er nog steeds. Het duidelijke
en eenvoudige verhaal blijf je lezen en herlezen.
De spaarzame dialogen echoën verder in de vele
woordenloze pagina's vol adembenemende sneeuwlandschappen.
De witte sneeuw dwingt je als het ware om tussen
de regels te lezen. Hoewel je onmiddellijk betoverd
bent door het ijskoude Nepalese kleurenpallet, maakt
de Zwitser hier toch het meeste indruk met zijn
nachtelijke scènes. Het prachtige schaduwspel,
subtiel ingekleurde zwartvlakken en rake accentbelichting
doen zijn al sfeerrijke decoupage nog meer schitteren.
Qua techniek hoeft Cosey hier alleen een Hugo
Pratt in zijn omgeving te dulden. Enige
smet op deze klassieker is de supermelige epiloog.
Deze voelt teveel aan als een commercieel compromis.
Gelukkig dwingt niemand je om die laatste drie overbodige
bladzijden te lezen." (geciteerd uit deze
bespreking)
Aantal genomineerde albums van Cosey: 6/313 |
|
|
Tekenaar:
Marvano (= Mark van Oppen) (België) • Scenarist:
Joe Haldeman (Verenigde Staten) • Uitgever:
Dupuis • Collectie: Vrije Vlucht
• Eerste druk: 1988 (deel 1),
1989 (deel 2 en 3), 2008 (integrale) • Uitvoering:
HC, kleur |
|
|
Dit
album kwamen we al eens tegen als vijftiende beste
album in de BelgenTop.
"Hoewel niemand ooit een Tauraan zag, krijgt
een legereenheid in 2010 een opleiding om ten oorlog
te trekken tegen het buitenaardse volk. We volgen
de carrière van Mandella als soldaat in het
eerste deel, als luitenant in deel 2 en als majoor
in het afsluitende deel 3. Met het tijdreizen als
een van de mogelijkheden overspant deze carrière
bijna twaalf eeuwen. De Eeuwige Oorlog
is een sublieme trilogie waarin Marvano,
geruggensteund door de oorspronkelijke sf-roman
van Joe Haldeman, The Forever
War, de waanzin van de oorlog aanklaagt. Het
juryrapport van de Bronzen Adhemar Stichting
roemde Marvano in 2001 voor zijn internationale
tekenstijl die, ondanks zijn afstandelijkheid, de
lezer naar de keel grijpt. En verder dat Marvano
een van de eerste Vlaamse striptekenaars is die
de Amerikaanse comic-achtige sf dichter bij het
publiek brengt. Waarvan akte."
Aantal
genomineerde albums van Marvano: 7/313
Aantal genomineerde
albums van Joe Haldeman: 7/313 |
|
|
Auteur:
Will Eisner (Verenigde Staten) • Uitgever:
Sherpa (1990), Atlas (2004) • Eerste
druk: 1990 • Uitvoering:
SC, sepia |
|
|
Na
een lange en roemrijke carrière die hij voornamelijk
opbouwde op zijn atypische superheldenstrip The
Spirit, trok Will Eisner zich
terug in de anonimiteit. In 1978 stond hij er opnieuw,
ditmaal met een bundel van vier verhalen waarvan
het eerste het titelverhaal is. Daarin stelt de
vrome jood Frimme Hersch al zijn vertrouwen in God
met wie hij een contract afsluit om een goed leven
te kunnen leiden. Wanneer zijn geadopteerde dochter
sterft, verbreekt hij eenzijdig het contract en
ontpopt zich tot een geslepen zakenman. Hij verwerft
een huurkazerne in de fictieve New Yorkse wijk Dropsie
Avenue met van een synagoge gestolen obligaties
als onderpand. later probeert hij een nieuw contract
af te sluiten nadat hij de synagoge de obligaties
terugbetaalde. Maar God lijkt het er niet mee eens
te zijn. In de drie overige verhalen staan andere
personages centraal die allen wonen in de wat marginale
woonwijk Dropsie Avenue. Ze gaan over een alcoholische
straatzanger en een vrouw die op hem verslingerd
is, een alleenstaande conciërge die erin wordt
geluisd door een tienjarige lolita en een man en
een vrouw die zich in een vakantiekolonie rijker
voordoen dan ze zijn en een romance beleven.
