|
Wasjemenou?
Vijf verhaallijnen ontspinnen zich in dit verhaal. Er is
de Angolese asielzoeker, een depressieve lijfwacht, een
crimineel met een bijnadoodervaring, een ober met een zieke
kat en een echtpaar met een groot verdriet. Alle personages
zullen elkaar ontmoeten in Dokkum.
Vlaamse waardering:
De Vlaming en de opmars van extreem rechts, het blijft de
gemoederen beroeren, vooral in verkiezingstijd. Maar ook
Nederland heeft zijn besognes. Denken we maar aan politieke
wervelwind Pim Fortuyn en het abrupte einde
aan zijn niet te stuiten opmars en de moord op Theo
Van Gogh. Er broeit wat smerigs. Jarenlang slikt
de Vlaming kritiek van onze noorderburen na opnieuw een
bruine verkiezingsoverwinning. Maar de laatste jaren is
helaas duidelijk gemaakt dat ook voor niet te onderschatten
percentages Nederlandse burgers de tolerantie jegens asielzoekers
en allochtonen eveneens zijn grenzen kent. Om Mekaar
in Dokkum brengt op een geraffineerde wijze een assemblageverhaal
dat verschillende standpunten en reacties naast en tegenover
elkaar plaatst. Uitgesproken meningen vinden hun weg en
overheersen de lijdzaamheid van hopeloos geworden asielzoekers.
Wij kènnen dat soort situaties. Het domein Hengelhoef,
de sanspapiers,... Guido van Driel zet ons kurkdroog
een spiegel voor de neus. Aan een confrontatie met onze
eigen standpunten valt niet te ontsnappen: Om Mekaar
in Dokkum verplicht ons tot het vormen van een eigen
mening. Wat denk jij ervan?
Aantal genomineerde albums
van Guido van Driel: 4/354
Weetjesparade:
Guido van Driel is net zoals bijvoorbeeld
Henk Kuijpers (Franka)
een autodidact, een afgestudeerd historicus overigens. Zijn
carrière start hij als illustrator voor het wekelijkse
studentenmagazine Folia van de universiteit van
Amsterdam in 1986. Het illustratiewerk leidt 'm naar diverse
kranten en magazines zoals Het Parool, NRC Handelsblad
en De Volkskrant • Met Vis aan de Wand
debuteert hij in 1994, gevolgd door Mijnheer servelaat
Neemt Vakantie in 1996 • 2000 is het jaar van
De Fijnproever • Met de semi-detectivethriller
Toen We van de Duitsers Verloren start een nieuw
krantenavontuur want het verhaal wordt voorgepubliceerd
in Het Parool. Het album verschijnt in 2002 bij
Oog & Blik waar ook alle voornoemde
albums in een uitgave gegoten worden • Om Mekaar
in Dokkum is ontstaan als opdracht van de gemeente
Dongeradeel in Nederland. Hiermee wil de gemeente de Engelse
missionaris Bonifatius herdenken die bijna
1250 jaar geleden vermoord wordt door een Friese roversbende
na een mislukte poging om de Friesen te bekeren. Het helpt
niet dat hij tijdens zijn bekeringstocht in Friesland heilige
bomen omkapt • Enige vereiste van de opdrachtgever
is dat het verhaal zich in Dokkum afspeelt. Dokkum heeft
iets speciaals met Bonifatius, want de stad eert de man
uitgebreid na zijn dood en zo wordt het een pelgrimsoord.
Het boek moet onder andere dienen als relatiegeschenk •
De opdracht van de stad is een ware uitdaging voor van Driel.
Aan zijn vorige strip, Toen Wij van de Duitsers Verloren,
spendeert hij ruim vier jaar. Met onderbrekingen weliswaar.
Maar op dit nieuwe project staat een deadline van amper
een jaar. Om tijd uit te sparen en om één
lijn in de gezichten van de personages te trekken —
een zwak punt van de auteur — doet hij beroep op enkele
vrienden die model willen staan • Inspiratie voor
het verhaal haalt van Driel uit de actualiteit van 2003.
In die tijd raken in Dokkum de gemoederen flink verhit door
een asielcentrum in de buurt. Lokale jongeren en uitgeprocedeerde
Angolese asielzoekers komen in de clinch met elkaar. Gooien
met stenen en kluiten en het scanderen van racistische leuzen
horen bij de pesterijen. Vijf jongeren worden aangehouden.
Volgens het openbaar ministerie maken een veertienjarige
Dokummer en vier inwoners uit naburige dorpen molotovcocktails.
Een jerrycan benzine wordt in beslag genomen. Het gekrakeel
rond het asielcentrum houdt aan. Op 30 april 2004 wordt
een voorstel tot vestiging van een veretrekcentrum voor
uitgeprocedeerde asielzoekers verworpen • Behalve
het maken van deze strip bestaat de opdracht uit een tweede
dimensie: het maken van 27 tegeltableaus voor de geval van
het nieuwe gemeentehuis, geselecteerd door de auteur en
de opdrachtgever en gebaseerd op scènes uit het verhaal.
De scènes worden vervolgens op tegels gezet door
van Driel. Vier ervan staan in de strip afgebeeld. Eentje
ervan is de cover • Lorenzo Mattotti, Jacques Loustal en Chris Ware
behoren tot van Driels favoriete stripkunstenaars • Vier weken na de verschijning
van het boek, ontstaat een rel. Na een raadsvergadering
op 23 december retourneren raadsleden van de christelijke
partijen ChristenUnie, het CDA
en Algemeen Belang Dongeradeel hun exemplaar
van Om Mekaar in Dokkum. CDA-voorzitter Geert
Kooistra voelt zich gekwetst door de schuttingstaal
in het album. De politici vallen over woorden als "verdomme",
"fuck" (die elk zes keer voorkomen), "God",
"kut", "kutwijf" en "snikkel".
Blijkbaar is tevoren nochtans ook al enige censuur toegepast
door wethouder Ate Oosterhof, die het kunstproject
begeleidt. Van Driel verwachtte dan weer meer commotie over
de tekening van een man die in de Bonifatius-bron plast
• Het album verschijnt ook in een Friese editie • Van Driel ontvangt dankzij Vis aan de Wand in 1995 de Nederlandse Stripschapprijs voor het beste album.
In 1996 wint hij dankzij Mijnheer Servelaat Neemt Vakantie de eerste Nederlandstalige winnaar van de Prijs de Leeuw in Brussel.
|
| D
A T A S H E E T |
Tekenaar:
Guido van Driel
Scenarist:
Guido van Driel
Uitgever:
Oog & Blik
Eerste druk:
2004
Uitvoering:
SC, kleur |
|