ZIE OOK:
• Lanfeust van Troy 1
• Lanfeust van Troy 6
 
D A T A S H E E T
Tekenaar:
Didier Tarquin
Scenarist:
Christophe Arleston (Christophe Pelinq)
Uitgever:
Arboris (1997)
Talent (1999)
Collectie:
Collectie 500 (1999)
Eerste druk: 1997
Oorspronkelijke titel:
Lanfeust de Troy 3: Castel Or-Azur
Uitvoering:
HC, kleur (1997, 1999)
SC, kleur (1997, 2000)
Quoi? Lanfeust is met Nicoledes, Cixi, C'ian en Hebus op weg gegaan naar de Baronie op zoek naar ridder Goud Azuur. Hij beschikt namelijk over een zwaard waarin een stuk ivoor van de Magohamoth verwerkt is. Als Lanfeust een dergelijk stuk ivoor aan kan raken, krijgt hij de beschikking over de absolute kracht.
Et alors? Heroïc fantasy, humor, gruwel, bloed en bloot. Dat zijn zo'n beetje de vaste ingrediënten van een Lanfeust-strip. In veel gevallen zou deze hutsekluts niet werken. Ondertussen heeft Christophe Arleston al lang bewezen dat hij een vakman is die het beste van een Conan the Barbarian en een Discworld van Terry Pratchett kan verenigen. Ook Didier Tarquin heeft zijn vaste bronnen die ook al een mengelmoes zijn van Europese tradities en genrepioniers als Op Zoek naar de Tijdvogel en Asterix, een Amerikaanse aanpak en Japanse stijlelementen. Dat zoveel invloeden bij elkaar zelf tot resultaat hebben dat hun creatie navolgers kreeg, is niet alleen een eer voor de makers, maar ook een bevestiging van hun superieure kwaliteit.
Aantal genomineerde albums van Tarquin: 6/440
Aantal genomineerde albums van Arleston: 14/440
Faits divers (Tarquin en Arleston):
• Op een dag kwam Tarquin een bistro binnen om er de ochtend te beginnen met het drinken van een koffie, zijn handen te warmen en een magazine te lezen. Daarna moest hij nog in de studio Crazytoons gaan werken. Hij vroeg zich af of hij niet net zo goed zijn materiaal kon meenemen om misschien wat op te schieten met zijn tekenwerk. De dag erop en de dag dààrop keerde hij steeds terug en werd het een vaste gewoonte tot op de dag van vandaag. Er was een goeie verlichting, veel meisjes om te bekijken ook. Vreemd genoeg laten de klanten hem ongemoeid, ook zij die hem kennen van de strips. Iedereen weet dat hij er komt om te werken en ze laten hem met rust. Sterker zelfs, na een signeersessie in Aix nodigde hij alle fans, voor wie hij geen tijd had om ook voor hen een tekening te maken, uit om hem de dag erop te ontmoeten in zijn café. Tarquin keek er al naar uit om met hen een glas te drinken en het over koetjes en kalfjes te hebben. Nochtans kwam er niemand opdagen. Bij een volgende signeersessie zeiden ze allemaal dat ze het niet durfden. Een tekening vragen op een signeersessie, oké, maar iemands werk storen ging voor deze brave fans te ver. Tarquin drong er dan opnieuw op aan en ze kwamen af, schoorvoetend en dodelijk beschaamd. Het leverde volgens Tarquin wel supermomenten op.
• Tarquin tekent dus op café, Jean-Louis Mourier sluit zich liever op. Drie maanden voor de deadline van een Trollen-album installeert hij zich telkens één week op twee in een kamer met wasruimte in Gottferdom Studio waar hij een nieuw album tekent, achttien uur per dag. Elke dag of om de twee dagen roept hij luidop aan het einde van de gang: "Paaaaaaaaaaaaagina!". Na anderhalve maand kan hij beginnen inkleuren om uiteindelijk te kunnen roepen: "Aaaaaaaaaaalbum!". Het is een vast ritueel van hem.
