|
Wasjemenou?
Storm en Roodhaar doen inkopen wanneer ze plotseling door
een straal worden weggerukt uit hun wereld en getransporteerd
worden naar het planetenstelsel van Pandarve. Ze raken elkaar
kwijt in de atmosfeer van Pandarve. Storm wordt opgepikt
door een tarievjager, maar Roodhaar valt in handen van de
vileine theocraat van Pandarve, Marduk. Een vergissing,
want hij had Storm op het oog. Volgens Marduk is hij de
anomalie die hem de toegang tot het multiversum zal geven
en daarmee de oneindige macht in het heelal op een dienbord
brengt. Marduk gebruikt een aangekondigd huwelijk met Roodhaar
als list om Storm naar hem te lokken.
Vlaamse waardering:
Met dit album katapulteert scenarist Martin Lodewijk
Storm en Roodhaar in een compleet nieuw en universum. Ook
Don Lawrence amuseert er zich duidelijk
in. Dat merken we nog het best aan zijn fantasievolle kostuums,
decors en rondlopende wezens. Een dijk van een start van
een nieuwe serie binnen de Storm-reeks: De
Kronieken van Pandarve. De komst van de rode Nomad,
een latere ijdeltuit, betekent vers bloed en is een frisse
wind in de reeks. En met Marduk wordt een snoodaard gelanceerd
die de loop van verdere delen zal meebepalen. Deze nieuwe
start (een belangrijk sleutelalbum) effent een multiverrassend,
maar homogeen pad dat de reeks Storm voortaan zal
bewandelen.
Aantal genomineerde albums
van Don Lawrence: 18/354
Aantal genomineerde
albums van Martin Lodewijk: 37/354
Weetjesparade:
Na vijf jaar Storm-albums met evenveel scenaristen
besluit Don Lawrence het met The Creeping
Death (De Sluimerende Dood) eens zelf te proberen,
zijn allereerste lange scenario. Bij het neerschrijven van
zijn verhaal, blijkt dat hij vast komt te zitten, zo ondervindt
toenmalig Eppo-hoofdredacteur Frits van
der Heide. Frits vraagt aan Martin Lodewijk
om bij Lawrence langs te gaan. Lodewijk helpt 'm
een handje om het verhaal te kunnen afronden. Meteen deelt
Lawrence mee dat dit zijn eerste en ook zijn laatste Storm-scenario
zal zijn • De Eppo-redactie is ook al niet
echt gelukkig met het verhaal. Jaap Bubenik,
de nieuwe hoofdredacteur sinds 1981, polst Lodewijk om het
volgende verhaal te schrijven. En blij dat Lodewijk daarmee
is! Al die jaren wacht hij op deze kans • Om niet
door het werk van zijn voorgangers na Storm 2: De Laatste
Vechter beïnvloed te worden, heeft hij ten eerste
nooit hun verhalen gelezen. Hij kiest er voor zijn comeback
in de Storm-reeks dan ook voor om een nieuwe wereld
te bedenken, zo ver mogelijk weg — zowel in ruimte
als tijd — van hun bestaande wereld waar bovendien
andere (natuur)wetten gelden • Lodewijk heeft trouwens
ook nooit de verhalen gelezen die Yves Duval,
Eddy Ryssack, Patty Klein
en Ruud Straatman bedenken voor Johnny
Goodbye, getekend door Dino Attanasio.
Na al die jaren beschouwt Lodewijk Johnny Goodbye Contra
Fiddles Paganini (1977) nog steeds als zijn beste scenario.
Alles klopt als een bus, het tikt als een goeddraaiend horloge,
de overgangen zijn vlot en klitten naadloos aan elkaar.
Op scenariotechnisch gebied een juweeltje • Het idee
dat Pandarve naast een levende planeet ook een levend wezen
is, komt pas tot volle uiting in De Armageddon-Reiziger.
