De Rode Ridder die op de cover in gevecht verwikkeld is met een monster? Dat belooft! Ten tijde van Karel Biddeloos glorieperiode waren monsers in comics en films al meerdere decennia bij voorkeur groen, wat een middel was om hun buitenaardsheid te benadrukken, zoals bijvoorbeeld voor Marsmannetjes het geval was. Die kleur is al lang in verval geraakt, want tegenwoordig zijn monsters bij voorkeur zwart. Uit de titel De Hellebron leiden we een De Rode Ridder-logica af: Hellebron = Bron van het Kwaad = Bahaal. De teerlingen voor een onheilspellend verhaal zijn geworpen.

Ergens in een moerassige streek in het "Hete Zuiden" wordt Johan gebeten door een giftige slang, waarop hij bewusteloos raakt. Gelukkig wordt hij gered! Er vallen immers nog 34 bladzijden te vullen in dit album. Redder van dienst is een eendenjager, genaamd Kareb. Hij vervoert Johan naar de paalwoning van Hvissa, die haar inwonende pleegdochter Mahité opdracht geeft om Johan te verzorgen. Na verzorging blijft het afwachten of Johan de ochtend zal halen.

Mahité en vooral pleegmoeder Hvissa blijken al snel hebzuchtig te zijn. Mahité wijst een zoveelste huwelijksaanzoek van Kareb af omdat ze als bewijs van zijn liefde graag de fabelachtige schat in het moeras zou hebben, waarover allerlei geruchten de ronde doen. Wanneer Kareb vertrekt, ontmoeten beide dames in hun paalwoning twee ongure figuren: Banjas en Mordok. Zij hebben onlangs de Hellebron gevonden en er De Zwarte Meester gesproken. Als dank omdat ze hem hun medewerking toezegden, heeft het verduivelde heerschap hun een paar juwelen geschonken. Deze kostbaarheden doen ze cadeau aan Mahité, want ook zij zijn aanbidders van de mooie jonge vrouw.

Die nacht heeft Johan een koortsvisioen waarbij een gevleugeld monster neerstrijkt op het moeras. Omgeven door de zonderlinge moerasplanten rijst de gedaante van Bahaal op! De volgende ochtend is Johan voldoende hersteld om bij een van de juwelen die Mahité gekregen heeft het symbool van Bahaal te ontdekken op een ring. Johan en Kareb vertrekken naar de Hellebron. waarop Hvissa via een ritueel Bahaal weet te waarschuwen dat hij zich aan hun komst mag verwachten.

De verzwakte Johan is nog niet volledig hersteld en heeft die nacht alweer een visioen. Deze keer is het Galaxa om hem te waarschuwen tegen Bahaal. Hier krijgen we enkele gefotokopieerde plaatjes te zien van de Oostenrijkse actrice Senta Berger, op wie de figuur Galaxa gebaseerd is. En het houdt niet op, want verder in dit verhaal verschijnt Galaxa effectief nog twee keer in de realiteit, met inbegrip van nog een paar Santa Berger-plaatjes. De tweede keer zorgt ze voor een aantal onoverwinnelijke, gepantserde Drakenkrijgers, die Johan en Kareb in de Hellebron bijstaan tijdens hun strijd tegen de wanstaltige demonen van Bahaal en die op pagina 30 in volle hevigheid losbarst: op het eerste plaatje braakt de Hellebron een horde wanstaltige demonen uit, en dat is met zoveel overgave getekend dat het wel lijkt of ze naar de lezer opspringen! Deze door Bahaal opgeroepen strijders storten zich op de Drakenkrijgers van Galaxa, en dat is op het vierde plaatje heel dynamisch weergegeven. Het volgende plaatje toont Kareb en Mahité, die vanop een afstand verbijsterd het schouwspel gadeslagen. Hierbij kan fijntjes opgemerkt worden dat Mahité bescherming zoekt in de armen van Kareb. Die omhelzing zal van korte duur zijn, want op het laatste plaatje van deze schitterende pagina zien we een glibberig monster het koppeltje besluipen. Dat monster heeft vele tentakels, wat een nog veel stevigere omhelzing belooft!

Nadat de Drakenkrijgers het van de demonen gehaald hebben, maakt Galaxa nog één keer haar opwachting, om Bahaal te confronteren met zijn nederlaag. Tijdens zijn aftocht laat Bahaal zijn nochtans trouwe dienares Hvissa door het moeras verzwelgen. Banjas en Mordok hebben inmiddels in een onderling tweegevecht tussen rivalen het leven gelaten. Opgeruimd staat netjes.

Mahité zoekt het gezelschap van Kareb op, en ze leefden waarschijnlijk nog lang en gelukkig. Galaxa heeft zoals gewoonlijk geen tijd om te blijven plakken, maar kan toch even Johan omhelzen. Ze belooft Johan dat ze elkaar zullen terugzien, en Johan antwoordt dat hij op haar zal wachten. Niets nieuws onder de zon dus. Na haar afscheid resten er nog de wijze woorden van Johan, die concludeert dat "wie zich in dienst stelt van de Duistere Machten, moet het vroeg of laat bekopen". Altijd een pientere kerel geweest, onze held.

MARTIN HOFMAN