Het zijn boeiende vertellingen met veel aandacht
voor de psychologie van de personages die in de
moeilijke jaren 1930 rekening moeten houden met
de gevolgen die de struggle for life met
zich meebrengen. Met Een Contract met God
zag ook de omschrijving graphic novel het
licht. Deze term vond Eisner zelf uit toen hij zijn
album voltooide. Vandaag is het een genre op zich
waarvan de verzamelnaam soms wordt misbruikt om
een afgesloten verhaal (een one-shot) te makkelijk
te benoemen als een graphic novel, een beeldroman,
een grafische roman of verzin zelf maar een term.
Aantal
genomineerde albums van Will Eisner: 5/313 |
|
|
Auteur:
Naoki Urasawa (Japan) • Uitgever:
Kana • Collectie: Big Kana
• Eerste druk: 2007 •
Uitvoering: SC, zwart-wit |
|
|
"Een
manga met de naam Monster doet sommigen
misschien vermoeden dat het om een strip gaat waarin
afgrijselijke gedrochten met hun tentakels allerlei
onbehoorlijke dingen uitspoken met grote ogen opzettende
meisjes in korte rokjes. Jammer voor de liefhebbers,
maar Monster is 'gewoon' een straffe realistische
thriller die een even hoog niveau haalt als die
andere reeks van Naoki Urasawa:
20th Century Boys. De jonge Kenzô
Tenma werkt als hersenchirurg in het Duitse Düsseldorf.
En het gaat de Japanner behoorlijk voor de wind.
Zijn collega's en patiënten dragen hem op handen,
hij heeft een relatie met de dochter van de directeur
en zal het zeker nog ver schoppen in de medische
wereld. Op een dag negeert de rechtschapen Tenma
de orders van zijn directeur en opereert een jongetje
met een kogel in zijn hoofd in plaats van de burgemeester.
Dit is het begin van een nachtmerrie... In vergelijking
met 20th Century Boys vertelt Urasawa zijn
verhaal dit keer een stuk rechtlijniger. Maar ook
Monster getuigt van zijn talent om beklijvende
scenario's te schrijven. Het is opnieuw een knap
geconstrueerde puzzel die ondanks de vele personages
en plotwendingen altijd goed te volgen blijft. Hoewel
Urasawa de actiescènes niet schuwt, is Monster
in de eerste plaats een psychologische thriller,
met aandacht voor de innerlijke drijfveren van de
hoofdpersonages. Monster speelt zich volledig
in Europa af (hoofdzakelijk Duitsland en Tsjechië)
en het is duidelijk dat Urasawa zich goed gedocumenteerd
heeft. Hij gaat thema's als de val van de Berlijnse
Muur, het groeiende racisme en, vooral in het eerste
deel, kritiek op het ziekenhuisbeleid (zonder dat
het evenwel een tweede Say Hello to Black Jack
wordt) niet uit de weg." (geciteerd uit
deze
bespreking) In december 2009 volgt het
slot van de achttiendelige reeks waarvan grootgewichten
als Régis Loisel en Alejandro
Jodorowsky een fan zijn. Monster
bestaat ook als een 74-delige animeserie. Laat je
niet afschrikken door de Franse verpakking van de
dvd's, de afleveringen zijn ook in het Nederlands
ondertiteld.
Aantal
genomineerde albums van Naoki Urasawa: 6/313 |
|
|
Auteur:
Hugo Pratt (Italië) • Uitgever:
Casterman • Eerste druk: 1979
• Uitvoering: SC, zwart-wit
(1979) en HC, kleur (1991) |
|
|
De
Ballade van de Zilte Zee is het eerste avontuur
van Corto Maltese waarmee Hugo Pratt
zijn grootste faam veroverde en wereldwijd erkenning
kreeg. Het werd in 1967 tot 1969 in episodes voorgepubliceerd
in het Italiaanse tijdschrift Sgt. Kirk.
