|
Wasjemenou?
Een modefotograaf doet zijn werk op een vuilnisbelt waar
de eonge Gilette woont. Hij komt op het idee om haar voor
een foto te gebruiken. Het meisje wordt geportretteerd op
een reuzebillboard. Gilette wil beroemd worden. Vijftien
jaar later bedient ze de jetset van Meccano als serveerster
van een drugsbuffet. Ze vergifftigt de geheel uit plastische
chirurgie opgetrokken 92-jarige seksbom Fifi Lazaza met
de bedoeling haar Zeppelin®-siliconenborsten uit haar
graf op te delven. Ze faalt daarin, maar via haar vriend,
artiest Jean Jeansen, wordt ze later opgemerkt in het kunstmilieu.
Ze groeit uit tot een beroemd porno-icoon. De roomse kerk
is op zoek naar nieuwe gezichten om de heiligenbeelden aantrekkelijker
te maken en van een nieuw imago te voorzien. Gilette wordt
gevraagd om de eigentijdse Maria voor te stellen. De onbescheiden
vrouw groeit ditmaal uit tot een religieus icoon, maar de
kwade kantjes moet ze erbij nemen.
Vlaamse waardering:
In het tweede deel van Meccano neemt een snedig
cynische Hanco Kolk de mode- en kunstwereld,
siliconenborsten, religie, public relations en marketing
op de korrel. Gilette doet ons voorwaar geloven
dat alles wat door de volslagen fake marketingwereld in
contact komt een pervers randje krijgt. Eigenheid en zelfrespect
zijn ondergeschikt aan roem. Met zelfverloochening kom je
in Meccano verder. Maar daarbuiten dus ook, dat mag duidelijk
zijn. Grafisch en vooral op kleurgebied ziet het er een
stuk zelfverzekerder uit dan het eerste deel, Beauregard.
Om het cynische karakter extra luister bij te zetten, kiest
Kolk voor heel wat passages in negatief: zwarte vlakken
met witte lijnen. En wat een verbluffend lijnenspel toch
maar weer! Meccano 2: Gilette moet het in deze
top afleggen tegen uitschieter Rampokan
1: Java. Het verschil bedraagt exact 100 punten,
een afstand dat tussen geen enkel ander verder album in
deze top voorkomt. Humor moet het sowieso altijd afleggen
tegen drama en epische verhalen. Maar deze tweede plaats
is meer dan verdienstelijk.
Aantal genomineerde albums
van Hanco Kolk: 14/354
Weetjesparade:
Gilette gebruikt Hanco Kolk als
basis voor een filmscript dat hij naar vijf regisseurs opstuurt.
Lange tijd circuleren harde feiten: het zou een Engelstalige
film worden, er steekt al veel geld in, het oorspronkelijke
verhaal is danig bijgeschaafd (zo krijgt Kolk het niet over
zijn hart om schilder Jean Jeansen te laten sterven in het
filmscript), de strip zal nu echt binnenkort verfilmd worden
(in 1996), 70% kans op verfilming,... Het zit 'm ook zo:
Dick Maas (verantwoordelijke voor de Flodder-films)
benadert Kolk namens zijn productiemaatschappij First
Floor Features. Peter de Wit en
Kolk zijn naar Barcelona geweest om daar in een hotel aan
het filmscenario te werken. Stripscenario's schrijven ze
altijd in een hotel, zij het nooit verder weg dan Brugge.
Het scenario bestaat als afgewerkt filmscript. Maar door
de geraamde kosten van een half miljoen euro moeten co-producenten
aangetrokken worden uit Spanje, Engeland en de Verenigde
Staten. Het filmplan bloedt uiteindelijk dood en lijkt nu
echt definitief ten grave gedragen • Na Gilette
en Schlager (nummer 77 in deze top) denkt Kolk
in 1996 al luidop na over het vierde deel dat momenteel
in afzonderlijke comicdeeltjes verschijnt. In 1996 oppert
hij het idee om iets te doen met het wereldkampioenschap
voetbal in Meccano. Voorts geeft hij te kennen dat hij nog
een kennel hellehonden achter slot en grendel houdt die
hij in Meccano los kan laten • Meccano is
opgevat als een vijfdelige reeks. In elk album speelt een
ander personage de hoofdrol. Bedoeling is in 1996 om elk
jaar een nieuw deel uit te brengen • Bij het aanvatten
van de serie met het eerste deel: Beauregard,
ziet Gilles de Geus-kompaan Peter de Wit geen graten
in Meccano. Maar dat vindt hij indertijd bijvoorbeeld
ook van de Nederlandse variant van het Amerikaanse blootblad
Playboy. Dàt groeit dan weer uit tot het
grootste succes aller tijden in Nederlands tijdschriftenland.
Met Meccano moet het dus ook wel vlotten. Peter
de Wit probeert trouwens mee te schrijven aan Meccano,
maar het lukt 'm niet om goede grappen te verzinnen die
passen in Kolks eigengereide Meccano-wereldje •
Het laatste prentje op pagina 21, de veilingsscène,
is ontleend aan het werk van de Nederlandse kunstenaar M.C.
