|
Wasjemenou?
Douwe Dabbert begeeft zich in een decor waar het volgens
een oude inwoonster niet pluis is. Ook vijand Ludo Lafhart
en zijn hulpje Knudde bevinden er zich op dat moment. Ze
overmeesteren de dwerg en hangen 'm in een rotsspleet. Douwe
wordt bevrijd door de geklede en sprekende witte kater Tihm.
De kater loodst 'm naar een verborgen dierenrijk in een
vallei dat bestuurd wordt door kikkerkoning Bahm. Douwe
wordt er aanvankelijk aangenaam onthaald. Maar Ludo en Knudde
gaan achter Douwe heen en zetten de wolven op om hun medebewoners
op te vreten. De wolven hebben de smaak te pakken en zetten
zich schrap om koning Bahm af te zetten. Douwe stelt voor
om te vluchten naar de grotten van Zor waar Thim hem gevonden
heeft.
Vlaamse waardering:
Een sprookjesachtige setting met later in de reeks een groter
wordende historische ruggengraat. Frivole dierensoorten
die een harmonieuze (maar waarom de nood aan een leger?)
mini-gemeenschap vormen, maar waar de vraatzucht alsnog
de bovenhand lijkt in te nemen. Fantastisch tekenwerk van
een fantasierijk vakman met details die een lust zijn voor
het oog. Een klassiek, maar geestig geconstrueerd verhaal.
En een mysterieuze toverknapzak waar Douwe alleen op een
verstandige, scenariotechnische manier gebruik van maakt.
Wil je nog meer redenen om de kwaliteiten van deze strip
te onderstrepen?
Aantal genomineerde albums
van Piet Wijn: 10/354
Aantal genomineerde
albums van Thom Roep: 8/354
Weetjesparade:
Net zoals zovele andere klassieke Nederlandse tekenaars,
passeert tekenaar Piet Wijn bij de Toonder
Studio's waar hij start op de tekenfilmafdeling.
Daar worden vooral reclamefilmpjes gefabriceerd. In 1948
tekent hij zijn eerste strip: De Zwarte Hertog
dat wordt voorgepubliceerd in Tom Poes Weekblad.
De Moorse Tovenaar, Manuella y Gonza en Verowin
volgen, allen op scenario van Waling Dijkstra.
Ze zijn allen getekend in een barokke, naturalistische stijl
en worden ook geplaatst in de Vlaamse krantenbijlage Pum
Pum. Verowin tevens in 't Kapoentje •
Het romantische en middeleeuwse Aram van de Eilanden,
een andere strip van Piet Wijn, dateert van 1951 en verschijnt
in de vierde en laatste jaargang van Tom Poes Weekblad.
Daarna vervolgt de reeks tot 1960 in verschillende kranten
in binnen- en buitenland • Hij vestigt zich als freelancer
vanaf 1949 • In 1955/1956 tekent hij voor de Nederlandse
krant Het Parool Frank de Vliegende Hollander op
scenario van Parool-journalist Evert Werkman
(tevens scenarist van Kapitein Rob, getekend door
Pieter Khun) • Daarna volgen de stripversies
van Alleen op de Wereld en De Scheepsjongen
van Bontekoe voor Het Vrije Volk, op scenario
van Hans Jacobs • In 1960/1961 lopen
in het blad Olidin twee verhalen van Dick Durfal,
die zich in de 18de eeuw afspelen • In 1962, na het
stagneren van zijn stripverkoop bij agentschap Swan
Features, keert Wijn terug naar de Toonder Studio's
om er dikwijls anoniem mee te werken aan Panda, Kappie,
Tom Poes, Holle Pinkel en Koning Hollewijn
• In 1964 begint de sprookjesachtige reeks Puk
en Poppedijn te verschijnen in het toenmalige weekblad
De Spiegel. Tot 1968 komen er achttien verhalen.
Voor het damesblad Prinses (dat het niet lang meer
zou rekken) vervolgt deze reeks met nog eens negen verhalen
tussen 1973 en 1975. Na een brand in de Toonder Studio's
in Nederhorst den Berg gaan bijna alle originelen verloren.
