|
Tekenaar:
Don Lawrence (Engeland) • Scenarist:
Martin Lodewijk (Nederland) • Uitgever:
Oberon (1985), Big Balloon (1990), Don Lawrence Collection
(2007) • Eerste druk: 1985
• Uitvoering: SC (1985, 1990,
2007) en HC (1985), kleur |
|
|
Dit
album kwamen we al eens tegen als zestiende beste
album in de Kanjers
van Oranje. Nu werd gekozen voor
de Britse afkomst van Don Lawrence.
"Terwijl Storm, Roodhaar en Nomad in de adem
van Pandarve worden meegevoerd door een pluisbol
vinden zij een schip zonder bemanning op hun weg.
Aan boord bevindt zich alleen een mysterieuze jongeman
die een meester blijkt te zijn in allerlei buitengewone
vechttechnieken. Storm, Roodhaar en Nomad worden
in feite zijn gevangenen. De jongeman heet Renter
Ka Rauw en hij is een leerling van de Academie van
de Dood op Eriban. Hij is op weg naar het koninkrijk
Marrow om daar zijn proeve van bekwaamheid voor
de academie af te leggen. Wat de doder van Eriban
moet doen, is de koning van Marrow om het leven
brengen. In de havenstad waar het schip aanlegt,
maken ze kennis met het Barsamanspel, dat het leven
van de planeet in al zijn facetten beheerst. Renter
Ka Rauw besluit het spel bij te wonen om er de koning
te kunnen doden. Als we afgaan op ons eigen plezier
of gevoelens van frustratie die we beleven op familiefeestjes
waar gezelschapsspellen op tafel komen, dan vinden
we misschien een verklaring voor de hoge waardering
voor De Doder van Eriban. Renter Ka Rauw
is een soort Karate Kid in space die het
verhaal stuwt naar een barbaarse vorm van schaakspelen:
de Barsamanspelen. Eigenlijk is het vooral deze
moderne versie van de gladiatorenspelen die bij
de lezers punten scoort. De sterkste wint, alle
verliezers gaan eraan. De stripreeks Storm
wint, de rest doet zijn best."
Aantal genomineerde albums van Don Lawrence:
12/313
Aantal genomineerde
albums van Martin Lodewijk: 9/313 |
|
|
Tekenaar:
Enki Bilal (= Enes Bilal) (Joegoslavië) •
Uitgever: Oog & Blik •
Eerste druk: 1998 • Uitvoering:
HC, kleur |
|
|
"Nike
Hatzfeld werd in 1993, midden in de Joegoslavische
burgeroorlog, gevonden naast het lijk van zijn vader.
Een Franse journalist leverde hem af in het ziekenhuis
en bij gebrek aan inspiratie werd Nike dan maar
genoemd naar het schoenmerk van de dode soldaat
die naast hem lag. Intussen schrijven we 2026, Nike
is 33 en herinnert zich haarscherp de allereerste
dagen na zijn geboorte, waar hij het bed deelde
met Amir en Leyla, twee andere weeskinderen. Hij
is vast van plan de twee terug te vinden, niet zozeer
om het triootje van toen nog eens over te doen,
maar om "hen voor altijd te beschermen".
De dreiging van de Obscurantis Orde en de duistere
plannen van de veelvuldig gekloonde Optus Warhole
beloven echter roet in het eten te gooien."
(geciteerd uit deze
bespreking) Nikes zoektocht leidt hem onder
meer langs Sarajevo, Belgrado en Parijs, respectievelijk
de voormalige hoofdstad van Joegoslavië toen
het nog niet door de burgeroorlog verscheurd raakte,
Bilals geboortestad en tot slot zijn woonplaats
wanneer hij er op negenjarige leeftijd naartoe verhuisde.
In het eerste deel vertelt Bilal voornamelijk het
verhaal van Nike. Oorspronkelijk bedoeld als trilogie
maakte Bilal van De Slaap van het Monster,
een sombere tetralogie (een vierluik) waarbij hij
benadrukte dat het derde deel van zijn trilogie
te veel pagina's telde om het in één
album uit te werken.
