Auteur: Cosey (= Bernard Cosandai) (Zwitserland) • Uitgever: Lombard • Collectie: Verhalen en Legenden (1984, 1985), Getekend (1994, 2001, 2007) • Eerste druk: 1984 (deel 1), 1985 (deel 2), 2007 (integrale) • Uitvoering: SC (2000, 2001) en HC (1984, 1985, 1994, 2007), kleur
"1930. Ergens hoog in de Zwitserse Alpen ontwaakt het idyllische dorpje Ardolaz onder de eerste lentezon. De eerste toerist is zopas aangekomen, en het is direct een speciale. Sir Melvin Z. Woodworth is immers een gevierd Engels schrijver. In zijn bagage steekt slechts één boek, namelijk het meesterwerk van James M. Barrie uit 1902, Peter Pan. Woodworth is hier niet zomaar. Hij is op zoek naar inspiratie voor zijn volgende roman. Hij zoekt er naar zijn Peter Pan. Tussendoor speurt hij naar aanknooppunten voor de dood van die andere Peter Pan, zijn halfbroer Dragan die tien jaar eerder buffetpianist was in het lokale zomerhotel. Stapje voor stapje kleurt Melvin de gefantaseerde schaduw in die zijn broer achterliet. Niets overhaastend want het leven is ronduit hemels in het Wallisdal. Twee zaken weerhouden hem ervan om helemaal weg te glijden in dit Nooitgedachtland. Wie is de geheimzinnige pianist die 's nachts de werken van zijn broer speelt en vooral, hoelang zal het nog duren vooraleer de gletsjer scheurt en het hele dorp in een lawine zal meesleuren? Op Zoek naar Peter Pan is het onbetwiste hoogtepunt uit de carrière van Cosey. Begonnen als een oogluikend toegestaan uitstapje, ver weg van zijn toen populaire hippiereeks Jonathan, groeide het tweeluik (in 2007 kwam het tot een integrale editie) uit tot een van de fundamenten van de moderne strip. Vandaag staat het album er nog steeds. Het duidelijke en eenvoudige verhaal blijf je lezen en herlezen. De spaarzame dialogen echoën verder in de vele woordenloze pagina's vol adembenemende sneeuwlandschappen. De witte sneeuw dwingt je als het ware om tussen de regels te lezen. Hoewel je onmiddellijk betoverd bent door het ijskoude Nepalese kleurenpallet, maakt de Zwitser hier toch het meeste indruk met zijn nachtelijke scènes. Het prachtige schaduwspel, subtiel ingekleurde zwartvlakken en rake accentbelichting doen zijn al sfeerrijke decoupage nog meer schitteren. Qua techniek hoeft Cosey hier alleen een Hugo Pratt in zijn omgeving te dulden. Enige smet op deze klassieker is de supermelige epiloog. Deze voelt teveel aan als een commercieel compromis. Gelukkig dwingt niemand je om die laatste drie overbodige bladzijden te lezen." (geciteerd uit deze bespreking)
Aantal genomineerde albums van Cosey: 6/313

Tekenaar: Marvano (= Mark van Oppen) (België) • Scenarist: Joe Haldeman (Verenigde Staten) • Uitgever: Dupuis • Collectie: Vrije Vlucht • Eerste druk: 1988 (deel 1), 1989 (deel 2 en 3), 2008 (integrale) • Uitvoering: HC, kleur
Dit album kwamen we al eens tegen als vijftiende beste album in de BelgenTop. "Hoewel niemand ooit een Tauraan zag, krijgt een legereenheid in 2010 een opleiding om ten oorlog te trekken tegen het buitenaardse volk. We volgen de carrière van Mandella als soldaat in het eerste deel, als luitenant in deel 2 en als majoor in het afsluitende deel 3. Met het tijdreizen als een van de mogelijkheden overspant deze carrière bijna twaalf eeuwen. De Eeuwige Oorlog is een sublieme trilogie waarin Marvano, geruggensteund door de oorspronkelijke sf-roman van Joe Haldeman, The Forever War, de waanzin van de oorlog aanklaagt. Het juryrapport van de Bronzen Adhemar Stichting roemde Marvano in 2001 voor zijn internationale tekenstijl die, ondanks zijn afstandelijkheid, de lezer naar de keel grijpt. En verder dat Marvano een van de eerste Vlaamse striptekenaars is die de Amerikaanse comic-achtige sf dichter bij het publiek brengt. Waarvan akte."
