Stripspeciaalzaak.be > Robert en Bertrand

Samenvatting
Het vijftal is aan het wandelen, dus inclusief Nummer 17. Robert en Evelyne worden al vrijend (maar aangekleed) betrapt in een korenveld. Bertrand geeft Nummer 17 de schuld, zodat die bij boer Smits van de Withoeve moet werken om de schuld voor het kleine stukje vernielde korenveld te vergoeden. Vervolgens komen ze een circus tegen, waar Robert en Bertrand wat willen bijverdienen. Lopend over het terrein komt de nieuwsgierige Joeki een man met een masker tegen, die moeizaam praat. Het is de circusdirecteur die na een val van de trapeze vreselijk is verminkt en ook slecht kan spreken. In Wommelgem ontsnapt de neushoorn van het circus. Robert en Bertrand redden de situatie. Joeki ontmoet Charlotte Smits, wordt verliefd op haar en volgt haar tot de Withoeve. Charlotte verdwijnt en haar ouders geven de monsterman de schuld. Smits mishandelt de monsterman. Joeki en Charlotte, die er samen vandoor zijn, schuilen in diens woonwagen. De veldwachter gelast het circus de volgende dag te vertrekken. Joeki treft Charlotte ’s nachts bij de Sint-Janskapel. Op de Withoeve sticht de broer van de boer ’s nachts brand, uit onvrede dat hij knecht is en niet mede-eigenaar. Collega ‘slaafje’ Nummer 17 probeert dit te beletten. Vervolgens gaat Nummer 17 te voet hulp halen, terwijl de hoeve brandt. De circusmensen en de zwervers, gehaald door Nummer 17, komen blussen. Robert en Bertrand redden de brandstichter, de broer van de boer. In een poging Charlotte te redden gaan de vagebonden naar haar brandende kamer. Via de geheime gang vanuit de Sint-Janskapel weten vooral de monsterman, Joeki en Evelyne de zwervers te redden. De monsterman overleeft. Boer Smits zet zijn bazige en verwaande vrouw op haar plaats en maakt het goed met zijn broer. Er volgt een gratis slotvoorstelling van het circus, waarbij de zwervers en hun beschermeling optreden als clowns. Het publiek geeft gul aan het circus. De kalverliefde van Joeki en de egoïstische en verwende Charlotte wordt door de eerste op brute wijze beëindigd.

Thema
Circus komt in de problemen vanwege het verminkte uiterlijk van de directeur. Achterliggende gedachte: beoordeel iemand niet op zijn uiterlijk, maar op zijn daden. Brandstichting.

Locatie
Het Vlaamse platteland, in en nabij Wommelgem in de provincie Antwerpen. Op het prentje is het gemeentehuis van Wommelgem te zien en de woning links daarvan. Zie ook de oude prentbriefkaart. Burgemeesters in Wommelgem waren eind negentiende eeuw: Petrus van Tichelen (van 1885 tot 1893), Joannes Blockx (van 1893 tot 1897) en Ferdinand Beirens (van 1897 tot 1905).(1)

Periode
Eind negentiende eeuw, niet nader gespecificeerd.

Vermomming
De monsterman loopt met een doek met twee gaten erin over zijn hoofd om zijn uiterlijk te verbergen.

Redding
Geen.

Bijzonderheden

Tweede verhaal met 38 strippagina’s, na deel 78, De Icarii. Geen twee pagina’s documentatie meer.
De Rode Ridder deel 104 heeft eveneens als titel De Monsterman. Dat album verscheen voor het eerst in 1983.
Geen auto’s.
Wéér een avontuur met daarin een circus of circusartiesten, na de delen 24, 36, 46, 63, 77 en 88.
Een goedaardige, mismaakte man bij een circus, een freakshow, kennen we natuurlijk ook van de rolprent The Elephant Man, een Amerikaans drama van regisseur David Lynch (1946-) uit 1980 met John Hurt (1940-2017) in de titelrol als de goedaardige en gevoelige John Merrick, gebaseerd op de Brit Joseph Merrick (1862-1890), die leed aan het proteussyndroom en als een outcast werd behandeld. Op een gegeven moment droeg hij een kap, waaronder hij zijn mismaakte hoofd kon verbergen, zodat hij niet zou worden uitgescholden of zelfs aangevallen. Zie ook de bespreking van deel 36, Het Raadsel Zarata.
Geen leus ditmaal.
De grap met de lange broek komt weer voorbij, op pagina 1 (prent 3), pagina 3 (prent 5) en pagina 16 (prent 10). Joeki en later ook Bertrand beweren dat hij al vier verhalen een lange broek draagt. Dat is echter al zeven verhalen, want het begon in deel 85, Palingoproer.
Op pagina 3, prenten 5 en 6, een Samson en Gert-achtige grap: “publiciteitsjaren” in plaats van puberteitsjaren.(2)

Op pagina 3, prenten 9 en 10, strooit Robert met enkele spreekwoorden: “Zo gewonnen, zo geronnen” en “Geld is als mest (…) Het is pas goed als je het rondstrooit.” De laatste is van Francis Bacon (1561-1626), Brits“filosoof, staatsman, advocaat, jurist, auteur en pionier van de wetenschappelijke methode.(3)
Bertrand toont weer eens zijn kracht op pagina 8.
Joeki — inmiddels een jaar of 14, 15 — wordt voor het eerst verliefd, op een jonger meisje. Charlotte zal ongeveer 12 of 13 zijn. Een kalverliefde dus. Dat neemt niet weg dat haar moeder haar uitscheldt voor sloerie en slet (pagina 12, prent 5).
Charlottes lappenpop is Schanulleke, de lappenpop van Wiske.(4) Zie pagina 13, prenten 3, 5 en 6.

Evelyne maakt zich zorgen om Joeki. Robert en Bertrand echter niet. Dat is wel eens anders geweest (pagina 13, prent 9).
Joeki zingt volop op pagina 13, prent 6, en wel Een Vrolijk Lentelied uit 1972 van de Belgische zanger Jan de Wilde (1944-).(5)
Twee prentjes verder spreekt hij vastberaden uit: “Ze wil mij! En mij alleen!” Wellicht een parafrase van het refrein van de song Ik Wil Jou van de Nederlandse zanger, muzikant, componist en tekstschrijver Polle Eduard (1948-), waar deze in 1979 een bescheiden hit mee scoorde.(6) Het refrein luidt als volgt:
“Ik wil jou
Ja, jou
Jou alleen
Ik wil jou
Ja, jou
Voor mij alleen”
Op pagina 18, prent 9, is de zestiende-eeuwse Gothische Sint-Janskapel van Wommelgem te zien.(7)

Dat er sprake is van een stripverhaal komt weer eens naar voren op pagina 2 (prent 7), pagina 16 (prent 10), pagina 21 (prent 2) en pagina 29 (prent 10).
Ondanks alle vernederingen ziet Nummer 17 Robert en Bertrand tot tweemaal toe als helden, zij beschouwen hem echter als “onze eeuwige kwelgeest”, pagina 34, prent 6.

NOTEN