PAGINA 68
ROBBEDOES HERTEKEND?

ussen de weekblad- en albumpublicatie van een verhaal kon er al eens een verschilletje opduiken. Er zijn er meerdere in de verhalen van Franquin. In Z van Zwendel staat een strook die er oorspronkelijk veel beter uitzag dan de uiteindelijke albumversie. En enkele gestolen platen van De Hoorn van de Neushoren dienden hertekend te worden voor een herdruk van het album.

Klik op de afbeeldingen voor grotere versies. In januari 2010 merkte tekenaar Fabrice Tarrin (van het album Het Graf van de Rommelgems) een opmerkelijk verschil op in een strook uit Z van Zwendel (1959-1960). Hij legde de versie uit het weekblad Robbedoes (meerbepaald het nummer 1127 van 19 november 1959) naast de albumversie. De eerste versie was veel gedetailleerder. In de albumversie lijkt het er zelfs op dat het zwart is uitgelopen bij Zwendel. Let eens op de details van de gezichten van Zwendel en de graaf van Rommelgem. Waarom nu net een slechtere versie van de strook in het album is terechtgekomen, is de vraag. Zou het zelfs kunnen dat de strook is hertekend? Aan minieme details te oordelen, durven we vermoeden van wel. Maar waarom deze slechtere strook ook in alle herdrukken is behouden én in de recente integrale reeks in het Frans, is ook weer een raadsel. Niettemin is het geen geheim dat André Franquin al eens plaatjes durfde te hertekenen nadat ze eerst in het weekblad Robbedoes verschenen. In bepaalde gevallen komt de nieuwere tekenstijl daarbij zelfs niet overeen met de andere plaatjes. Ook nog in De Schaduw van Z (1960) voegden Franquin en Yvan Delporte teksten toe in de latere albumuitgave. In de scène met de overval op het warenhuis schreeuwen de gangsters recameslogans. Die kwamen niet voor in de oorspronkelijke albumpublicatie. Een ander geval van een hertekende versie komt voor in het album De Hoorn van de Neushoren. Een aantal originele platen waren gestolen zodat het album jarenlang niet kon herdrukt worden. Met moderne technieken had de oorspronkelijke voorpublicatie in het weekblad Robbedoes uit 1953 of de eerste druk van het album gebruikt kunnen worden voor een herdruk. Begin jaren 1970 was het album hopeloos uitverkocht. Franquin en Vittorio Leonardo tekenden de laatste platen dan maar opnieuw zodat een herdruk snel kon volgen. De kopie was feilloos. Enkel geoefende ogen (niet toevallig werd het opgemerkt door striptekenaars) merkten de subtiele verschillen op tussen beide versies. Je moet letten op lijndiktes, beweeglijnen, details en afwerking terwijl ook de lettering en de inkleuring vernieuwd zijn. Humoradio heet in de nieuwe versie plots Humo, wat ook strookte met de realiteit. Hieronder kan je in de linkerkolom de weekbladversie zien en in de rechterkolom de huidige albumversie. Onder deze platen kan je twee prenten in detail bekijken als bewijs dat we hier niet zomaar uit onze nek kletsen. Klik op de afbeeldingen voor grotere versies. Twee prentjes in detail, vervloeiend van oud naar nieuw.