• Van recensies trekt Arleston zich niets aan. Als oud-journalist weet hij namelijk maar al te goed hoe het er in het wereldje aan toegaat. Zo heeft hij nog steeds een nummer van (À Suivre) waarin Askell, de Waterwereld 4 werd besproken, een album dat tot op de dag van vandaag geeneens bestaat! Wel is hij gevoelig voor kritieken op het internet waar hij van 's morgens tot 's avonds op rondsurft.
• Arlestons recentste succes heet Ythaq dat in vertaling verschijnt bij Uitgeverij L. Aanvankelijk moest dat een videogame worden, maar dat ging niet door. De twee pagina's die hij voor het gameproject schreef, werden gerecupereerd om de gelijknamige stripreeks op te zetten.
• Sinds 1998 is Arleston de hoofdredacteur van Lanfeust Mag, een maandblad dat zowat alle series van Soleil voorpubliceert in een maandelijks stripmagazine van telkens een honderdtal pagina's. Voor dit blad tekent Tarquin regelmatig een exclusieve cover als een van zijn verhalen erin verschijnen. In 2007 werd de kaap van de honderd nummers gerond.
• 2002 was voor Tarquin een amusant jaar. Hij schreef voor enkele bevriende collega's Krashmonsters. Adrien Floch (Ythaq) was de hoofdtekenaar. Hij werd geholpen door Guillaume Blanco en Olivier Dutto. Het album verscheen in het Frans in de nieuwe collectie Start. Zowel album als collectie kenden geen succes. In het Nederlands verscheen het gewoon in de Collectie 500.

• Niet in het Troy-universum, maar wel in Excalibur (getekend door Erik Hübsch) kan Arleston eigenlijk het meeste kwijt van wat hem het dierbaarst is. En van sowieso elk van zijn albums geniet hij het meest van het bedenken en uitschrijven van de dialogen.
• Tarquins favoriete stripmakers en strips zijn de volgende: Régis Loisel, Jean-Claude Mézières, Jean Giraud, François Walthéry, Albert Uderzo, André Franquin, Oliver Vatine, Hermann (voor zijn kadrages), Baru, Captain Biceps (een superheldenparodie van Tébo en Zep) en De Boogschutters uit de reeks Thorgal. Tot de niet-Europese voorbeelden rekent hij de Amerikanen Joe Madureira (Battle Chasers), Humberto Ramos (Impulse, The Spectacular Spider-Man, Crimson, Cañari), Jim Lee (All Star Batman and Robin, The Boy Wonder, WildC.A.T.s), Chris Bachalo (X-Men Unlimited) en John Buscema (The Amazing Spider-Man, The Avengers, Daredevil, The Fantastic Four,...). Ook Japanse invloeden zijn er door Hayao Miyazaki (Nausicaä) en Akira Toriyama (Dragon Ball).
• Filmmakers als John Huston, Quentin Tarantino, John Cassavetes en Steven Spielberg zijn dan weer cinematografische voorbeelden voor Arleston. En ook Peter Greenaway, hoewel je daarvan nooit wat zal zien doorsijpelen in zijn verhalen.
• Het Besloten Land van Jacques Tardi en Jean-Claude Forest is Arlestons favoriete stripverhaal. Het is een van de weinige strips die hij regelmatig herleest.
• Arlestons werkritme bestaat uit twaalf uur werk per dag. Twintig procent van zijn tijd spendeert hij aan Lanfeust en Trollen van Troy. Dus ongeveer twee uur per dag.
• Eind 2004 maakte de Arleston-productie nog zo'n 27% van het zakencijfer van Soleil uit. Arleston grapte daarbij in een interview dat elke keer hij een vliegtuig nam, zijn uitgever zeer onrustig werd.
• Sinds 1992 schreef Arleston enkel stripscenario's. Regelmatig wordt hem nog eens gevraagd om iets in de reclame te doen, maar hij maakt er zich vanaf met het wegwimpelantwoord "Ik ben erg duur!" Toch hoopt hij nog eens enkele romans te kunnen schrijven, meerbepaald over het universum van cartografen. Een polar mag ook. Deze wens dateert van 1996. In 2008 heeft hij de laatste hand gelegd aan een theaterstuk dat niets te maken heeft met de wereld van Troy. Het is een hedendaagse komedie, een soort straattheater over een koppel dertigers die verhuizen.

