Na het album De Koningmaker (deel 134, 1990) vat het tweede drieluik uit de Horst-periode van De Rode Ridder aan met het album De Witte Duisternis (deel 135, 1990). Wie het vorige De Rode Ridder-moment gelezen heeft, is meteen helemaal mee en klaar voor een volgend moment. We putten hiervoor uit het album Sol Invictus. Magor maakt de bewoners van Horst nog steeds het leven zuur met zijn witte duisternis, maar dankzij een op de magiër buitgemaakt manuscript lijkt de rook toch stilaan om de hoofden te verdwijnen.

Het manuscript omvat het verhaal van Hugo Pynnock, de jongere broer van Amelrick. Hugo sloot zich aan bij een kruistocht in het Heilige Land en heeft de strijd aangebonden met een gewetenloze bende bergnomaden. Op patrouille met een groep tempeliers ontdekt Hugo een groep brutaal afgeslachte pelgrims. De vijand is nog in de buurt en valt nu ook de ridders aan. In een kort gevecht worden de bergnomaden verslagen en hun leider Magor gevangengenomen. Hugo besluit een einde te maken aan de terreur van de bergnomaden en trekt met zijn ridders verder de bergen in. Aangekomen in het schuiloord van Magor volgt een aantal schermutselingen met de bergnomaden. Het wordt pas echt luguber wanneer Hugo het bevel geeft om de vrouwen en kinderen van Magor te doden als vergelding voor de moord op de pelgrims. Magor is uitzinnig van woede en maakt zich kenbaar als priester van de zonnecultus, Sol Invictus. Hij beschikt over magische krachten en doet de tempel instorten. Hugo Pynnock is samen met Karel de Montabour de enige overlevende van de ramp. Hugo wordt meegevoerd naar Vlaanderen, waar Magor wraak wil nemen op Horst en zijn bewoners.

Wat dan met Karel de Montabour? Wel, daar willen we graag wat dieper op ingaan. De Horst-cyclus is in zekere zin een ode en eerbetoon aan diverse bekenden en vrienden van Karel Biddeloo. Karel stond bekend om de vele cameo's van beroemde mensen. Hier gaat hij nog een stukje verder. Met Karel de Montabour geeft Biddeloo zichzelf een rol in de Horst-cyclus. De Montabour is integer, eervol en dapper. Bovendien is hij ook een sterke krijger die in menig veldslag zijn mannetje staat. In Sol Invictus houdt hij zich afzijdig wanneer Hugo Pynnock en zijn ridders de vrouwen en kinderen van Magor afslachten, van character statements gesproken!

Op de gekozen pagina zijn we getuige van Karels moment of glory. De volledige strippagina is aan zijn alter ego Karel de Montabour besteed. Zoals eerder gezegd, overleeft Karel het instorten van de tempel. Aan de oppervlakte zoekt hij zich nu een weg door de woestijn. Al snel wordt hij door bergnomaden opgemerkt en aangevallen. Karel weert zich als een leeuw, maar het einde is nabij en hij maakt zich op voor een last stand. Gelukkig zijn de tempeliers in de buurt om af te rekenen met de bergnomaden en Karel het leven te redden.

Sol Invictus is ook op andere gebieden een beetje een buitenbeentje. Johan komt omzeggens amper in het verhaal voor en ook op de cover is hij nergens te bespeuren. Geen unicum, maar het exacte aantal keer dat dit gebeurde, moeten we even schuldig blijven. Ook het afslachten van hulpeloze vrouwen en kinderen door een van de "goeden" is een brutaal gegeven. Hoewel dit laatste waarschijnlijk sterker bij de realiteit aanleunt, kwam dit als jeugdige lezer toch hard over.

JACKY CORNELIS