Door de aanpak en de intrede van literatuur in de
albums plaatsten kenners hem op eenzelfde lijn als
romanschrijvers zoals Alexandre Dumas,
Joseph Conrad en Jack London.
Daarom gaat De Ballade van de Zilte Zee
door als een van de eerste stripromans. In dit eerste
verhaal leren we Corto aanvankelijk kennen als een
kordate zeeschuimer die concullega kapitein Raspoetin
in de wateren van de Stille Oceaan moet dulden.
Ze werken nu samen om een Nederlands schip vol goud
te praaien. Het grappige in de relatie tussen Corto
en Raspoetin is dat deze laatste ondanks hun onenigheden
en tegenstellingen toch een vriend van Corto wil
zijn. Corto denkt er het zijne van, ook over de
Duitsers die zich in dezelfde wateren bevinden.
Een oorlogsverklaring die de Eerste Wereldoorlog
inluidt, is nabij. Aan boord van Raspoetins schip
bevindt zich een jong koppeltje dat Raspoetin uit
zee opviste, de inspiratie van The Blue Lagoon
is hier niet ver weg. Vooral het meisje Pandora
zet alle verstandhoudingen tussen de verschillende
hoofdpersonages op het spel. Zowel Corto als Raspoetin
erkennen in de Monnik hun meerdere. Hij dicteert
de wet. Toch heeft de Monnik goed door waar Corto
voor staat: individualistisch, ongedisciplineerd
en tegen de gevestigd orde. Deze eigenschappen worden
in latere delen psychologisch uitgediept. In De
Ballade van de Zilte Zee staat het avontuur
in een historisch verantwoord kader nog op het voorplan.
Met elk nieuw deel leren we Corto beter kennen,
ook over zijn eigen geschiedenis. Hij is de zoon
van een Britse matroos uit Cornwall en een Andalusische
zigeunerin. Opgroeiend in het joodse kwartier van
het Spaanse Córdoba ontdekte hij dat hij
geen levenslijn in zijn handpalm had en sneed er
dan maar zelf een in met een scheermes. Hij toonde
ermee aan dat hij zijn lot zelf kon kiezen. Tot
Pratts bewonderaars hoort Frank Miller.
In Batman: The Dark Knight Returns gebruikte
hij de naam van Corto Maltese voor een eiland dat
sindsdien in nog andere verhalen in reeksen van
DC Comics voorkwam. Het Sin
City-verhaal Silent Night droeg Miller
op aan Pratt die toen enkele maanden tevoren stierf.
In de eerste Batman-film van Tim
Burton wordt een paar keer verwezen naar
een fotoreportage die Vicky Vale (Kim Basinger)
voor het weekblad Time maakte op de Corte
Maltese-eilanden.
Aantal
genomineerde albums van Hugo Pratt:
17/313 |
|
|
Auteur:
Andreas Martens (Duitsland) • Uitgever:
Zet.El. (1986), Sherpa • Collectie:
K2 (1993, deel 1) • Eerste druk:
1986 (deel 1), 1995 (deel 2), 2004 (deel 3), 2008
(integrale) • Uitvoering: SC
(1993) en HC (1986, 1995, 2001, 2004, 2006, 2008),
zwart-wit |
|
|
"Een duistere nacht, een figuur rent buiten
adem over de weg, op de vlucht voor iets of iemand.
Het is Cromwell Stone. Samen met twaalf anderen
heeft hij jaren geleden een schipbreuk overleefd,
waarna ze afspraken om elkaar elk jaar opnieuw te
ontmoeten. Intussen zijn er negen reünies gepasseerd,
waarbij ze Tien Kleine Negertjes-gewijs
jaarlijks met een eenheid werden uitgedund. Negen
verdwijningen, vier overblijvenden. Wie heeft het
gedaan? De butler? Of kolonel Mustard met de kandelaar
in de serre? Cromwell Stone lijkt op het
eerste zicht een mengeling van een spannende Agatha
Christie en een gruwelijke H.P.
