|
Wasjemenou?
Gilles, Leo en admiraal Lumeij worden door Willem
van Oranje opgedragen om een rondje doorheen Holland
te maken. Bij vijf opstandige edelen moeten ze steun zoeken
voor het vormen van een unie tegen de Spaanse overheersing.
Het wordt een dolle rit. Het gezelschap creëert ruim
baan in bezet Holland door zichzelf als artiesten in een
avondvullende revue te verkopen. Ook de edelen moeten opdraven
als messenwerper of acrobaat. De wrede hertog van Alva
wil het nakende verbond echter breken.
Vlaamse waardering:
De Revue is met stip het meest hilarische album
uit de al door humoruitspattingen opgetrokken Gilles
de Geus-reeks. En waarschijnlijk is het zelfs het grappigste
album uit de Nederlandse stripgeschiedenis. Veel lijkt er
niet nodig te zijn: een op Asterix geënt rode
draadverhaal en een viertal jokes per pagina. Maar toch,
doe het hen maar eens na. Hoewel de intrige solide te noemen
is, zijn het vooral de tientallen dolkomische vondsten die
bijblijven: de gediplomeerde circusbeer, het spelletje tikkertje,
de overijverige Spaanse douaniers, het oerprotestante gezinnetje
in Staphorst,... Laten we maar ophouden en je aanmanen het
album te lezen... Als je het vindt tenminste.
Aantal genomineerde albums
van Hanco Kolk: 14/354
Aantal genomineerde albums van Peter de Wit:
17/354
Weetjesparade:
Na het horen van Stand and Deliver van Adam
and the Ants bedenkt toenmalig Donald Duck-scenarist
(voor de B-reeksen Hiawatha, De Grote Boze Wolf, Gijs
Gans) Hanco Kolk in de zomer van 1982
de op Dick Turpin en Errol Flynn
geïnspireerde struikrover Swash Buckler. Een 'swashbuckler'
betekent een vrijbuiter. Voor de hoofdrol ontwerpt Kolk
een stoere gentleman met eeuwige Colgate-smile
en een fijn Errol Flynn-snorretje. De strip zou zich afspelen
in het Engeland van de 18de eeuw. Scenarist Wilbert
Plijnaar, die de nieuwe lichting tekenaars begeleidt,
suggereert meteen om de setting naar het Holland van de
17de eeuw te verhuizen. Kolk komt met de naam Geus Gazeus
op de proppen. Vijf minuten later klinkt het al beter als
Gilles de Geus • Voor de redactie van Eppo
is het aanvankelijk de bedoeling dat Kolk de scenario's
schrijft. De strips die hij tot dan toe tekent zijn allemaal
realistisch, maar met vier minutieus getekende proefpagina's
geeft hij te kennen het zelf als tekenaar te willen proberen.
Het lukt, want Kolk wordt aangenomen als tekenaar. Vervelend,
want nu moet hij zich een tekenstijl aanmeten die de zijne
eigenlijk niet is. Pas bij het vijfde kortverhaal zit het
in zijn vingers • Aanvankelijk wil Kolk er een Tex
Avery-achtige strip van maken waarin Gilles op
twee pagina's achter een bosje klaarzit om steeds hetzelfde
slachtoffer te overvallen • Na twee jaar kortverhalen
verschijnt een eerste album in 1984, De Spaanse Furie,
bij uitgeverij Oberon met daarin een bewust
gekozen selectie verhalen. Enkel de kortverhalen vanaf nummer
16 komen in het album, met daarna nog wat gaten. Kolk heeft
dan net een restyling op Gilles doorgevoerd omdat hij zich
realiseert dat zijn hoofdfiguur toch wel erg sterk op een
stijve piemel lijkt • Vanaf verhaaltje 24 werkt Peter
de Wit mee aan de serie. Samen met Kolk, Sjors
en Sjimmie-scenaristen Wilbert Plijnaar en Jan
van Die, Uco Egmond (Eppo),
Martin Lodewijk (Agent
327, Storm) vormen ze binnen de stal tekenaars
van Eppo de zelfverklaarde stripmaffia. Het objectief
is om van Eppo het Blad der Bladen te maken. Vergaderingen
worden belegd om bijvoorbeeld themanummers te bedenken •
Peter de Wit tekent in die tijd de westerngagstrip Stampede
en het redactiestripje op de lezersbrievenpagina. Voor een
vervolgverhaal van 44 pagina's is er in Eppo geen
plaats. Dat is voorbehouden voor de generatie Martin Lodewijk,
Dino Attanasio (Johnny Goodbye)
en collega's. Via de kortverhalen geeft Kolk te kennen dat
er meer in zit. Hij krijgt zijn kans met een verhaal van
12 pagina's, het wordt een rush tegen de deadline en Kolk
is er later niet meer tevreden over. Ook de redactie vindt
dat het beter lukt met de kortere verhalen: "daar zijn
de lezers gek op" • Op aangeven van Peter de
Wit wordt Gilles ook echt een geus met historische knipogen.