Aantal genomineerde albums van Marvano: 7/313
Aantal genomineerde albums van Joe Haldeman: 7/313

Auteur: Will Eisner (Verenigde Staten) • Uitgever: Sherpa (1990), Atlas (2004) • Eerste druk: 1990 • Uitvoering: SC, sepia
Na een lange en roemrijke carrière die hij voornamelijk opbouwde op zijn atypische superheldenstrip The Spirit, trok Will Eisner zich terug in de anonimiteit. In 1978 stond hij er opnieuw, ditmaal met een bundel van vier verhalen waarvan het eerste het titelverhaal is. Daarin stelt de vrome jood Frimme Hersch al zijn vertrouwen in God met wie hij een contract afsluit om een goed leven te kunnen leiden. Wanneer zijn geadopteerde dochter sterft, verbreekt hij eenzijdig het contract en ontpopt zich tot een geslepen zakenman. Hij verwerft een huurkazerne in de fictieve New Yorkse wijk Dropsie Avenue met van een synagoge gestolen obligaties als onderpand. later probeert hij een nieuw contract af te sluiten nadat hij de synagoge de obligaties terugbetaalde. Maar God lijkt het er niet mee eens te zijn. In de drie overige verhalen staan andere personages centraal die allen wonen in de wat marginale woonwijk Dropsie Avenue. Ze gaan over een alcoholische straatzanger en een vrouw die op hem verslingerd is, een alleenstaande conciërge die erin wordt geluisd door een tienjarige lolita en een man en een vrouw die zich in een vakantiekolonie rijker voordoen dan ze zijn en een romance beleven. Het zijn boeiende vertellingen met veel aandacht voor de psychologie van de personages die in de moeilijke jaren 1930 rekening moeten houden met de gevolgen die de struggle for life met zich meebrengen. Met Een Contract met God zag ook de omschrijving graphic novel het licht. Deze term vond Eisner zelf uit toen hij zijn album voltooide. Vandaag is het een genre op zich waarvan de verzamelnaam soms wordt misbruikt om een afgesloten verhaal (een one-shot) te makkelijk te benoemen als een graphic novel, een beeldroman, een grafische roman of verzin zelf maar een term.
Aantal genomineerde albums van Will Eisner: 5/313

Auteur: Naoki Urasawa (Japan) • Uitgever: Kana • Collectie: Big Kana • Eerste druk: 2007 • Uitvoering: SC, zwart-wit
"Een manga met de naam Monster doet sommigen misschien vermoeden dat het om een strip gaat waarin afgrijselijke gedrochten met hun tentakels allerlei onbehoorlijke dingen uitspoken met grote ogen opzettende meisjes in korte rokjes. Jammer voor de liefhebbers, maar Monster is 'gewoon' een straffe realistische thriller die een even hoog niveau haalt als die andere reeks van Naoki Urasawa: 20th Century Boys. De jonge Kenzô Tenma werkt als hersenchirurg in het Duitse Düsseldorf. En het gaat de Japanner behoorlijk voor de wind. Zijn collega's en patiënten dragen hem op handen, hij heeft een relatie met de dochter van de directeur en zal het zeker nog ver schoppen in de medische wereld. Op een dag negeert de rechtschapen Tenma de orders van zijn directeur en opereert een jongetje met een kogel in zijn hoofd in plaats van de burgemeester. Dit is het begin van een nachtmerrie... In vergelijking met 20th Century Boys vertelt Urasawa zijn verhaal dit keer een stuk rechtlijniger. Maar ook Monster getuigt van zijn talent om beklijvende scenario's te schrijven. Het is opnieuw een knap geconstrueerde puzzel die ondanks de vele personages en plotwendingen altijd goed te volgen blijft. Hoewel Urasawa de actiescènes niet schuwt, is Monster in de eerste plaats een psychologische thriller, met aandacht voor de innerlijke drijfveren van de hoofdpersonages. Monster speelt zich volledig in Europa af (hoofdzakelijk Duitsland en Tsjechië) en het is duidelijk dat Urasawa zich goed gedocumenteerd heeft. Hij gaat thema's als de val van de Berlijnse Muur, het groeiende racisme en, vooral in het eerste deel, kritiek op het ziekenhuisbeleid (zonder dat het evenwel een tweede Say Hello to Black Jack wordt) niet uit de weg." (geciteerd uit deze bespreking) In december 2009 volgt het slot van de achttiendelige reeks waarvan grootgewichten als Régis Loisel en Alejandro Jodorowsky een fan zijn. Monster bestaat ook als een 74-delige animeserie. Laat je niet afschrikken door de Franse verpakking van de dvd's, de afleveringen zijn ook in het Nederlands ondertiteld.