Aantal genomineerde albums van Enki Bilal:
5/313 |
|
|
Tekenares:
Ana Mirallès (Spanje) • Scenarist:
Jean Dufaux (België) • Uitgever:
Dargaud • Eerste druk: 2001
• Uitvoering: SC, kleur |
|
|
"In
Djinn worden twee verhalen verteld die
zich afspelen op dezelfde plaats, maar in een verschillend
tijdperk: Istanbul in het jaar 1912 en 1999. In
1999 gaat een jonge Engelse vrouw, Kim Nelson, op
zoek naar haar roots. Haar grootmoeder Jade blijkt
vlak voor de Eerste Wereldoorlog de favoriete vrouw
geweest te zijn van sultan Murati. Om het spoor
van haar grootmoeder terug te vinden, laat Kim zich
onderdompelen in een cultuur die totaal verschilt
van de hare. En denk nu niet aan een sluimerende
sprookjes van Duizend-en-Eén-Nacht-sfeer
van jewelste. De wereld van de harems wordt hier
anders belicht en die wereld is niet netjes. Kims
zoektocht brengt heel wat aan de oppervlakte. Zo
is de sultan tijdens de Eerste Wereldoorlog ooit
een vriendje geweest van de Duitsers zoals zovele
politici in die tijd. Dat hij daarbij een oorlogsschat
heeft vergaard, bestemd voor de Duitse ambassade
maar nooit bij hen terecht gekomen, wekt de belangstelling
op van enkele obscure individuen. Een reden te meer
om Kim te volgen in de hoop de schat terug te vinden.
Stukje bij beetje kan Kim de levensloop van Jade
reconstrueren. En ergens tussen verleden en heden
ontmoeten hun paden elkaar, op een plaats waar lust
en verbittering heerst: de harem!" (geciteerd
uit deze
bespreking)
Per
nieuw deel weten Ana Mirallès
en Jean Dufaux met hun exotische
melange van sensualiteit, erotiek en een stevige
zoektocht naar de waarheid meer lezerszieltjes te
winnen. De warme aquarelinkleuring draagt bij aan
de sfeer van het verhaal.
Aantal genomineerde albums van Ana Mirallès:
2/313
Aantal
genomineerde albums van Jean Dufaux: 9/313 |
|
|
Auteur:
Andreas Martens (Duitsland) • Uitgever:
Lombard • Collectie: Verhalen
en Legenden • Eerste druk:
1988 • Uitvoering: HC, kleur |
|
|
Na twee albums vol kortverhalen over Rork, de vreemde
witharige man, die al even vreemde avonturen beleefde,
en een cliffhanger die zijn lot leek te bezegelen,
vinden we hem verzwakt terug in het lange verhaal
Het Kathedralenkerkhof. Daarmee pikte Andreas
Martens na vier jaar de draad weer op en
zette de schijnbaar afgesloten cyclus gewoon verder.
Rork, ook wel de "avonturier der eeuwen"
genoemd, kan maar een beperkt aantal keer tussen
werelden reizen, een gave die van hem zo'n vreemde
snuiter maken. Op het einde van Rork 2: Doorgangen
deed hij dat een keer te veel. Wat volgt is een
raadselachtig, meermaals naar David Lynch
verwezen historie waarin Andreas ook met
grafische mogelijkheden en afwijkende pagina-indelingen
(de eerste en laatste plaat, de ontdekking van het
kathedralenkerkhof in het Amazonewoud!) experimenteerde.
Zijn eerste echte stripreeks vormde de basis voor
een complex cluster van verschillende one-shots
en stripreeksen waarover menig woord is geschreven:
van diepgravende analyses tot veel te vergezocht
geneuzel. Van de reeks Rork verschenen
zes delen bij Lombard en een extra,
speciaal deel bij Sherpa. Uit Rork
kwamen twee spin-offs voort: Raffington Event
met de detective die in deel 2 voorkomt en uiteraard
Capricornus die in deel 5, dat zijn naam
draagt, opduikt. Ook Arq sluit aan bij
Rork. Nog dit: Capricornus lijkt
in het Nederlands stopgezet te zijn na deel 10 in
2005. Een terugkeer in het Nederlands — en
wel bij Lombard — is evenwel
niet definitief uitgesloten. Er wordt namelijk onderzocht
hoe de trouwe Capricornus-lezers (die uit
commercieel oogpunt helaas met te weinig zijn) toch
van een vertaald vervolg bediend kunnen worden.