Lovecraft. Maar het is meer dan dat, het
is een Andreas. In een aaneenschakeling
van suggestieve sfeerschepping en vreemde gebeurtenissen,
ondersteund door zijn typisch experimentele tekenstijl,
vertelt hij een vreemd en bevreemdend verhaal. Ergens
is dat zelfs niet verwonderlijk: nagenoeg een kwarteeuw
lag er tussen het verschijnen van het begin en het
afsluiten van de trilogie. Een generatie lang kon
Andreas zijn ideeën en zijn tekenstijl ontwikkelen
en je merkt dan ook in een oogopslag duidelijke
verschillen tussen begin en einde, zowel in verhaal
als in tekeningen. Dat wordt nog versterkt door
de grote verschillen in uitgaven. De drie delen,
destijds apart uitgegeven, liggen bij ons verspreid
in verschillende boekenkasten. Deel één,
door Sherpa in de K2-collectie
uitgegeven op gigantisch formaat; deel twee, als
gewone softcover uitgegeven; deel 3 tenslotte, een
prijzige hardcover in luxe-uitvoering. Tijd dus
voor een éénvormige en integrale uitgave
van de trilogie die er in 2008 kwam. Alles hangt
immers voldoende samen, vooral in het overheersende
gevoel van nietigheid en eenzaamheid, een stokpaardje
van Andreas. De mens, de held, is de speelbal van
het verhaal. Geen enkele held van Andreas is een
übermensch, een superman, maar in deze trilogie
wordt dat gevoel nog versterkt. Dat is voor een
groot deel te wijten aan de hoofdfiguur, die enkel
in het eerste deel de rol van klassieke avonturier
(à la Rork en Capricornus) op zich neemt.
In de volgende delen worden de honneurs vooral waargenomen
door andere figuren, die zich duidelijk onwennig
en machteloos voelen bij alles wat hen overkomt.
Een gevoel dat je, als lezer, onbewust overneemt.
Het is vast ook een gevaarlijk album." (geciteerd
uit deze
bespreking) En we gooien er nog woorden
van Andreas zelf bovenop. Hij leerde uit zijn eigen
œuvre dat al zijn personages incompleet zijn...
op Cromwell Stone na. Volgens de auteur beleeft
Cromwell zaken die niet op hem zijn geconcentreerd.
Alle andere personages zoeken naar hun identiteit.
Het komt overeen met waar Andreas zelf naar op zoek
is: niet zozeer naar de zin van zijn leven —
want dat weet hij al —, maar veeleer om te
weten te komen wat zijn echte verlangens zijn en
in welke mate ze kunnen ingewilligd worden. Hij
heeft geen zin om tijd te verliezen door triviale
zaken. Hij verklaarde dat hij het moeilijk heeft
met de maatschappij, met de gemeenschap, met beslissingen
die genomen worden door de meerderheid. 'Hoe
groter een groep, hoe meer je die kan manipuleren',
orakelde hij in 2004. 'Echte veranderingen
bestaan enkel op het niveau van het individu. Ik
verkies het individu boven de groep.'"
Aantal
genomineerde albums van Andreas: 11/313 |
|
|
Tekenaar:
Mœbius (= Jean Giraud) (Frankrijk) • Scenarist:
Alejandro Jodorowsky (Chili) • Uitgever:
Oberon (deel 1-6), Big Balloon (pocket deel 1), Oog
& Blik (deel 1, 2, integrale) • Collectie:
Auteursreeks (deel 1-6), Strip Pocket (Big Balloon)
• Eerste druk: 1981 (deel 1),
1982 (deel 2), 1984 (deel 3), 1985 (deel 4), 1987
(pocket deel 1), 1988 (deel 5), 1989 (deel 6), 2003
(integrale) • Uitvoering: SC
(pocket deel 1) en HC, kleur |
|
|
Dit
album kwamen we al eens tegen als dertiende beste
album in de FransenTop.