Aantal genomineerde albums van Naoki Urasawa: 6/313

Auteur: Hugo Pratt (Italië) • Uitgever: Casterman • Eerste druk: 1979 • Uitvoering: SC, zwart-wit (1979) en HC, kleur (1991)
De Ballade van de Zilte Zee is het eerste avontuur van Corto Maltese waarmee Hugo Pratt zijn grootste faam veroverde en wereldwijd erkenning kreeg. Het werd in 1967 tot 1969 in episodes voorgepubliceerd in het Italiaanse tijdschrift Sgt. Kirk. Door de aanpak en de intrede van literatuur in de albums plaatsten kenners hem op eenzelfde lijn als romanschrijvers zoals Alexandre Dumas, Joseph Conrad en Jack London. Daarom gaat De Ballade van de Zilte Zee door als een van de eerste stripromans. In dit eerste verhaal leren we Corto aanvankelijk kennen als een kordate zeeschuimer die concullega kapitein Raspoetin in de wateren van de Stille Oceaan moet dulden. Ze werken nu samen om een Nederlands schip vol goud te praaien. Het grappige in de relatie tussen Corto en Raspoetin is dat deze laatste ondanks hun onenigheden en tegenstellingen toch een vriend van Corto wil zijn. Corto denkt er het zijne van, ook over de Duitsers die zich in dezelfde wateren bevinden. Een oorlogsverklaring die de Eerste Wereldoorlog inluidt, is nabij. Aan boord van Raspoetins schip bevindt zich een jong koppeltje dat Raspoetin uit zee opviste, de inspiratie van The Blue Lagoon is hier niet ver weg. Vooral het meisje Pandora zet alle verstandhoudingen tussen de verschillende hoofdpersonages op het spel. Zowel Corto als Raspoetin erkennen in de Monnik hun meerdere. Hij dicteert de wet. Toch heeft de Monnik goed door waar Corto voor staat: individualistisch, ongedisciplineerd en tegen de gevestigd orde. Deze eigenschappen worden in latere delen psychologisch uitgediept. In De Ballade van de Zilte Zee staat het avontuur in een historisch verantwoord kader nog op het voorplan. Met elk nieuw deel leren we Corto beter kennen, ook over zijn eigen geschiedenis. Hij is de zoon van een Britse matroos uit Cornwall en een Andalusische zigeunerin. Opgroeiend in het joodse kwartier van het Spaanse Córdoba ontdekte hij dat hij geen levenslijn in zijn handpalm had en sneed er dan maar zelf een in met een scheermes. Hij toonde ermee aan dat hij zijn lot zelf kon kiezen. Tot Pratts bewonderaars hoort Frank Miller. In Batman: The Dark Knight Returns gebruikte hij de naam van Corto Maltese voor een eiland dat sindsdien in nog andere verhalen in reeksen van DC Comics voorkwam. Het Sin City-verhaal Silent Night droeg Miller op aan Pratt die toen enkele maanden tevoren stierf. In de eerste Batman-film van Tim Burton wordt een paar keer verwezen naar een fotoreportage die Vicky Vale (Kim Basinger) voor het weekblad Time maakte op de Corte Maltese-eilanden.
