  
|
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
François Bourgeon
Scenarist:
François Bourgeon
Uitgever:
Oberon (1981)
Big Balloon (1990)
Casterman (1995)
12bis (2009)
Eerste druk: 1981
Oorspronkelijke titel:
Les Passagers du Vent 2:
Le Ponton
Uitvoering:
HC, kleur (1981, 1995, 2009)
SC, kleur (1990) |
Quoi?
Nadat ze in de Caraïbische Zee door de Engelsen
zijn opgepikt zijn Isa, Hoël en majoor-chirurgijn
Michel de Saint-Quentin in Portsmouth aan land gebracht.
Isa wordt al spoedig vrijgelaten, men kan niet bewijzen
dat ze aan Franse zijde heeft meegevochten. Ze krijgt
zelfs een verblijfvergunning. Helaas gaat dat niet
op voor haar twee metgezellen. Hoël en de Saint-Quentin
worden toegevoegd aan de ongeveer negenhonderd krijgsgevangenen
op een sinister gevangenisschip dat "het verdorven
Albion" in een inham bij Chatham heeft neergezet.
Et alors?
Een verhaal vol confrontaties. Enerzijds wordt in
een besloten ruimte als een gevangenis al eens onaardig
tegen elkaar gedaan, maar anderzijds snakt men op
het platteland in Engeland ook naar een vluchtmogelijkheid.
Mary is zwanger van luitenant John en Isa wil haar
Hoël bevrijden. Een herfst en een winter passeren.
In dat laatste seizoen is Hoël op vrije voeten.
Hij komt in aanvaring met de kleine dievegge Kikkertje,
een vuilbekje dat niettemin de show steelt en zal
zorgen voor een van de grote drama's in De Kinderen
van de Wind.
Aantal genomineerde albums
van Bourgeon: 10/440 |
Faits
divers (Bourgeon):
François Bourgeon komen we nog enkele keren
tegen in deze top. Wij bewaren deze gegevens voor
hoger genoteerde albums.
Faits divers (Het
Gevangenisschip):
Over De Kinderen van de Wind kunnen we het ook
nog een paar keer hebben. Enkel specifieke informatie
over Het Gevangenisschip hebben we hieronder voor
je gebundeld.
• In deel 2 kwam de rosse Mary meer op het voorplan.
Nu werd duidelijk dat zij de hoofdrol deelde met de
zwartharige Isa.
• Michel Thiebaut, schrijver
van het boek Les Chantiers d'une Aventure
over De Kinderen van de Wind, vergeleek Mary
met de Franse actrice en zangeres Jane Birkin.
Hij hoorde het personage met dezelfde stem spreken
en ook al leek Mary niet op Birkin, dan nog had ze
met haar d'r vrouwelijkheid en gevoeligheid gemeen,
aldus de schrijver. Mary moet niet weten van geheimen.
Noch haar gevoelens, noch haar lichaam (bijvoorbeeld
op pagina 45 waar ze zich ontkleedt om sneller door
het zeewater te waden) houdt ze verborgen.
• Een voorbeeld voor het gevangenisschip om
na te tekenen vond Bourgeon in een gravure van een
zekere E.W. Cooks in het boek Shipping
and Craft uit 1829 waarop de York stond afgebeeld.
Dit schip had tijdens zijn actieve periode vanaf 1807
74 kanonnen aan boord. Later deed het dienst als gevangenisschip.
• Een manuscript van commandant Pillet
van 24 november 1812 getuigde over de harde omstandigheden
waarin Franse gevangenen aan boord van de York overgeleverd
waren. Tegelijk bood het manuscript interessante informatie
over de nieuwe rol die het schip kreeg toebedeeld.
Uit alle gedetailleerde beschrijvingen over de indeling
van het schip leerde Bourgeon uiteraard veel bij.
• Kenners weten dat Bourgeon een meester is
in het kadreren van tijdsverloop. Dat bekomt hij door
de herhaling van prenten met gelijke (meestal verticale)
formaten. Bijvoorbeeld op pagina 34 waar soldaat Dewey
zijn collega nadert en plots wordt neergestoken.
• En what about zijn beeldtaal? In
de scène na de vorige beschreven scène,
wandelt de soldaat verder met het stervende meisje
Kikkertje in de armen. In een insertplaatje op de
grote prent merkt ze op: "Al die... Al die sterren..."
meteen daarop springt het oog van de lezer op de uitspraak
van een matroos op een andere locatie: "'n Vallende
ster! Zag je dat!". De lezer weet genoeg, Kikkertje
is dood.