"John Difool is een wat mieterige detective,
die enkel geïnteresseerd is in whisky drinken
en plezier maken met enkele hoertjes. Op een dag
krijgt hij 50 cublars aangeboden om een vrouw te
vergezellen in de Rode Ring. Het enige detail waar
hij moet op letten, is dat ze vóór
twaalf uur terug thuis moet zijn. Wat een peulschil
moet worden, wordt een van de grootste sf-avonturen
ooit voortgebracht in de negende kunst. Iets vóór
twaalf uur is de vrouw immers nog steeds haar favoriete
standjes aan het doornemen met Kill De Hondenkop.
In een ultieme poging om de vrouw toch nog tijdig
thuis te krijgen, schiet John een gaatje in het
oor van Kill. Die kan daar uiteraard niet om lachen.
Het potje van Kill gaat helemaal overkoken als ook
blijkt dat de dame, klokslag twaalf uur Assepoester-gewijs
in een ouwe tang verandert. John vlucht voor de
hondenkop en komt per ongeluk in het bezit van een
vreemd voorwerp: de incal. Die incal zal hem samen
met Kill, zijn vogel Deepo, de Metabaron, Animah,
Ta-nata en Solune meesleuren in een weergaloos avontuur,
vol Technovaders, presidentiële klonen, emperioratrixen,
zwarte eieren en als klap op de vuurpijl een planeet
bevolkt door John Difool-klonen. (geciteerd
uit deze
bespreking) Jean Giraud/Mœbius
heeft ook wel zijn excentrieke trekjes, maar in
regisseur, schrijver, auteur, acteur, cartoonist,
uitgever, artiest, componist, goeroe, mimespeler,
theaterman en nog wat diverse functies meer, Alejandro
Jodorowsky, moet hij toch zijn meerdere
erkennen. Dat excentriciteit dikwijls met genialiteit
gepaard gaat, is geen geheim. Ook De Incal
getuigt van een verregaande genialiteit. In deze
moet Jodo Mœbius als zijn gelijke erkennen.
Het juk van de Blueberry-strip voor een
saga lang van zich afwerpend, betrad hij verder
het experimentele pad dat al jaren daarvoor was
ingezet. In De Incal komt alles samen.
Spanning, humor, magie, sf, esoterie, filosofie,
psychologie en laat ons vooral niet verder afdwalen
of het wordt een afstotelijke opsomming. De
Incal is een meeslepend, grensverleggend, dimensionaal
sf-epos. Of hoe een belangrijk conflict in de privésfeer
leidt tot een kosmische oorlog."
Aantal
genomineerde albums van Mœbius: 3/313
Aantal genomineerde
albums van Alejandro Jodorowsky: 16/313 |
|
|
Tekenaar:
Grzegorz Rosinski (Polen) • Scenarist:
Jean Dufaux (België) • Uitgever:
Dargaud • Eerste druk: 1993•
Uitvoering: SC, kleur |
|
|
Dit
album kwamen we al eens tegen als veertiende beste
album in de BelgenTop.
"De eeuwige strijd tussen goed en kwaad met
aan de ene kant het jonge, vrijgevochten en vaderloze
meisje Sioban en aan de andere kant Lord Blackmore
aan wie Siobans moeder is toegewezen. Van een huwelijk
walgt Sioban evenwel. Ondertussen is de Genadekrijger
Semus naar het kind Sioban op zoek. Magie, middeleeuwse
en Keltische avonturenelementen, de zwart-witstrijd
tussen goed en kwaad,... Mits goed gemixt kan de
cocktail bijzonder goed smaken. En dat doet het
met volle overtuiging in dit middeleeuwse fantasy-epos.
Jean Dufaux schrijft ongetwijfeld op zijn
best als hij een historisch gesitueerde reeks mag
schrijven, getuige de populariteit van zowel deze
reeks als het Romeins-historische Murena.
Rosinski steekt een tandje bij om zijn grafische
talenten te botvieren op landschapen die in Ierland
en Schotland gesitueerd lijken, statige en frivole
personages en enthousiaste oorlogsscènes."