Faits divers (Lanfeust van Troy):
• Tarquin begrijpt niet alle woordspelingen die Arleston vooral in de namen van personages kwijtkan. Elke keer hij vraagt om verduidelijking voelt Tarquin aan dat Arleston hem uitlacht met de gedachte: "Kleine domkop, je hebt het niet begrepen, hahaha! Ik ben te sterk voor jou!"
• Enkele voorbeelden verduidelijken het misschien. Laten we de Franse namen van de dertien prinsen erbij nemen met een uitlegje: Princesse Elpheu = cessez le feu (staakt het vuren), Prince Porho = Port-au-Prince (de hoofdstad van Haïti), Prince Andhière = incendiaire (brandstichtend), Prince Khonzor = prince consort (prinsgemaal), Prince Dhegall = prince de Galles (prins van Wales), Prince Hevant = Rincevent (naar Rincewind, een personage van Discworld-schrijver Terry Pratchett), Prince Rainghey = Prince Rainier (naar de Monegaskische vorst), Prince Lhepty = Le Petit Prince (naar het boek van Saint-Exupéry), Prince Ladhal = rince la dalle / se rincer la dalle (jezelf lazarus zuipen), Prince Dhemonaq = Prince de Monaco, Princesse Ophrédla = aux frais de la princesse (op kosten van de belastingbetaler), Prince Cenrhyr = pince sans rire (droge humor), Prince Dheluu = Prince de Lu (naar het bekende koekje).

• De tekenaar verstopt op zijn beurt ook knipoogjes in zijn tekeningen. De ware fans merken het allemaal op: referenties naar Op Zoek naar de Tijdvogel, Batman, De Metabaronnen, Corto Maltese of De Cartografen bijvoorbeeld. Na alle standaardpersonages te hebben ontworpen, vond Tarquin het prettig om nu en dan van die leuke personages op de voor- of achtergrond te laten figureren. In een bepaald album stak hij de verborgen boodschap: "Heb je niets beters te doen dan naar nutteloze dingen te zoeken?" En ook dit vonden de fans om te gieren. Daarna verbond hij er wedstrijden aan: herken de namen van auteurs in klanknabootsingen, stuur het naar de uitgeverij op en win iets (Talent moest dit uiteraard vertalen, maar viel er ook iets te winnen?). En dan hield Tarquin ermee op. Fans ontgoocheld. En dus toch weer de traditie oppikken. Op signeersessies wordt erover gesproken en het amuseert de tekenaar en zijn fans.
• Arleston heeft er effectief een handje van weg om knipoogjes te verwerken in zijn albums. Vaak voor de hand liggend, soms pas bij een herlezing duidelijk en heel af en toe moet je het gewoon van Arleston zelf vernemen. De notenbalk in Trollen van Troy 8: Rock 'n Troll Attitude is wel degelijk de echte notenbalk van de begintune van de televisiereeks Mission Impossible waarnaar dan weer wel duidelijk wordt gerefereerd in het album. Die notenbalk heeft hij moeten bestellen in de Verenigde Staten.
• In het begin lag er elk halfjaar een nieuw album in de winkel. Vier delen in twee jaar tijd. Er moest gewoekerd worden met tijd. Niet langer dan drie, vier uur slaap per nacht was aan de orde en elk mogelijk stripfestival ter promotie van de jonge reeks werd bezocht. Een gevolg was dat het duo klinisch ziek werd. Concessies gebeurden ook op grafisch gebied. Het zijn niet Tarquins best getekende albums.
• Goud Azuur is een smeerlap, toch heeft Tarquin er een good looking guy van gemaakt, vooral wanneer hij verliefd raakt op C'ian. Onvrijwillig, want Tarquin maakt geen voorbereidende schetsen. Hij tekent zijn personages zoals hij ze spontaan aanvoelt.
• In plaat 9 van Kasteel Goud Azuur zien we trol Hebus in de gutsende regen een storm doorstaan. Dat gaat dus allemaal gepaard met heel wat water. Nochtans weten we door zowat elk ander album uit de reeks dat trollen hysterisch worden bij aanraking met water, al is het maar met een druppel!