• Diezelfde pagina 35 geldt ook als voorbeeld
in een analyse over Bourgeons manier van vertellen.
Het is een metafysische plaat. Er komen twee samengestelde
grote prenten in voor waarop kleinere plaatjes staan.
De grote prent biedt telkens een middentotaaloverzicht,
de kleine prenten focussen op individuele personages.
Bij het overspringen van de eerste grote prent naar
de tweede wordt dus de dood van Kikkertje duidelijk.
Maar als we alle plaatjes aan de rechterkant van d
epagina onder elkaar in ogenschouw nemen, wordt in
tekst én beeld duidelijk hoe de dood uitmondt
in nieuw leven. Op dit moment staat Mary namelijk
op het punt een kind te baren. Dan zijn we er nog
niet vanaf want als we de laatste woorden van Kikkertje
lezen en daarna horizontaal naar Hoël dwalen,
levert hij ook weer commentaar over de dood en het
leven. Op deze pagina zijn dus meerdere leesrichtingen
mogelijk (zigzaggend van links naar rechts, spiraalvormig
van linksboven naar rechtsonder en naar het midden
toe en net zo goed willekeurig) waarbij de volgorde
van het lezen medebepalend is voor het overbrengen
van emoties.
• Het Gevangenisschip speelt zich voor
een deel af op het platteland van het graafschap Kent,
eerst op het platteland (in een residentie van de
vader van Mary) en daarna in een haven. Voor deze
locaties baseerde Bourgeon zich op architectuurstudies
uit de achttiende eeuw. Voor de haven waar Hoël
kennismaakt met het brutale wicht Kikkertje kon hij
zich beroepen op een schilderij uit diezelfde eeuw
dat de kaaien van de havenstad Bristol toonde, weliswaar
in een perspectief met foute vluchtlijnen. Dit schilderij
hangt in het Museum & Art Gallery
in Bristol.
• Op het einde van het verhaal vinden we onze
helden terug op het Franse eiland Noirmoutier. En
hier voelde Bourgeon zich in zijn element. Hij kende
het eiland goed. Hij paste de actuele situaties aan
naar achtiende-eeuwse bepalingen. Daarvoor analyseerde
hij gravures en kaarten uit die tijd. Een van de documenten
leerde hem dat de klokkentoren van de kerk van Noirmoutier
veranderd was. In zijn tekeningen herstelde hij het
in zijn originele staat.
• Wanneer iemand te dicht de abdij van La Blanche
benadert, zal hij zich moeten haasten want de kans
is heel groot dat een hond hem op de hielen zit. Het
overkwam niet alleen Isa en Hoël op pagina 42,
maar ook Bourgeon... én alle vrienden die hij
naar de abdij stuurde om er eens een kijkje te nemen
of foto's te nemen.
• Een schip als gevangenis is tot op de dag
van vandaag een plaats waar een overheid zijn teveel
aan gevangenen in kwijt kan. Door het nijpende tekort
aan plaats in de Belgische gevangenissen suggereerde
de Britse overheid in 2008 nog om gebruik te maken
van gevangenisschepen zoals zij zelf ook doen.
• Wellicht ongezien in de stripwereld: een auteur
die zijn lezers aanraadde het vervolg niet verder
te lezen. In de laatste prent ging Bourgeon ervanuit
dat zijn lezers wellicht geen zin hebben om Isa en
haar vrienden naar Afrika te volgen (voor het nochtans
magnifieke album Handelspost Juda). Hij gaf
deze lezers de suggestie: "Laten zij een paar
pagina's teruggaan... In het mooie stadje Nantes vinden
ze dan ongetwijfeld een kroegje waar ze het prima
naar hun zin zullen hebben... Maar andere lezers,
de meest dwaze of de moedigste of, simpelweg, de nieuwsgierigste,
laten die de 'Marie-Caroline' volgen in het komende
avontuur: HANDELSPOST JUDA!" Voor zij die kozen
voor de kroeg is De Kinderen van de Wind
een — hopelijk geslaagd — tweeluik zonder
de verschrikkelijke confrontaties die de hoofdfiguren
ondergaan in Afrika en Haïti. |
|