Met het langere werk in Storm over Dubbeldam (1986)
wordt het universum van Gilles herdefinieert. Hij vindt
aansluiting bij de geuzen, vrijheids- en verzetsstrijders
• Het duo Kolk/de Wit deelt een diepe liefde voor
de oude albums van De Rode Ridder. Het komt al
tot uiting in de titel Storm over Dubbeldam, dat
verwijst naar De Rode Ridder 10: Storm over Damme
(1962) en minder duidelijk — maar weloverwogen —
met het personage Luigi Restalzi uit Storm over Damme
die op plaats 6 en 7 een cameo maakt in het verhaal De
Zustertorens • De Revue is een lach-of-ik-schiet-verhaal
als compensatie voor het nogal zware verhaal Smeerenburg
(1987) dat over de walvisvaarders gaat en eigenlijk moet
doorgaan voor een Franquin-album wanneer
die op zijn best is in een lang Robbedoes-verhaal
• De Revue is volgens de auteurs een soort
remake van Asterix 5: De Ronde van Gallië.
In plaats van het verzamelen van regionale gerechten van
stad tot stad, wordt het in De Revue een ophalen
van edelen in enkele steden • Op de redactie van Sjors
en Sjimmie Stripblad (de opvolger van Eppo)
moeten ze een synopsis inleveren. Er staat niets meer op
dan "Drie grappen per pagina". Peter de Wit zegt
daar later over: "Het zijn er vier geworden" •
Kolk hoort bij het maken van pagina 33 dat er geen album
bij Oberon zal verschijnen. Met de albumverkoop
van Gilles de Geus wil het in de jaren tachtig
(en eigenlijk ook daarna) niet vlotten, terwijl de reeks
in Sjors en Sjimmie Stripblad dan weer wel een
bepaald succes kent. In 1988, het verschijningsjaar van
De Revue, worden de auteurs bij Sjors en Sjimmie
Stripblad ontslagen met Gilles en daarna weer
aangenomen, maar De Revue verschijnt niet bij Sjors
en Sjimmie Stripblad-uitgever Oberon, wel in eigen
beheer bij hun eigen uitgeverijtje De Plaatjesmaker.
De eerste druk wordt vernietigd omdat er een groene vlek
op de cover staat. Een vijftigtal exemplaren dienen als
recensie-exemplaren en zijn vandaag uiteraard ontzettend
zeldzaam. Het album wordt wel netjes opnieuw gedrukt •
Er verschijnt een herdruk bij Arboris in
1997, maar ook deze herdruk raakt snel uitverkocht. Momenteel
is De Revue het moeiliijkst te vinden album dat
wacht op een compleet opnieuw ingekleurde herdruk bij Silvester
• De albums van Gilles de Geus zijn de enige
vervolgverhalen die Peter de Wit op zijn actief heeft. Hij
is vooral gekend als strookjesstripsauteur met Sigmund
als bekendste voorbeeld • Het opdondertje admiraal
Lumeij is een historisch personage. In het echte leven heet
hij Willem van der Marck, een Zuid-Nederlands
edelman, rijksgraaf en berucht door zijn plundertochten
door de Ardennen. Het levert 'm de titel 'het everzwijn
van de Ardennen' op. Hij dient in het leger van Willem
van Oranje in 1568 en is bekend door zijn gruweldaden
tegenover geestelijken. In 1574 wordt hij afgezet en gekerkerd
vanwege zijn onmenselijke praktijken • De vijf eerste
kortverhalen verschijnen als Tristan el Salteador
in het Spaanse blad Ohe. In deze verhalen is nog
geen sprake van de Tachtigjarige Oorlog en de Spanjaarden
zijn eerder slapstickfiguren in de trant van de Keystone
Cops • Een knipoog naar de reeks Asterix,
met wie Gilles de Geus steevast wordt vergeleken,
is te merken op de cover: het laatste portretfotootje toont
een in Obelix vermomde Gilles. Op plaat 6 is hij nogmaals
vermomd als Obelix, maar dit keer wordt hij bijgestaan door
Lumeij als Asterix • De Gilles de Geus-fanclub
(ja, het bestond) creëert in 1986 een eigen geuzenlied
en zet het op cassette. De muziek is van Peter Visser
en Carol van Dijk, later véél
beter bekend als Bettie Serveert •
Kolk en de Wit ken je misschien ook van hun gezamenlijke
fotostrip Mannetje & Mannetje dat ook een uitlopertje
kent als een dertigdelige geanimeerde versie voor televisie.
In het Engelse comedy-magazine The Truth kennen
de Britten hen onder de naam Jones and Jones •
Nóg samenwerkingen bestaan er met de achtdelige Teleac-cursus
Strip- en Cartoontekenen in 1993, de strookjesstrip
S1ngle en de Mannenkalender 2005 •
Hanco Kolk ontvangt de Stripschapprijs
in 1996 voor zijn hele œuvre. Kompaan Peter de Wit
wint de erkenningsprijs drie jaar later.
|
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
Hanco Kolk
Scenarist:
Hanco Kolk /
Peter de Wit
Uitgever:
Uitgeverij
De Plaatjesmaker
Eerste druk:
1988
Uitvoering:
SC, kleur |
|