Na de dood van koning Arthur en de intrede van diens zoon Parcifal wordt er danig gewerkt aan de reinstallment van de Ronde Tafel waarbij zelfs het legendarische zwaard Excalibur uit het graf van koning Arthur wordt opgegraven. Bij gebrek aan een overheersende booswicht als Bahaal maken we in Excalibur (deel 50, 1971) kennis met Qrandar, de zoon van Bahaal. Hij is al net zo verderfelijk en wraakzuchtig als zijn vader. En dat zal Johan geweten hebben!

Een minstreel, tegelijk een trawant van Qrandar, maakt Johan warm voor een dramatisch verhaal over de stralende schoonheid Astra die in een watermolen bij een vervloekte waterval werd opgesloten. Een riviermonster bewaakt de omgeving. Astra wacht tevergeefs op de komst van een dappere redder. Johan voelt zich geroepen en hoort de minstreel verder uit. Als een dief in de nacht verdwijnt de minstreel en laat zijn luit achter op het bed van Johan. Aan de binnenkant is een prachtig schilderij van Astra en de watermolen aangebracht. Johan staart naar Astra's beeltenis op zijn nachtkastje en valt daarna in een onrustige slaap. Astra duikt niet op in een (natte) droom, maar in een wel degelijk natte nachtmerrie.

De nachtmerrie komt in werkelijkheid uit en Johan komt oog in oog te staan met Astra, alleen niet in de situatie die hij had verwacht. Zij blijkt warempel de zus van Qrandar te zijn! Zodra Qrandar even weg is, bespeelt Johan Astra's mogelijke gevoelens en zaait hij twijfel in het mooie Brigitte Bardot-achtige koppie van de blondine met de mooie rondingen, een archetype dat we wel vaker zullen terugzien in de verhalen van Karel Biddeloo. Het is daarna een spel van blikken en het uit de hand lopen van een situatie waardoor Astra voor Johans kant kiest. Alleen zitten de twee nu als ratten in de val in een kamer boven de watermolen. Johan kan nog heel wat innige momenten met de schone delen en in strook 108 zien we hem zijn allereerste kus geven. De net-niet kus in Met Masker en Zwaard (deel 49, 1971) met Rosemarie telt dus niet mee.

Op het einde mag Johan Astra nogmaals kussen. Het is een afscheidskus nadat Astra dodelijk getroffen werd door een zwaardslag van haar bloedeigen broer toen ze voor Johan sprong wanneer Qrandar op hem afstormde. Astra sterft in zijn armen. Hij wendt zijn blik van haar (en van de lezer) af om het onherroepelijke niet onder ogen te zien. Andere ridders van de Ronde Tafel kijken stilzwijgend toe. Wanneer Johan, overmand door verdriet, op de grond knielt, troost Lancelot hem met een hand op diens schouder.

Het verlies zindert nog na in Camelot waar Merlijn hem aanraadt een lange reis te maken, terug naar zijn vaderland. In Vlaanderen moet hij vergetelheid vinden. Op weg daarheen ontmoet hij Yorimoto, de samoerai die vriend en vijand verrast met zijn vaardigheden. Als populair personage zal hij nog vaker terugkomen in de reeks. Maar dat zijn alweer andere verhalen. Hoewel Johan de luit met Astra's beeltenis heeft meegenomen naar Camelot hebben we die nooit meer teruggezien in de stripreeks. De vraag werpt zich ook op bij welke vrouw Bahaal Qrandar en Astra heeft verwekt. Beide nevenpersonages kwamen en gingen.

DAVID STEENHUYSE