Het Kathedralenkerkhof blijft trouwens
een van de allermoeilijkst te vinden Andreas-albums.
Dat dan weer wel.
Aantal genomineerde albums van Andreas: 11/313 |
|
|
Auteur:
Hugo Pratt (Italië) • Uitgever:
Casterman • Collectie: Wordt
Vervolgd Romans (1984) • Eerste druk:
1984 (SC), 2006 (HC) • Uitvoering:
SC (1984), zwart-wit en HC (2006), kleur |
|
|
Hugo
Pratt bracht een deel van zijn jeugd door
in de Noord-Afrikaanse koloniën (een gebied
waartoe het huidige Somalië en Eritrea behoorden)
die Italië toen nog had. Als ervaringsdeskundige
weet hij van Corto in Ethiopië een
album vol passie te maken. Passie voor het decor
(met woestijnen als zeeën), voor de mensen,
voor hun daden. Alvorens in Ethiopië te belanden
(waarna nog een bezoek volgt in het door Duitsers
ingepalmd gebied), doorkruist hij eerst nog Jemen,
waar de Turken de plak zwaaien, en Somalië,
waar de Engelsen de hoge toon voeren. Corto ontmoet
er in 1918, in een nog steeds door de Eerste Wereldoorlog
gedomineerd gebied, de kamelendrijver Cush die voor
de vrijheid van zijn volk vecht. Met hem kan Corto
heel wat gedachten delen. Ondanks hun tegenstellingen
komt het tot een vriendschap waarin ze als gelijken
tegenover elkaar staan. Corto ontmoet in Ethiopië
ook magiër Shamaël waardoor een bovennatuurlijke
zijde in de stripreeks zich meer en meer begint
te manifesteren. Het personage Cush duikt later
nog op in het eerste album van Pratts andere grote
reeks, De Woestijnschorpioenen. Uit zijn
mond vernemen we dat Corto verdween (zonder vermelding
van zijn dood evenwel) in de Spaanse Burgeroorlog.
De fascistische Italiaanse luitenant Stella en de
Pool Koïnsky — in een bepaalde mate de
spirituele zoon van Corto — aanhoren deze
info.
Aantal genomineerde albums van Hugo Pratt:
17/313 |
|
|
Tekenaar:
Rubèn Pellejero (Spanje) • Scenarist:
Denis Lapière (België) • Uitgever:
Dupuis • Collectie: Vrije Vlucht
• Eerste druk: 2000 •
Uitvoering: HC, kleur |
|
|
Eerste volwaardige samenwerking van de Catalaan
Rubèn Pellejero met de Waal
Denis Lapière en wat voor
een! Tussen hen in stond Pellejero's vrouw die het
scenario van Lapière voor manlief vertaalde.
Met verve, zo bleek. Dik aangezette penseellijnen
en stemmige natuurkleuren leveren helder en intelligent
in beeld gebrachte pagina's op. Blauwe Rook
is een origineel liefdesverhaal, verteld door Laura
die in de herberg waar ze werkt besluit haar sigaretten,
met op elk daarvan een versregel, op te roken. Een
reiziger herkent een van de verzen. Aan hem vertelt
ze zijn verhaal. Over hoe ze "de weg van de
dames", een weg die de gevangenis verbindt
met een kazerne, waar de gevangenen gefolterd werden,
aan de andere kant van het dal. Langs de kant van
die weg hopen vrouwen hun opgepakte geliefden te
zien, ook al is het maar een glimp van hen. Het
volstaat om hen te sterken. Laura bekommerde zich
om hen die geen vrouw hadden en meestal als eerste
niet meer terug kwamen van de kazerne. Een wijle
lang keek ze hen in de ogen om hen hoop te schenken.
Zo raakte ze vijf jaar geleden op slag verliefd
op Ludvik, een van de gevangenen. Van haar moeder
had ze nochtans geleerd dat liefde niet bestond.
Zij werd kort na de geboorte van Laura in de steek
gelaten. Het eerste contact met de gevangene gebeurt
via een sigaret. Zes sigaretten raken uitgewisseld.