Aantal genomineerde albums van Hugo Pratt: 17/313

Auteur: Andreas Martens (Duitsland) • Uitgever: Zet.El. (1986), Sherpa • Collectie: K2 (1993, deel 1) • Eerste druk: 1986 (deel 1), 1995 (deel 2), 2004 (deel 3), 2008 (integrale) • Uitvoering: SC (1993) en HC (1986, 1995, 2001, 2004, 2006, 2008), zwart-wit
"Een duistere nacht, een figuur rent buiten adem over de weg, op de vlucht voor iets of iemand. Het is Cromwell Stone. Samen met twaalf anderen heeft hij jaren geleden een schipbreuk overleefd, waarna ze afspraken om elkaar elk jaar opnieuw te ontmoeten. Intussen zijn er negen reünies gepasseerd, waarbij ze Tien Kleine Negertjes-gewijs jaarlijks met een eenheid werden uitgedund. Negen verdwijningen, vier overblijvenden. Wie heeft het gedaan? De butler? Of kolonel Mustard met de kandelaar in de serre? Cromwell Stone lijkt op het eerste zicht een mengeling van een spannende Agatha Christie en een gruwelijke H.P. Lovecraft. Maar het is meer dan dat, het is een Andreas. In een aaneenschakeling van suggestieve sfeerschepping en vreemde gebeurtenissen, ondersteund door zijn typisch experimentele tekenstijl, vertelt hij een vreemd en bevreemdend verhaal. Ergens is dat zelfs niet verwonderlijk: nagenoeg een kwarteeuw lag er tussen het verschijnen van het begin en het afsluiten van de trilogie. Een generatie lang kon Andreas zijn ideeën en zijn tekenstijl ontwikkelen en je merkt dan ook in een oogopslag duidelijke verschillen tussen begin en einde, zowel in verhaal als in tekeningen. Dat wordt nog versterkt door de grote verschillen in uitgaven. De drie delen, destijds apart uitgegeven, liggen bij ons verspreid in verschillende boekenkasten. Deel één, door Sherpa in de K2-collectie uitgegeven op gigantisch formaat; deel twee, als gewone softcover uitgegeven; deel 3 tenslotte, een prijzige hardcover in luxe-uitvoering. Tijd dus voor een éénvormige en integrale uitgave van de trilogie die er in 2008 kwam. Alles hangt immers voldoende samen, vooral in het overheersende gevoel van nietigheid en eenzaamheid, een stokpaardje van Andreas. De mens, de held, is de speelbal van het verhaal. Geen enkele held van Andreas is een übermensch, een superman, maar in deze trilogie wordt dat gevoel nog versterkt. Dat is voor een groot deel te wijten aan de hoofdfiguur, die enkel in het eerste deel de rol van klassieke avonturier (à la Rork en Capricornus) op zich neemt. In de volgende delen worden de honneurs vooral waargenomen door andere figuren, die zich duidelijk onwennig en machteloos voelen bij alles wat hen overkomt. Een gevoel dat je, als lezer, onbewust overneemt. Het is vast ook een gevaarlijk album." (geciteerd uit deze bespreking) En we gooien er nog woorden van Andreas zelf bovenop. Hij leerde uit zijn eigen œuvre dat al zijn personages incompleet zijn... op Cromwell Stone na. Volgens de auteur beleeft Cromwell zaken die niet op hem zijn geconcentreerd. Alle andere personages zoeken naar hun identiteit. Het komt overeen met waar Andreas zelf naar op zoek is: niet zozeer naar de zin van zijn leven — want dat weet hij al —, maar veeleer om te weten te komen wat zijn echte verlangens zijn en in welke mate ze kunnen ingewilligd worden. Hij heeft geen zin om tijd te verliezen door triviale zaken. Hij verklaarde dat hij het moeilijk heeft met de maatschappij, met de gemeenschap, met beslissingen die genomen worden door de meerderheid. 'Hoe groter een groep, hoe meer je die kan manipuleren', orakelde hij in 2004. 'Echte veranderingen bestaan enkel op het niveau van het individu. Ik verkies het individu boven de groep.'"
