De Ronde Tafel is hét symbool van de ridderlijke verbondenheid. Elke ridder heeft volgens de vijfentwintig geschilderde spieën op het immense tafelblad een eigen gelijkmatig deel van de tafel waaraan ze elke keer aanschuiven wanneer koning Arthur tot een vergadering oproept. Ze zweren trouw aan koning Arthur en volgen een strikte erecode. Die ridders zijn trouwens de beste van het koninkrijk waarbij de Rode Ridder uiteraard niet mocht ontbreken. Tijdens zijn latere, dolende leven zou Johan nog dikwijls ontzag oogsten omdat hij een ridder van de Ronde Tafel was.

Die Ronde Tafel werd volgens de legende door Merlijn gemaakt, in een vorm die de rondheid van het universum symboliseert. Merlijn maakte deze tafel voor Uther Pendragon, de vader van Arthur. Toen Uther stierf, erfde de vader van Guinevere, koning Laudegraunce, haar. Hij schonk de Ronde Tafel aan koning Arthur toen deze met Guinevere trouwde.De cover van dit album heb ik altijd heel indrukwekkend gevonden. In dit machtige symbool van ridderlijkheid is een grote barst ontstaan! Die barst symboliseert de tweespalt die in dit album tussen de ronde tafelridders ontstaat. De tafel wordt er letterlijk en figuurlijk met de voeten betreden, want Johan is erop in een hevig zwaardgevecht met een afvallige ridder verwikkeld. Deze scène is me altijd bijgebleven als onvoorstelbaar, adembenemend, en dramatisch.

Het begint allemaal wanneer koning Arthur na een lange reis terugkeert in Camelot. Hij heeft naar eigen zeggen voor de eerste keer vrede bereikt door de kracht van het woord te gebruiken in plaats van wapengekletter. Het ontlokt de Rode Ridder tot zijn meest archaïsche uitspraak ooit: "Sire, wij hadden reeds de zwaarden omgord, maar thans willen wij uw welslagen met een groot feestmaal vieren!" De tijdsgeest was in 1969 anders dan nu...

Koning Arthur wil meteen een feest houden om zijn terugkomst te vieren, maar Merlijn ontraadt hem dat omdat hij in de tuin een heksenkring gevonden heeft, wat onheil voorspelt. Merlijn wordt door koning Arthur als party pooper beschouwd, en mopperend naar zijn kamer gestuurd. Bij aanvang van het feest ontstaat er met een luide knal een grote barst in de ronde tafel! Merlijn herhaalt zijn sombere voorspelling, maar koning Arthur wil hem nog steeds niet geloven en feest verder met zijn ridders. Hij neemt wel een amulet aan dat Merlijn hem ter bescherming tegen het nakende onheil aanbiedt. Na het feest speelt de troubadour, die de festiviteiten opvrolijkte, nog een privéconcert voor koning Arthur. Het verhaal wordt heel even een whodunit wanneer koning Arthur door een pijl in de borst getroffen wordt terwijl alleen hijzelf en de ongewapende troubadour aanwezig waren. De pijl trof het amulet dat Merlijn hem gaf, wat zijn leven gered heeft.

Slimmerik Johan ontdekt dat de troubadour de dader was, maar die sterft tijdens zijn vlucht. In de ring die het slachtoffer droeg, ontdekt Merlijn een vreemd teken. Het is het teken dat later bekend zou worden als dat van Bahaal, en dat we hier voor het eerst in De Rode Ridder te zien krijgen! Merlijn kent het teken echter niet. De kruik die de troubadour bijhad, wordt door Lancelot herkend als een kruik van heer Pelinore, een ridder van de ronde tafel.

Johan en Lancelot haasten zich naar de burcht van Pelinore, in de hoop er opheldering te verkrijgenn maar Pelinore ontkent elke betrokkenheid. De twee vrienden ontmaskeren hem als een leugenaar waarop ze gevangen genomen worden. Ze weten waarempel te ontsnappen en nemen de bewusteloze Heer Pelinore mee om door Koning Arthur te worden ondervraagd. Johan ontdekt in de riem van Pelinore een teken dat identiek is aan datgene dat in de ring van de troubadour stond. Johan, Lancelot en Merlijn vertrekken naar tovenares Alwina, die volgens Merlijn de betekenis van dit mysterieuze teken zou kennen.

In Camelot slaagt Pelinore er ondertussen in om verdeeldheid te zaaien onder de Ronde Tafelridders. Een deel blijft trouw aan koning Arthur en een ander deel schaart zich aan de zijde van heer Pelinore, die nog steeds alle beschuldigingen ontkent. Er ontstaat een massaal zwaardgevecht, tot de eerste gewonde valt en koning Arthur reageert door een tweegevecht als Godsgericht voor te stellen aan de getrouwen van Pelinore. Wodor, een medestander van Pelinore, neemt de uitdaging aan. De strijd wordt op de Ronde Tafel uitgevochten. Arthur wint, maar spaart het leven van Wodor.

Johan, Lancelot en Merlijn ontdekken inmiddels dat tovenares Alwina vermoord is door soldaten van heer Pelinore, maar Merlijn ontdekt in een van haar boeken de verduidelijking van het duivelse teken: "Dit is het teken van de Prins der Duisternis, een onbekende magiër en grootmeester in de Zwarte Kunst!"

Bij terugkomst in Camelot formuleert Merlijn dagenlang allerlei bezweringen om het duivelsteken zijn macht te ontnemen, wat wonderwel lukt, en gesymboliseerd wordt door het verdwijnen van de barst in de Ronde Tafel. Maar in het allerlaatste plaatje krijgen we in primeur het onheilspellende gelaat van Bahaal te zien, die een vervloeking uitspreekt. Dat we met die kerel nog tal van duivelskunsten zouden meemaken, stond toen al in de sterren geschreven.

Wat na de laatste pagina duidelijk wordt, is dat de cover werd getekend vóór het album werd gemaakt, iets wat toen wel vaker voorkwam in de reeks. Johan blijkt er de plaats van Arthur ingenomen te hebben tijdens het duel op de Ronde Tafel. En Karel Biddeloo begint een bepalende rol te vervullen in de paar resterende De Rode Ridder-albums die nog door Willy Vandersteen gemaakt worden, want — naast het meewerken aan de inkting — kwam het idee van De Barst in de Ronde Tafel van Karel Biddeloo. Het was de aanzet van zijn ongebreidelde fantasie, die hij in het indrukwekkende aantal van 163 eigen albums van De Rode Ridder zou tentoonspreiden. Dit album kan als een tweeluik beschouwd worden met het volgende album, De Laatste Droom. Het verhaal loopt namelijk gewoon door.

De Ronde Tafel kan je trouwens bewonderen in het Zuid-Engelse Winchester, waar het tafelblad aan een muur prijkt in het Winchester Castle. Dat is echter een replica, want na onderzoek bleek ze in de dertiende eeuw gemaakt te zijn, en dat is een paar eeuwen te jong voor de legendarische Ronde Tafel.

MARTIN HOFMAN