Aantal genomineerde albums van Grzegorz
Rosinski: 20/313
Aantal
genomineerde albums van Jean Dufaux:
9/313 |
|
|
Auteur:
Bill Watterson (Verenigde Staten) • Uitgever:
Big Balloon • Eerste druk:
1999 • Uitvoering: SC, zwart-wit |
|
|
In
ons interview met Gerrit
De Jager vertelde hij hoe hij de vertaalrechten
van Calvin and Hobbes verwierf en de komische
strip in onze contreien introduceerde. Daar gingen vervolgens
heel wat moeilijkheden mee gepaard. Complexiteit
— op een veel plezantere manier — zit
'm ook in de kijk van het zesjarige jongetje Casper
op de grote en kleine zaken des levens. Je zal er
maar de vader, moeder, leerkracht, medeleerling
of babysitter van zijn. Voor de pluchen tijger Hobbes
is 7 + 3 = 37 en 1 - 1 = gelijkspel. Een hulp is
de imaginaire vriend van het zesjarige jongetje
dus niet bij het maken van huiswerk. Zijn prioriteiten
liggen 'm veeleer in het bijstaan van zijn vriend
Casper, al kent Hobbes beter dan Casper zijn grenzen.
Daar waar Hobbes eerder vanuit zijn gezond verstand
kan redeneren, moet Casper een moeilijkere weg afleggen
om hetzelfde door scha en schande te ontdekken.
Maar hey, hoort dat niet bij opgroeien? De lezer
vaart er in alle gevallen wel bij. Hij of zij lacht
zich een kriek.
Aantal genomineerde albums van Bill Watterson:
4/313 |
|
|
Tekenaar:
Juanjo Guarnido (Spanje) • Scenarist:
Juan Díaz Canales (Spanje) • Uitgever:
Dargaud • Eerste druk: 2005
• Uitvoering: SC, kleur |
|
|
"Af
en toe verschijnt er een nieuwe strip ten tonele
die meteen zowel pers als publiek kan bekoren. Gaandeweg
bouwt die reeks dan zo'n reputatie op dat op na
verloop van tijd niemand de kwaliteiten ervan nog
in twijfel durft trekken. Blacksad mogen
we zeker en vast in deze categorie plaatsen. Met
mondjesmaat verschijnen er nieuwe delen waardoor
we sinds 2000 nog maar drie delen zagen verschijnen.
Ook Rode Ziel bevat alle kwaliteiten die
de vorige twee zo bijzonder maakten. John Blacksad
is nog steeds een wat marginale privédetective
die zich steeds laat inlijven door ongure en onbetrouwbare
types. Ditmaal komt hij door zijn vriendschap met
Otto Lieber, een controversieel chemicus, terecht
in de jetset en ontdekt hij dat in het Amerika van
de jaren 1950 het woord communist een waar scheldwoord
geworden is. Senator Gallo, een trotse en pronkerige
haan die alle goeds van Amerika wil belichamen,
geeft zich over aan een ware heksenjacht op alles
wat niet in zijn politieke kraam past. In die typische
paranoïde sfeer wordt dan een vooraanstaand
medicus vermoord. Blacksad heeft alle redenen om
aan te nemen dat er meer aan de hand is. Zowel scenarist
Juan Díaz Canales als tekenaar
Juanjo Guarnido voelen zich duidelijk in
hun sas in de dierenwereld van Blacksad.
Elk personage krijgt een dier aangemeten dat perfect
bij zijn of haar karakter past en Guarnido's uitmuntende
tekentalenten maken dat we op den duur haast niet
meer merken dat er enkel dieren in dit verhaal voorkomen.
Vooral scenarist Díaz Canales heeft sinds
deel 1 een grote vooruitgang gemaakt. Zijn verhaal
dendert maar voort en de verhaallijnen draaien en
keren voortdurend door mekaar, zonder de lezer in
verwarring te brengen." (geciteerd uit
deze
bespreking)
Aantal genomineerde albums van Juanjo Guarnido:
3/313
Aantal genomineerde
albums van Juan Díaz Canales: 3/313 |
|
|
|