• De eerste vier delen van Lanfeust van Troy verschenen eerst bij Arboris in softcoveredities en al lang uitverkochte hardcovers in een beperkte oplage. Maar omdat Talent later nogal veel reeksen afnam van Soleil, kreeg de eerste het zo ver dat de tweede voortaan de rechten aan Talent verkocht. Arboris werd daar niet eens van op de hoogte gesteld. Ze moesten het vernemen van derden. Deel 5 was al door Arboris in aankondigingsfolders vermeld.
• Tarquin gaf toe dat hij wel eens leentjebuur speelt. Als hij een bepaalde kadrage nodig heeft, gaat hij het zoeken bij Hermann. Of voor een bepaald kleureneffect slaat hij boeken open over kunstschilder Henri Matisse. Klakkeloos overnemen was het geenszins, het zich eigen maken eerder wel.
• Het tekenen van Lanfeust is niet altijd een geestige bezigheid. Vooral in de eerste twee albums hield Tarquin er niet echt van om hem te tekenen. De twee heren gaven jaren later toe dat Lanfeust er in de eerste twee albums wat verloren bijliep. Hij bevond zich in een complexe intrige temidden avontuurlijke en burleske omstandigheden. Van zodra het mogelijk was, trok Arleston de zaak recht en concentreerde de plotlijn zich op en rond Lanfeust. Dat begon al in deel 3 en over deel 4 waren de auteurs zeer tevreden. Het verhaal stond steviger op poten.

• De idee voor een tweede cyclus van Troy, Lanfeust van de Sterren, kwam ongeveer rond deel 3 of 4 van Lanfeust van Troy. Wanneer deel 4 verscheen, lagen de grote lijnen voor de vervolgcyclus al vast.
• In Het Fabuleuze Beest moest Tarquin voor het laatst Nicoledes tekenen, de papa van C'ian en Cixi. Voor de laatste plaat waarin het personage voorkwam moest Tarquin een pauze nemen in een café waar hij alleen een koffie ging drinken. Na acht albums en tien jaar afscheid moeten nemen, viel hem zwaar. Tarquin had de blues. Lanfeust is meer dan een stripje maken, het is deel uitmaken van een universum... zonder daar evenwel een marionet van te zijn.
• Hoewel Loisel en Le Tendre enkel in Lanfeust van Troy een waardige erfgenaam zien van Op Zoek naar de Tijdvogel en hoewel de tekenstijl referenties kent naar Loisel, ontdekte Arleston pas in 1998 of 1999 voor het eerst de fantasyreeks. Beide reeksen zijn alleszins atypische voorbeelden in het genre. Ze trokken zich niets aan van de conventies van het genre.
• Was het niet door de tijdsdruk om een Lanfeust per jaar uit te brengen, dan stortte Tarquin zich op een project dat hem na aan het hart ligt: de erotische strip.
• Van een Lanfeust-album raken momenteel tussen de driehonderdduizend à vierhonderdduizend exemplaren verkocht. In 2005 stond de teller op drie miljoen verkochte Lanfeusten (waarvan een miljoen alleen al in 2004) en twee miljoen Trollen. In 2007 werd een hoge cijfer bekendgemaakt: zes miljoen exemplaren, enkel voor Lanfeust.
• Uit Lanfeust werd naast Trollen van Troy (dat zich een driehonderdtal jaar vóór Lanfeust afspeelt) nog een andere spin-off getrokken: Kids van Troy (vertaald in 2002), een soort Kleine Robbe-versie van de hoofdreeks met heel wat scatalogische ongein. Het bleef bij één deel. In het Frans verscheen eind 2007 een herdruk met nieuwe cover en een klein dozijn extra gags.
• En na Kids van Troy zag nóg een spin-off het licht: Veroveraars van Troy, een reeks die zich vierduizend jaar vóór Lanfeust afspeelt op de dan pas ontdekte planeet Troy. Ciro Tota is hiervan de tekenaar. Omdat hij een perfectionist is (lees: hij is een trage werker) bleef deze spin-off lange tijd bij één verschenen deel in 2005. In 2009 volgde het tweede deel.