Toch staat dit al vanaf het prille begin, met het concipiëren
van het Pandarve-universum vast • Met De Kronieken
van Pandarve (voortaan ook de subtitel van de reeks)
treedt Lodewijk bewust een meer fantasygerichte wereld binnen.
Sciencefictiontechnologie uit vorige delen wordt ingeruild
voor antieke bouwels uit verschillende culturen (dikwijls
gebaseerd op echte aardse culturen)... en zeilschepen! •
De naam Pandarve is hoogstwaarschijnlijk gebaseerd op Pansarde,
een naam die Lodewijk ergens is tegengekomen. Sinds zolang
hij scenario's schrijft, hamstert hij namen die hij toevallig
tegenkomt op verkeersborden, verpakkingen, reclameborden,
wilde planten of zelf bedenkt. Visfil komt van visfilet.
Leidse komt van Leidse Verzekeringen. Nomad
(die in dit verhaal zijn intrede maakt) is uiteraard afgeleid
van nomaden • Marduk is dan weer bewust genoemd naar
een Babylonische oorlogsgod. Daarmee geeft hij ook aan hoe
het heerschap er moet uitzien. Het wordt een mix tussen
de grote Assyrische koningen Assurbanipal
en Nebuchadnezzar, keizer Ming uit de klassieke
sf-strip Flash Gordon van Alex Raymond
en de Chinese bandiet Fu Manchu uit de verhalen van Sax
Rohmer. Naast boeken, een zevental films sinds
1932 (waaronder de Peter Sellers-pastiche
The Fiendish Plot of Dr. Fu Manchu uit 1980) is
Martin Lodewijk de stripscenarist die het Chinese personage
eert als de vrouwelijke variant Wu Manchu in zowel Agent
327: De Gesel van Rotterdam (1981) en De Ogen van
Wu Manchu (1983) als Johnny Goodbye 8: De Peetmoeder/De
Dertiende Verdieping (1979) • Het idee om van
Nomad een rode man te maken haalt Martin Lodewijk uit een
boek van sf-auteur Edgar Rice Burroughs
(tevens de schrijver van Tarzan the Ape Man), die
een verhaal schreef over een rood volk op de planeet Mars.
Ook het idee om een derde hoofdpersonage te creëren
is een bewuste keuze. Hij biedt meer mogelijkheden voor
dialogen, fungeert als commentaargever en Lawrence moet
nu eens niet een sterk nevenpersonage laten vallen wanneer
een nieuw verhaal begint • Lodewijk schrijft zijn
Storm-scenario's uit in het Engels. Kees
Vuik en Annemie Spijkstra van
de Eppo-redactie vertalen ze achteraf naar het
Nederlands. Hoe dan ook laat Lodewijk zich voor het taalgebruik
inspireren op de beeldende taalkronkels van grootheden als
Marten Toonder, Simon Carmiggelt,
Wim Meuldijk, Godfried Bomans,
Willy Vandersteen en één
van Lodewijks favorieten Marc Sleen •
Het valt Lawrence min of meer zwaar dat hij plots van een
Engelse manier van lay-outvertellen moet overschakelen naar
een meer continentale 'strookjeslay-out'. Maar er blijft
ruimte om het één en ander aan te passen •
Op de scène op pagina 10 en 11, waar Roodhaar in
de ruimte verdwijnt, heeft Don Lawrence in een interview
uit 1988 kritiek. Hij vindt dat het op emotioneel gebied
belangrijker had moeten overkomen: Storm reageert volgens
hem veel te koel. Hij zegt erover: "Martin is vooral
een man van uitstekende ideeën en hij is minder goed
in de menselijke kant van zijn verhalen. Daarom probeer
ik er de menselijke aspecten in te brengen, terwijl hij
de ideeën levert. Maar soms geeft hij me te weinig
ruimte".
|
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
Don Lawrence
(= Donald Southam Lawrence)
Scenarist:
Martin Lodewijk
Uitgever:
Uitgeverij Oberon b.v.
Eerste druk:
1983
Uitvoering:
SC, kleur
HC, kleur |
|