|
Wasjemenou?
Iedereen van Het Misdaadmuseum is uitgenodigd voor de verjaardag
van het omverwerpen van de dictator van Oceanaqua uit deel
1: Het Misdaadmuseum. Ze genieten van het strand
en de zee tot een storm uitgroeit tot een tropische orkaan.
Tijdens die orkaan wordt een spookschip gesignaleerd...
dat later nog eens opduikt.
Vlaamse waardering:
Een toendertijd frisse aanpak met voldoende gedweep met
de klassieke Belgische avonturenstrip dat hoogtij vierde
in Robbedoes en Kuifje. Deze twee bladen
nam Henk Kuijpers graag tot zich, vooral
Robbedoes dan uit de jaren vijftig. Hij fabriceert
een eigen versie van het Grote Avontuur, injecteert het
met Nederlandse eigengereidheid, maar behoudt een exotische
toets en een lekker ouderwetse mysterie waarvan de heldin
zich verplicht voelt alles te ontrafelen. Een buiten de
voegen barstende strip dat in één deel niet
is uitverteld. Het vervolg kan je lezen in De Wraak
van het Vrachtschip (nummer 193 in de eindlijst van
deze top). Beide albums samen vormen de cyclus Het Geheim
van het Spookschip.
Aantal genomineerde albums
van Henk Kuijpers: 15/354
Weetjesparade:
Inspiratie voor het verhaal vindt Henk Kuijpers
in het volgende historische feit: in 1956 vindt er buiten
de haven van New York een aanvaring plaats tussen de schepen
de Stockholm en de Andrea Doria,
waarbij deze laatste zinkt. In de krant leest Kuijpers een
artikel waarin staat dat men probeerde de Andrea Doria te
lichten door haar vol met pingpongballetjes te pompen. Naar
zijn idee werkt het pingpongplan niet en kiest in de plaats
voor ballonnen, die ook weer een speciale vorm hebben. Dat
schip kan dus naar boven komen en wordt zo een spookschip.
Een nieuw element is vervolgens dat het schip niet is gezonken,
maar tot zinken is gebracht. Hij laat het schip wraak nemen
op wie haar tot zinken heeft gebracht. Van daaruit gaat
het naar de rederswereld. Van Onassis via
Jacky Kennedy naar het personage Lina Marcopolis
• Toen vond Kuijpers het nog origineel, later —
met de komst van Dallas en Dynasty —
zijn zulke geconstrueerde intriges schering en inslag geworden.
Hij zegt er dan ook over in een interview met Zozolala:
"Lina was natuurlijk veel leuker voordat Joan
Collins op tv was" • Piloot Kid debuteert
in dit album en zien we terug in deel 11: De
Vlucht van de Atlantis waarin hij een zelfstandig
piloot is. Hij keert nogmaals terug in deel 17: Eigen
Risico. Hij komt zowel voor op de cover van deel 3
als 4 en is een opmerkelijke nevenfiguur • Traditiegetrouw
zijn er verschillen tussen de voorpublicatie (in dit geval
voor Eppo) en de albumpublicatie. Maar liefst zeven
pagina's zijn veranderd met een extra pagina voor de albumversi
erbovenop. Perfectionist Kuijpers wil met deze veranderingen
vooral meer duidelijkheid in het verhaal scheppen, bijvoorbeeld
over de start van de legendevorming rond het spookschip.
In verschillende publicaties rond en over zijn werk legt
hij dit op een teschnische manier uit: het gaat om (her)monteren
op een haast wiskundig niveau • In nogal wat verhalen
doen watervliegtuigen mee. In deel 3 gaat het om een Blohm
und Voss BV 138, een Duits model uit de Tweede
Wereldoorlog. Maar Kuijpers brengt er wijzingen aan en vormt
het bijna om tot een nieuw type. Het model is ontworpen
als vliegboot voor verkennings- en kustpatrouilledoeleinden.
Vandaar dat de vleugel zo hoog is geplaatst en dat het vliegtuig
twee staartbomen bezit. Op die manier verbetert het zicht
van de piloten en het schootsveld van de boordschutters
namelijk aanzienlijk. Vele toestellen (er worden er in totaal
270 van gebouwd) hebben de Noorse fjorden als thuishaven.
Nog twee andere types komen in het album voor: de Vought
OS2U Kingfisher en de Learjet 35
• Op pagina 25 komt het tijdschrift Money in beeld,
een parodie op het bekende Time... Heb je het bijkomende
grapje door: Time is Money? • Op pagina 34
staan er nog meer tijdschriftcoverparodieën in de bekende
lettertypes en herkenbare logo's van de inspiratiebronnen:
Roma Flash (in plaats van Paris Match), de Nieuwe
Dejavue (in plaats van de Nieuwe Revue) en de Roddel
dat toen te linken is aan Story • Een bedenking
bij het verhaal werd gemaakt op deze
site: "Wat is toch de reden van de aanwezigheid
en de activiteiten van de spion op Oceanaqua? Waarom ligt
deze agent van Lina Marcopolis in de haven van San Poseidon
de telefoon van de president (Argos Attak) af te luisteren?
Waarom is deze Nero Lenoir zo geïnteresseerd in de
mensen van het Misdaadmuseum? Er is toch (nog) geen enkel
verband met de Noorderzon? De verklaring die in het tweede
deel naar voren wordt gebracht is zeer mager. Franka legt
ons daar uit: "Het schip keerde terug en nu wil Lina
iedereen vermoorden die er iets mee te maken heeft."
Wèl meldt Nero Lenoir ons nog in deel 1 dat hij "al
3 jaar betaald wordt voor alle informatie over wrakken en
verdwenen schepen", maar waarom in vredesnaam? Het
schip was toch tot zinken gebracht? Er had toch niemand
reden om te twijfelen aan de plaats van het schip, namelijk
de bodem van de zee? Zelfs àls er reden was om naar
wrakken uit te kijken, waarom dan die interesse in de president
en het Misdaadmuseum? Die hebben toch (nog) niets met zijn
opdracht te maken? Geheel onlogisch gaat er in de laatste
prent van pagina 22 een lampje branden bij Nero. Kortom,
er is weer iets mis met de start van het verhaal •
Spion Nero doet trouwens heel erg denken aan Clint
Eastwood, vooral met hoed op pagina 9, prent 2,
lijkt hij zo weggelopen uit een spaghettiwestern van Sergio
Leone • Op deze
website beklaagt de webmaster er zich over dat het in
dit vroege album nog steeds "net niets" is. Hij
host een website over de staten van ontkleding van Franka
en de evolutie ervan in de reeks. Zijn hartje haalt hij
toch nog op aan de verschillende verschijningen van Franka
in bikini en het keurige bedekken van haar borsten met haar
handen of trui op pagina 37 en 44.
 |
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
Henk Kuijpers
Scenarist:
Henk Kuijpers
Uitgever:
Uitgeverij Oberon b.v.
Eerste druk:
1979
Uitvoering:
SC, kleur |
|