• Van Lanfeust van Troy verschenen acht albums in zes jaar. De reeks werd vervolgd met de tweede cyclus Lanfeust van de Sterren waarvan in 2008 het laatste deel (opnieuw een achtste deel) verscheen, in 2009 in vertaling bij Uitgeverij L. In de derde cyclus keert de rosse, omnipotente held terug naar de planeet Troy waar het allemaal begon. Deze cyclus heette aanvankelijk Lanfeust de Syxte (Lanfeust van Syxte), maar Arleston was er niet honderd procent tevreden over. Lanfeust Odyssée luidt de nieuwe titel. Het zou van start moeten gaan in december 2009. Deze cyclus zal uit slechts vier delen bestaan in plaats van acht. Cixi speelt er voorlopig geen rol van betekenis in en maakt dus de terugtocht naar Troy niet. Volgens Tarquin wordt de serie vervolgd in de vorm van tweeluiken van telkens negentig pagina's per album. Grafisch komt het erop neer dat er minder prenten per pagna zullen staan, maar natuurlijk wel grotere en straffere met soms ook grote prenten op twee pagina's. Tarquin kan en wil nu echt eens groots uitpakken, zie. In het eerste deel speelt de baron van Goud Azuur een grote rol.
• Tarquin heeft daarnaast ook nog andere projecten lopen. Een ervan zit in een vergevorderd stadium: Girls Next Door, een sexy versie van Krashmonsters (waaraan hij meewerkte) met mooie meiden. Tien pagna's zijn al afgewerkt.

• Van de reeks bestaat ook een consolespel die Visual Impact (ontwikkeld door Infogrames van Atari) fabriceerde voor Nintendo DS in 2007. Alle spelers die het spel testten, gaven pluimen voor de graphics en het verhaal. Alleen viel de spelbeleving danig tegen. Arleston voelde zich niet verantwoordelijk voor deze flop.
• Een onmiddellijk en aanhoudend succes als Lanfeust komt maar eens om de tien jaar voor, beweerde Tarquin. De tekenaar voegde er nog aan toe dat hij niet geboren is onder een goed gesternte, maar onder een heus sterrenstelsel.
• Er was een tijdje sprake van dat het Amerikaanse DreamWorks, hetzelfde productiehuis van de computergeanimeerde sprookjesparodie Shrek, Lanfeust op eenzelfde manier naar het zilveren doek wilde overzetten. De soundtrack zou volgens diezelfde berichten ook al toegewezen zijn aan één of ander Iers bandje dat door het leven gaat als U2. Maar het werd hierrond al even snel stil als het gerucht opkwam. De auteurs werden effectief benaderd, meer dan eens zelfs, door verschillende partijen. Maar geen enkel voorstel bevredigde de makers. In Frankrijk is het sowieso al onmogelijk om een dergelijk spektakel als Lanfeust of Trollen van Troy te verfilmen zonder deftig budget én met een behoud van kwaliteit.
• Van Trollen van Troy wordt nu wel een tekenfilmserie voorbereid. Futurikon (dezelfde producenten van de Franse 3D-animatiefilm Drakenjagers die in 2008 in de cinema kwam) zoekt nog naar bekwame tekenaars die de missing link kunnen betekenen tussen de lijnvoering van Jean-Louis Mourier en Japanse anime. Een eerdere geplande animatieserie door Dargaud Marina (de tekenfilmpoot van Dargaud) werd afgevoerd. Arleston had bij hen het gevoel dat ze de rechten kochten zonder de strips te hebben gelezen.
• Om de fans nogmaals gerust te stellen: Uitgever L is de nieuwe uitgever van Lanfeust en alle overige Troy-reeksen nadat Talent de rechten verspeelde.
• Soleil lanceerde met het eerste deel van Ythaq en Lanfeust van de Sterren in maart 2009 een nieuwe versie van deze verhalen voor de Engelstalige comicsmarkt. Omdat het formaat kleiner is dan de gangbare Europese albumformaten zijn de platen verkleind, maar ook opnieuw gemonteerd met nieuwe tekeningen, hier en daar een nieuwe inkleuring, extra beeldeffecten, bijgewerkte decors en andere aanpassingen.