Aantal genomineerde albums van Andreas: 11/313

Tekenaar: Mœbius (= Jean Giraud) (Frankrijk) • Scenarist: Alejandro Jodorowsky (Chili) • Uitgever: Oberon (deel 1-6), Big Balloon (pocket deel 1), Oog & Blik (deel 1, 2, integrale) • Collectie: Auteursreeks (deel 1-6), Strip Pocket (Big Balloon) • Eerste druk: 1981 (deel 1), 1982 (deel 2), 1984 (deel 3), 1985 (deel 4), 1987 (pocket deel 1), 1988 (deel 5), 1989 (deel 6), 2003 (integrale) • Uitvoering: SC (pocket deel 1) en HC, kleur
Dit album kwamen we al eens tegen als dertiende beste album in de FransenTop. "John Difool is een wat mieterige detective, die enkel geïnteresseerd is in whisky drinken en plezier maken met enkele hoertjes. Op een dag krijgt hij 50 cublars aangeboden om een vrouw te vergezellen in de Rode Ring. Het enige detail waar hij moet op letten, is dat ze vóór twaalf uur terug thuis moet zijn. Wat een peulschil moet worden, wordt een van de grootste sf-avonturen ooit voortgebracht in de negende kunst. Iets vóór twaalf uur is de vrouw immers nog steeds haar favoriete standjes aan het doornemen met Kill De Hondenkop. In een ultieme poging om de vrouw toch nog tijdig thuis te krijgen, schiet John een gaatje in het oor van Kill. Die kan daar uiteraard niet om lachen. Het potje van Kill gaat helemaal overkoken als ook blijkt dat de dame, klokslag twaalf uur Assepoester-gewijs in een ouwe tang verandert. John vlucht voor de hondenkop en komt per ongeluk in het bezit van een vreemd voorwerp: de incal. Die incal zal hem samen met Kill, zijn vogel Deepo, de Metabaron, Animah, Ta-nata en Solune meesleuren in een weergaloos avontuur, vol Technovaders, presidentiële klonen, emperioratrixen, zwarte eieren en als klap op de vuurpijl een planeet bevolkt door John Difool-klonen. (geciteerd uit deze bespreking) Jean Giraud/Mœbius heeft ook wel zijn excentrieke trekjes, maar in regisseur, schrijver, auteur, acteur, cartoonist, uitgever, artiest, componist, goeroe, mimespeler, theaterman en nog wat diverse functies meer, Alejandro Jodorowsky, moet hij toch zijn meerdere erkennen. Dat excentriciteit dikwijls met genialiteit gepaard gaat, is geen geheim. Ook De Incal getuigt van een verregaande genialiteit. In deze moet Jodo Mœbius als zijn gelijke erkennen. Het juk van de Blueberry-strip voor een saga lang van zich afwerpend, betrad hij verder het experimentele pad dat al jaren daarvoor was ingezet. In De Incal komt alles samen. Spanning, humor, magie, sf, esoterie, filosofie, psychologie en laat ons vooral niet verder afdwalen of het wordt een afstotelijke opsomming. De Incal is een meeslepend, grensverleggend, dimensionaal sf-epos. Of hoe een belangrijk conflict in de privésfeer leidt tot een kosmische oorlog."
Aantal genomineerde albums van Mœbius: 3/313
Aantal genomineerde albums van Alejandro Jodorowsky: 16/313

Tekenaar: Grzegorz Rosinski (Polen) • Scenarist: Jean Dufaux (België) • Uitgever: Dargaud • Eerste druk: 1993• Uitvoering: SC, kleur
Dit album kwamen we al eens tegen als veertiende beste album in de BelgenTop. "De eeuwige strijd tussen goed en kwaad met aan de ene kant het jonge, vrijgevochten en vaderloze meisje Sioban en aan de andere kant Lord Blackmore aan wie Siobans moeder is toegewezen. Van een huwelijk walgt Sioban evenwel. Ondertussen is de Genadekrijger Semus naar het kind Sioban op zoek. Magie, middeleeuwse en Keltische avonturenelementen, de zwart-witstrijd tussen goed en kwaad,... Mits goed gemixt kan de cocktail bijzonder goed smaken. En dat doet het met volle overtuiging in dit middeleeuwse fantasy-epos. Jean Dufaux schrijft ongetwijfeld op zijn best als hij een historisch gesitueerde reeks mag schrijven, getuige de populariteit van zowel deze reeks als het Romeins-historische Murena. Rosinski steekt een tandje bij om zijn grafische talenten te botvieren op landschapen die in Ierland en Schotland gesitueerd lijken, statige en frivole personages en enthousiaste oorlogsscènes."