Laura krijgt ze allemaal terug na de politieke omwenteling
in het niet nader genoemde Oostblokland en na de
vrijlating van alle gevangenen. Alle zes sigaretten
zijn beschreven met een versregel. Het komt tot
een innige verhouding, maar over zijn gevangenschap
vertelt hij niets, tot het tot een uitbarsting komt.
Blauwe Rook is een nauwgezet geconstrueerd
liefdesdrama waarvan een documentaire op Arte
aan de grondslag lag. Daarin legde een vrouw een
getuigenis af over de verdwijning van haar man in
Argentinië. Vóór zijn verdwijning
stak ze bij elke sigaret die ze zelf rookte er een
op voor haar man. Sinds zijn verdwijning ging ze
er onwillekeurig mee door.
Aantal genomineerde albums van Rubèn
Pellejero: 4/313
Aantal genomineerde
albums van Denis Lapière:
2/313 |
|
|
Tekenaar:
Grzegorz Rosinski (Polen) • Scenarist:
Jean Van Hamme (België) • Uitgever:
Lombard • Eerste druk: 1985
• Uitvoering: SC (1985) en
HC (1989), kleur |
|
|
Een
op het gezin van Thorgal na verlaten eiland, slechts
twee personages en een zwijgzame jongen met groene
haren. Meer is er niet nodig om een ultraspannende,
psychologische thriller van een uitzonderlijk hoog
kaliber te maken. In Alinoë komt Thorgal
nauwelijks voor en dragen zoon Jolan en vrouwlief
Aaricia de hoofdrol. Jolan wil erg graag een vriendje
hebben om mee te spelen en bedenkt er dan maar een.
Maar Jolan kent de draagwijdte van zijn eigen krachten
nog niet. Het ingebeelde vriendje ontpopt zich tot
een angstaanjagende, gevaarlijke vijand op een eiland
waar Aaricia en Jolan niet af kunnen. Bovendien
is Alinoë niet alleen. Het verhaal kent een
hoog Stephen King-gehalte met een
crescendo verlopende dreiging en de witte ogen van
het creepy jongetje Alinoë doen denken
aan de kinderen uit de film Village of the Damned.
Maar in zijn oorspronkelijkheid is het vreemde Alinoë
een mooi afgerond geheel, een one-shot zowaar, in
een reeks van buitengewone klasse.
Aantal genomineerde albums
van Grzegorz Rosinski Rosinski:
20/313
Aantal genomineerde
albums van Jean Van Hamme:
13/313 |
|
|
Auteur:
Joe Sacco (Malta/Verenigde Staten) • Uitgever:
Xtra • Collectie: Xtra Graphic
Novel • Eerste druk: 2005 •
Uitvoering: SC, zwart-wit |
|
|
De
op Malta geboren Amerikaan Joe Sacco
kan je een embedded stripjournalist noemen
en om die reden is hij zo geliefd bij stripjournalisten.
Hij maakt reportages in stripvorm over oorlogsgebieden.
De nauwe betrokkenheid met de oorlogssituatie en
de broeihaarden in het land dat hij bezoekt, is
het resultaat van getuigenissen van betrokkenen
en slachtoffers. Historische achtergronden vullen
het verhaalconcept aan. Maar de extra aantrekkingskracht
die van elke albumuitgave uitgaat, zit 'm in de
verweving van persoonlijke anekdotes, indrukken
en zijn gevoel voor (zwarte) humor. Het verblijf
op de Westbank en Gaza dateren al van begin jaren
1990 tijdens de eerste intifada, het Israëlisch-Palestijnse
conflict. Onder Palestijnen was het gevolg,
een bijzonder intrigerend en boeiend gevolg. Aangrijpend
ook, want niet alleen Sacco raakt bewogen door de
getuigenissen die hij aanhoort. Als lezer sta je
er ook dicht genoeg bij.
Aantal genomineerde albums van Joe Sacco:
2/313 |
|
|
Auteur:
Michel Rabagliati (Canada) • Uitgever:
Oog & Blik • Eerste druk:
2005 • Uitvoering: SC, zwart-wit |
|
|
"In
de zomer van 1979 is Paul een tiener zoals we die
allemaal geweest zijn: rebels, slungelig, onzeker.