Escher (1898-1972), die zijn carrière opbouwde
op zinsbegoochelende gravures en tekeningen. Dezelfde masturbatiescène
als herhalingsmotief heeft ook Theo van den Boogaard
al eens getekend in de erotisch/pornografische
strip Ans en Hans Krijgen de Kans (1970) •
Het jonge meisje Gilette in het eerste hoofdstuk lijkt grafisch
dan weer de vuilnisbeltversie van het meisje uit de reeks
cartoons Liefde Is... • Kunstmecenas Julio Ravotti is natuurlijk gebaseerd
op operazanger Luciano Pavarotti •
En och?! Naar welke beroemde schilder knipoogt Kolk op pagina
38 met de kruisophaling? • Na Gilette wil hij het
cynisme een tijd uit zijn systeem en opnieuw mannetjes met
dikke neuzen tekenen. Gilles de Geus wenkt opnieuw •
Papa en mama Kolk zijn niet echt te vinden voor het vak
dat zoon Hanco wil uitoefenen: oorlog thuis, weglopen van
huis om bij een pottenbakker in Oosterbeek te gaan wonen
die hij dan beschouwt als zijn pleegouders, dat soort toestanden.
Als hij met Gilette de Stripschapprijs
voor het beste album wint, moéten zijn ouders het
album wel tonen aan geïnteresseerde vrienden. Maar
dan wel met dichtgelijmde pagina's. Er kan niet in gebladerd
worden • In Gilette draait het voor een deel
rond erotische kunst, maar ook in het echt tekent Kolk erotische
reeksen. Onder andere een steendrukreeks rond verleider
Casanova vindt zijn weg naar de liefhebbers
• Tegenwoordig houdt Kolk zijn tekenstijl met het
lijnenspel aan voor het miniscule Pincet-boekje
Kaatje is Verdronken (2000), de strookjesstrip
S1ngle, het autobiografische beslommeringenboekje
Retraite, het erotische reisdagboek Club Paradise
en andere publicaties • In Retraite krijgt
de lezer een aardig idee over de depressieve buien waar
Kolk sinds zijn vijftiende aan lijdt. Naar eigen zeggen
helpt het om mooie dingen te maken, zoals Meccano.
Het verklaart voor een deel de dikwijls agressieve woedeuitbarstingen,
expressieve uitingen van razernij en cartooneske vertalingen
van uitbarstingen, ook in Gilette • Met Peter
de Wit, illustrator Kees de Boer (je kent
'm ook van de strips Max Laadvermogen en Sidi
en Smook) en Vlaming Lectrr treedt
Kolk wel eens op met Cartoonference, een soort
stripcabaret.
DE
REACTIE VAN HANCO KOLK (05/05/2006) |
Laat
me eerst en vooral zeggen dat ik erg fier ben op de
uitverkiezing van mijn albums in de top tien, en dat
ik mijn uiterste best zal gaan doen om de nummer één
positie ook ooit tot de mijne te maken! Het is een
mooi initiatief, en jullie bezoekers geven er blijk
van dat ze een heel brede smaak hebben. De lijst heeft
me er weer toe gebracht om hernieuwd kennis te maken
met Eric de
Noorman, dus dat is al winst! Nu jullie vraagjes.
Wat is uw reactie op
deze topnotering?
Alle drie de albums (Meccano
1, Meccano 2 en Gilles
de Geus 4) behoren ook tot degene waar ik
bijzonder trots op ben. Het is erg mooi dat juist
deze albums de top hebben gehaald. Wrang is wel dat
geen ervan momenteel verkrijgbaar zijn door allerlei
uitgeeftechnische zaken, maar ik heb goede hoop dat
ze vanaf eind dit jaar weer op de schappen zullen
liggen.
Waarom zouden onze lezers
net voor dit album gekozen hebben, denkt u?
Dat is een lastige vraag. Zoals ik al zei blijken
jullie over een bezoekersschare te beschikken die
een heel brede smaak heeft. Gilette is een
album dat ik gemaakt heb zonder op eventueel commercieel
succes te letten; ik was enkel geïnteresseerd
in het uitbouwen van mijn techniek, en van daar uit
werd het een ontdekkingsreis, zowel qua scenario als
qua tekenstijl. De missionaris die even opduikt (op
pagina 30, nvdr) is trouwens mijn schoonvader,
een devoot katholiek bij leven en Maria-vereerder.
Toen hij overleed, was ik net aan het tekenen van
die pagina toe, en ik heb hem als een soort saluut
gebruikt. Hij zou het — na enig gegiechel waarschijnlijk—
wel hebben gewaardeerd.
Wat vindt u zelf de beste
Nederlandse strip(s)?
Mooie vraag. Mijn top vier:
1. Iris - Thé Tjong-Khing
+ Lo Hartog van Banda. Eigenzinnig, technisch
briljant en fascinerend.
2. Moi - Peter de Wit. Schitterend
miniatuurtje, rijk aan thematiek en grafisch smetteloos.
3. Strips in Stereo - diverse artiesten.
Uniek project dat commercieel succes bleek; alle medewerkers
op de toppen van hun kunnen.
4. DirkJan 1
- Mark Retera. De enige Nederlandse
strip waar ik, op een zonovergoten en vol terras,
luidop om heb gelachen.
Wat zijn uw huidige stripprojecten?
Meccano 4: Container. Tot februari 2007 in
losse comics, midden 2007 als compleet boek (bijna
voltooid).
S1ngle: dagelijks in twintig kranten, waaronder
de Gazet van Antwerpen (vijf boeken verschenen,
volgend boek in december 2006).
Iris: remake van de klassieke strip uit 1968,
beoogde release 2008 (scenariofase). |
|
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
Hanco Kolk
Scenarist:
Hanco Kolk
Uitgever:
Arboris BV
Eerste druk:
1994
Uitvoering:
SC, kleur
HC, kleur |
|