Aantal genomineerde albums van Grzegorz Rosinski: 20/313
Aantal genomineerde albums van Jean Dufaux: 9/313

Auteur: Bill Watterson (Verenigde Staten) • Uitgever: Big Balloon • Eerste druk: 1999 • Uitvoering: SC, zwart-wit
In ons interview met Gerrit De Jager vertelde hij hoe hij de vertaalrechten van Calvin and Hobbes verwierf en de komische strip in onze contreien introduceerde. Daar gingen vervolgens heel wat moeilijkheden mee gepaard. Complexiteit — op een veel plezantere manier — zit 'm ook in de kijk van het zesjarige jongetje Casper op de grote en kleine zaken des levens. Je zal er maar de vader, moeder, leerkracht, medeleerling of babysitter van zijn. Voor de pluchen tijger Hobbes is 7 + 3 = 37 en 1 - 1 = gelijkspel. Een hulp is de imaginaire vriend van het zesjarige jongetje dus niet bij het maken van huiswerk. Zijn prioriteiten liggen 'm veeleer in het bijstaan van zijn vriend Casper, al kent Hobbes beter dan Casper zijn grenzen. Daar waar Hobbes eerder vanuit zijn gezond verstand kan redeneren, moet Casper een moeilijkere weg afleggen om hetzelfde door scha en schande te ontdekken. Maar hey, hoort dat niet bij opgroeien? De lezer vaart er in alle gevallen wel bij. Hij of zij lacht zich een kriek.
Aantal genomineerde albums van Bill Watterson: 4/313

Tekenaar: Juanjo Guarnido (Spanje) • Scenarist: Juan Díaz Canales (Spanje) • Uitgever: Dargaud • Eerste druk: 2005 • Uitvoering: SC, kleur
"Af en toe verschijnt er een nieuwe strip ten tonele die meteen zowel pers als publiek kan bekoren. Gaandeweg bouwt die reeks dan zo'n reputatie op dat op na verloop van tijd niemand de kwaliteiten ervan nog in twijfel durft trekken. Blacksad mogen we zeker en vast in deze categorie plaatsen. Met mondjesmaat verschijnen er nieuwe delen waardoor we sinds 2000 nog maar drie delen zagen verschijnen. Ook Rode Ziel bevat alle kwaliteiten die de vorige twee zo bijzonder maakten. John Blacksad is nog steeds een wat marginale privédetective die zich steeds laat inlijven door ongure en onbetrouwbare types. Ditmaal komt hij door zijn vriendschap met Otto Lieber, een controversieel chemicus, terecht in de jetset en ontdekt hij dat in het Amerika van de jaren 1950 het woord communist een waar scheldwoord geworden is. Senator Gallo, een trotse en pronkerige haan die alle goeds van Amerika wil belichamen, geeft zich over aan een ware heksenjacht op alles wat niet in zijn politieke kraam past. In die typische paranoïde sfeer wordt dan een vooraanstaand medicus vermoord. Blacksad heeft alle redenen om aan te nemen dat er meer aan de hand is. Zowel scenarist Juan Díaz Canales als tekenaar Juanjo Guarnido voelen zich duidelijk in hun sas in de dierenwereld van Blacksad. Elk personage krijgt een dier aangemeten dat perfect bij zijn of haar karakter past en Guarnido's uitmuntende tekentalenten maken dat we op den duur haast niet meer merken dat er enkel dieren in dit verhaal voorkomen. Vooral scenarist Díaz Canales heeft sinds deel 1 een grote vooruitgang gemaakt. Zijn verhaal dendert maar voort en de verhaallijnen draaien en keren voortdurend door mekaar, zonder de lezer in verwarring te brengen." (geciteerd uit deze bespreking)
Aantal genomineerde albums van Juanjo Guarnido: 3/313
Aantal genomineerde albums van Juan Díaz Canales: 3/313