Een zoekende puber dus. Het zit hem echt niet mee,
want ook op school wil het niet echt vlotten. Daar
komt verandering in als Paul een aangevraagde subsidie
van 6.000 dollar krijgt toegewezen voor een kunstproject
op school. Eindelijk iets boeiends waar hij al zijn
energie in kwijt kan. Gedreven maakt Paul alle schetsen,
organiseert en delegeert. Maar dan neemt de directie
hem het project uit handen, met zijn desastreuze
rapportcijfers als reden. Voor Paul is dit de druppel.
Gedesillusioneerd verlaat hij met slaande deuren
de school om er nooit meer terug te keren. Hij neemt
een baantje bij een drukkerij aan. Eten, slapen,
werken, ja, Paul heeft snel door waar het allemaal
om draait als je volwassen wil zijn. Echt vrolijker
wordt hij er niet van. Het telefoontje van Guy Cayer,
een oude vriend, komt dan ook net op tijd. Guy Cayer
organiseert in Val Morin een zomerkamp voor minderbedeelde
kinderen. Een van de leiders heeft op het laatste
ogenblik afgezegd. Guy ziet in Paul wel een geschikte
vervanger. In het nauw gedreven hapt hij dadelijk
toe. Zijn jobje in de drukkerij zegt hij vaarwel.
Gepakt en gezakt vertrekt hij naar het zomerkamp.
Het laat zich raden dat de tot dan wat introverte
puber op kamp uit zichzelf zal breken. Het moederskindje
zal voor de eerste keer volledig op zichzelf aangewezen
zijn. Kortom, Val Morin zal Paul veranderen van
onzekere jongen tot jongvolwassene. Michel
Rabagliati maakt al van bij het begin van
zijn carrière strips rond het personage Paul
waarvan in het Engels meerdere albums verschenen
(slechts twee ervan zijn door Oog &
Blik vertaald: Pauls Vakantiebaantje
en het veel mindere Paul op het Platteland).
Ons niet gelaten want de manier waarop Rabagliati
vertelt, is zeer herkenbaar. Ontwapenend, universeel,
pakkend, grappig. Een rasverteller dus. De tekenstijl
heeft veel weg van Dupuy en Berberian
(de auteurs van Meneer Johan), maar is
gewoon nog veel juister, explicieter ook."
(geciteerd uit deze
bespreking)
Aantal genomineerde albums van Michel Rabagliati:
1/313 |
|
|
Tekenaar:
Don Lawrence (Engeland) • Scenarist:
Martin Lodewijk (Nederland) • Uitgever:
Oberon (1988), Big Balloon (1991), Don Lawrence Collection
(2008) • Eerste druk: 1988
• Uitvoering: SC (1988, 1991,
2008) en HC (1988), kleur |
|
|
Ook
dit album dook al op in de Kanjers
van Oranje op de achttiende stek.
"De enige manier om de stad Halverwege te bereiken
is door de Woestijn van de Monumenten. En dat kan
enkel per trein. Storm, Nomad en Roodhaar vinden
we terug op die trein. Bij het uitstappen keert
Roodhaar op haar stappen terug om haar vergeten
rugzak te halen. Op dat moment kapen de ontsnapte
bandiet Boforce en haar trawanten Twello en Vanakker
de trein. Roodhaar zit gevangen. De trein rijdt
echter niet via dezelfde route terug zoals gebruikelijk,
maar doorbreekt een grens en tjoekt een andere dimensie,
de Wentelwereld, binnen. Terwijl Storm en Nomad
de achtervolging inzetten om de op hol geslagen
trein te stoppen, ontwikkelt zich aan boord van
de trein een kat -en-muis-spel tussen Roodhaar enerzijds
en Boforce en haar mannen anderzijds. Pandarve is
al een universum dat bol staat van de fantasie met
sf-garnituur, maar De Wentelwereld springt
daar duidelijk uit. Achter de bakstenen muur schuilt
een driegende, desolate en gevaarlijke wereld waarin
een scenario met niettemin talloze filmverwijzingen
rotsvast op de sporen voortdendert. Niet alleen
de lezer heeft zich geamuseerd, maar duidelijk ook
de auteurs Don Lawrence en Martin
Lodewijk. Zij konden er een overdonderende
hoeveelheid knipoogjes en verwijzingen in kwijt."
Aantal genomineerde albums van Don Lawrence:
12/313
Aantal genomineerde
albums van Martin Lodewijk: 9/313 |
|
|
|