De stijl en sfeer vinden we later terug in Douwe Dabbert
• In 1969 tekent hij veertien verhalen van De
Kleine Boze Wolf voor Donald Duck •
In 1973 gaat Wijn voor het meisjesblad Tina werken
om er diverse verhalen te publiceren van onder andere Jennifer
Scott, Gloria van Goes (scenario: Paul Deckers),
Heidi (scenario: Patty Klein) en Maartje
het Ganzenmeisje • En deze lange voorgeschiedenis
is nodig om Douwe Dabbert te introduceren. Zijn
avonturen starten in het immens populaire stripweekblad
Donald Duck in 1975 • Vooral de Tina-strip
Jennifer Scott op scenario van Andries
Brandt, valt redacteur van Donald Duck,
Thom Roep op. Hij overtuigt Piet Wijn een
non-Disney-strip te maken voor Donald
Duck: De Verwende Prinses, een éénmalige
strip. Het verhaal moet zo'n 22 pagina's lang worden, maar
Thom herinnert zich van de Bobo-redactie (een ander
jeugdblad) een tweetal schetsen van kabouters, met name
eentje die zich op een vlot bevindt. Het zijn schetsen van
Piet Wijn die hij eens naar Bobo stuurde. Het dwergje
doopt Thom Douwe Dabbert en gaandeweg het schrijven van
het scenario (dat al lang geen 22 pagina's meer zou worden)
wordt het pad geëffend voor Douwes intrede, pas op
pagina 13. Hij mist zijn eerste verschijning niet door de
schaamteloze prinses over de knie te leggen en haar een
pak voor de billen te verkopen. In de pagina erna zuipt
en vreet hij als een gulzigaard • Hoewel het verhaal
over prinses Pauline éénmalig moest blijven,
stappen Thom en Piet snel van dat plan af na de enthousiaste
reacties van lezers via brieven naar de redactie. Maar Thom
is hier niet op voorbereid en gaat te rade bij toenmalig
hoofdredacteur Cees de Groot, die Thoms
werkzaamheden begeleidt. In één middag tijd
bedenken ze het synopsis voor Douwes tweede avontuur •
Het Verborgen Dierenrijk slaat in 1975 (het jaar
van de voorublicatie) in als een bom. Vele reacties komen
er op het feit dat de dieren in deze kinderstrip andere
dieren daadwerkelijk opeten, stel je voor! Toch zou de albumpublicatie
uitmonden in het best verkochte deel van de reeks, niet
alleen in Nederland, maar ook in Denemarken waar Douwes
avonturen verschijnen • Snoodaard Ludo lafhart komt
al voor in het eerste deel en wordt de vaste schurk in de
reeks. Hij is Douwes Krimson (Suske en Wiske),
Olrik (Blake en Mortimer) of Darth vader (Star
Wars) • In 1973 begint Thom Roep te werken voor
Donald Duck en wordt ruim tien jaar later hoofdredacteur
van het stripweekblad. Hij schrijft tientallen scenario's
voor de Disney-reeksen en tussendoor ziet hij tijd om De
Zilte Zeezeilerij te schrijven, een lang Sjors
en Sjimmie-verhaal voor tekenaar Jan Steeman
• Thom Roep — die even oud is als het weekblad
Donald Duck, allebei uit 1952 — is ook de
scenarist van de reeks Van Nul tot Nu, de Vaderlandse
Geschiedenis in Beeld waarin hij met tekenaar Co
Loerakker de hele Nederlandse geschiedenis op een
eerlijke manier in tientallen overzichtsverhalen aan bod
laat komen. De kortverhalen verschijnen eerst in Donald
Duck en tussen 1984 en 1995 in vijf albums •
De sprookjesserie Douwe Dabbert evolueert doorheen
de jaren naar een jeugdstrip waar gedocumenteerde aandacht
vloeit naar historische gebeurtenissen en personen. De reeks
wordt daardoor wat realistischer, maar aandacht voor de
fantasie en toverelementen gaan er nooit uit • In
1984 ontvangt Piet Wijn de Nederlandse Stripschapprijs
voor zijn hele œuvre • 22 jaar na Het Verborgen
Dierenrijk verschijnt deel 22: Terug naar het Verborgen
Dierenrijk in Donald Duck, oorspronkelijk
onder de titel Tweeëntwintig Jaar Later. Het
album staat bol van de knipogen. Zo spelen de hoofdpersonages
uit Alleen op de Wereld mee en komt er een beer
in voor die nog optrad op de kermis van Bommerskonten als
verwijzing naar het dorpje Bommerskonten en de kermis aldaar
in Suske en Wiske: De Tuf Tuf Club (1952) •
De cover van Het Verborgen Dierenrijk is ontworpen
door Daan Jippes, de tekenaar van Twee
voor Thee • Het sprookjesachtige thema en
het verhaal doen een beetje denken aan Jommeke 32: In
Pimpeltjesland (1967) en meer nog aan Jommeke 14:
Op Heksenjacht (1963) van Disney-liefhebber Jef
Nys. Maar Jommeke 92: Het Aards Paradijs
(pas uit 1979!) over een verborgen rijk waar vijandige,
sprekende dieren met elkaar moeten leven is de meest tot
zich sprekende vergelijking met een Vlaams kanon •
Hoewel de toverknapzak van Douwe (nog gekregen van zijn
grootvader Sebastiaan) zich makkelijk leent tot een allesoplosser
in de vorm van een deus ex machina, wenden de auteurs het
tovermiddel op een verstandige manier aan om de loop van
het verhaal te veranderen. Oplossingen moeten er vooral
komen door Douwes verstand, vernuft en het bedenken van
listen. De toverknapzak krijgt gelukkig nooit de allures
van een Jerommeke (Suske en Wiske) of een Jan Spier
of kapitein Oliepul (Nero) die prompt een verhaal
binnenvallen om voor de oplossing in absolute nood te zorgen
• Deel 23: De Wonderlijke Raamvertelling
uit 2001 is voorlopig het laatste album in de reeks. Maar
een tweede hartaanval gooit tijdens de totstandkoming van
het album roet in het eten. Na lang overleg rondt Dick
Matena het laatste verhaal af. Hoe dan ook, prinses
Pauline uit deel 1 speelt er opnieuw een hoofdrol in waardoor
de cirkel min of meer is gesloten • Gezondheidsproblemen
weerhouden Piet Wijn er vandaag van om nog te kunnen tekenen
• Er verschijnen albums van Douwe Dabbert in Duitsland,
Portugal, Spanje Zweden, Luxemburg, Polen, Saoudi-Arabië,
Indonesië en vooral in Denemarken, waar de serie een
even grote populariteit geniet als in Nederland.
 |
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
Piet Wijn
(Pieter Cornelis Wijn)
Scenarist:
Thom Roep
Uitgever:
Uitgeverij Oberon b.v.
Eerste druk:
1977/1978
Uitvoering:
SC, kleur (1977)
HC, kleur (1978) |
|