In De Samoerai (deel 53, 1972) ontmoet Johan Yorimoto, een ronin of zwervende samoerai. Hoewel het cultuurverschil enorm is, hebben beide heren ook veel gemeen. Alleen al het dolende karakter en hun drive om het zwaard ten dienste van het goede te stellen. Beide heren verbazen elkaar met hun krijgskunsten, maar het is vooral Johan die een eindeloos respect krijgt voor die van Yorimoto. Beiden worden al gauw de beste vrienden. Hoewel dit album vooral ook een komische noot voert, is het duidelijk dat Johan in Yorimoto zijn gelijke of misschien zelfs zijn meerdere gevonden heeft. Laat ons het anders stellen... had Johan een broer (en niet de halfbroertjes Pynnock) dan zou hij Yorimoto heten.

In Ninja! belandt Johan in Japan. Kinugasa, de ninjagrootmeester, leidt er voor Demoniah een legertje ninja's op die als doel hebben onze ridder een kopje kleiner te maken. Johan staat er gelukkig niet alleen voor. Merlijn en Galaxa zorgen voor de bovennatuurlijke steun in de rug. Voor het wereldlijke aspect is er Johans vriend Yorimoto. Kinugasa is de vader van Yorimoto, dus zijn kennis en krijgskunsten zijn onontbeerlijk in de nakende strijd. Een strijd waarin veel bloed vloeit. Het weerzien tussen Johan en zijn vriend verloopt bijzonder hartig. In De Samoerai smeedde Yorimoto zijn eigen katana (zwaard) waarmee hij met een enkele zwaardhouw een karkas doormidden hakt. In Ninja! geeft hij zijn vriend een nieuw lemmet cadeau dat even scherp is als een katana en een pak lichter is. Voor een samoerai is zijn zwaard zijn allergrootste trots. Een prachtig cadeau dus.

Ninja! wordt terecht als een van de allerbeste De Rode Ridder-albums beschouwd. De strijd tussen goed en kwaad verplaatst zich naar een ietwat originele locatie. Karel Biddeloo slaat meteen ook bruggen naar de Japanse cinema. Tatsuya Nakadai, de daimyo of landheer, ontleent zijn naam en uiterlijk aan de gelijknamige Japanse acteur die onder andere in samoeraifilms acteerde. Meester Inagaki, de smid, leent zijn voorkomen dan weer aan dat van Hiroshi Inagaki, een Japans regisseur van onder andere Samurai I Musashi Miyamoto (jawel, een weergaloos samoerai-epos uit 1954). Ook Kinugasa's naam is afgeleid uit het Japanse filmwereldje. We hebben het inmiddels al vaak aangehaald: Cinefiel Biddeloo kon uit een onuitputtelijke bron aan filmideeën putten. Zo is ook Ninja! de perfecte mix tussen zijn De Rode Ridder en de groteske Japanse samoeraifilms waarvan hij hield. Het plechtige, ceremoniële aspect van de Japanse cultuur komt meermaals aan bod. Evenals de chaotische gevechten tussen massa's tegenstanders. Een gevecht in de Japanse film ontaardt al snel tot een chaotisch bloedvergieten dat maar al te vaak en graag expliciet in beeld gebracht wordt.

In stroken 35 en 36 trekt Yorimoto zijn katana en werpt deze tot ieders verbazing dwars door een papieren muur. Het papier kleurt rood en een ninja valt er dodelijk gewond door. Biddeloo voert hier een puur Japans stukje samoeraidrama op. Uit dit album hadden we meerdere momenten en pagina's kunnen kiezen, de vechtscènes denderen voor je ogen, vrienden en vijanden springen uit vakjes (of worden eruit geslingerd). Voor elke tegenstander die verslagen wordt, staat er zo weer een andere klaar, en de vechtende partijen tonen geen angst. Onvermijdelijk komt het tot een treffen tussen Yorimoto en zijn vader Kinugasa. Yorimoto baant zich met het zwaard een weg tot bij zijn vader, Kinugasa houdt echter de eer aan zichzelf en springt in een ravijn. De opperninja is overigens een van die weinige slechteriken voor wie je ondanks alles toch respect voelt. Dit in tegenstelling tot het gewoonlijke zootje rabauwen dat we in de strips tegenkomen.

Johan krijgt de kans om Demoniah te onthoofden en definitief uit te schakelen. Hij krijgt het echter niet over zijn hart. Aan een seconde twijfel heeft Demoniah genoeg om te ontkomen. Ook Kinugasa overleefde zijn doodssprong. Er zit voor Galaxa, Merlijn, Johan en Yorimoto niets anders op dan de strijd met het kwade verder uit te vechten in de Schemerzone, een akelige plek die ook de titel vormt voor het album De Schemerzone (deel 112, 1985).

JACKY CORNELIS