De meest iconische film over koning Arthur en zijn ridders van de ronde tafel is ongetwijfeld Excalibur van John Boorman uit 1981. De film bevat legendarische scènes en won verschillende prijzen, onder andere een Saturn Award voor beste kostuums. Een van de vreemdste kostuums in die film is het gouden harnas van de slechterik van dienst, Mordred. Hij draagt namelijk een helm in de vorm van een harige haardos die alleen zijn gemene mond vrijlaat terwijl het borstkuras zijn spieren moet accentueren. Het gouden harnas is een geschenk van zijn moeder Morgana, die kosten noch moeite spaart voor de toekomst van haar verwende zoontje. Op een vreemde wijze wordt Mordred door zijn outfit bijna vrouwelijker en decadenter, wat perfect past bij de achterbakse steek waarmee hij koning Arthur aan het einde van de film naar de andere wereld helpt.

De wufte Mordred uit Excalibur heeft echter nauwelijks iets gemeen met de Modred die in album 19, 20, 21 en 25 van De Rode Ridder opduikt. Hij verschilt ook grondig van de gelijknamige Mordred die voor het eerst verschijnt in Het Eindeloze Eiland (deel 253, 2017). In feite heeft hij nog het meest gemeen met Malfrat de Wrange uit de nieuwe reeks van De Rode Ridder.

Net zoals Malfrat heeft Modred in Het Rijk van Enid een woest uiterlijk en draagt hij een imponerende wapenrusting. In het geval van Modred is dat een Normandische halsberg, een lange maliënkolder die ook te zien is op het Tapijt van Bayeux (uit de elfde eeuw) en zeker tot de dertiende eeuw door Europese krijgers gedragen werd. Zo'n halsberg was een gewichtig ding, niet alleen in kilo's (tot 25 kg), maar ook in prijs. Veel gewone soldaten konden zich een dergelijke bescherming dan ook niet veroorloven. Modred natuurlijk wel, want hij is een roofridder. In plaats van de halsberg met de gebruikelijke maliënkap (coiffe) te combineren, opteert hij voor een pothelm (ook te zien op het tapijt van Bayeux) maar dan zonder de typische neusbescherming. Uiteraard is dat allemaal een bewuste keuze van tekenaar Frank Sels, want door de gebruikelijke bescherming achterwege te laten, worden de woeste, zwarte lokken en baard van Modred extra in de verf gezet. Toch moeten we toegeven dat de baard van Modred vandaag bij het jonge volkje vooral bekend staat als de typische ringbaard van niemand minder dan Kabouter Plop.

En over kabouters gesproken, Modred krijgt het in dit fantastische album zowat met iedereen aan de stok... niet alleen de dwergen van het volk van Enid, maar ook met koning Arthur en zijn ridders, twee duistere tovenaars en uiteraard ook met onze held Johan. Nadat Lancelot al op laffe wijze verslagen was met een magisch amulet dat verlammende stralen uitzendt, kruist Johan zelf de wapens met Modred.

Als kleine jongen en grote fan van De Rode Ridder smulde ik altijd bij dergelijke scènes. Mijn jongere broer was dan meestal het arme slachtoffer die de verliezer mocht spelen. In dit geval wist ik al welk personage hij de volgende keer mocht spelen: Modred de loser!

Het gevecht tussen Johan en Modred neemt een volle twee pagina's in beslag en — uniek voor De Rode Ridder! — het zwaard wordt met een groot schild gecombineerd. In de lijn van zijn Normandische uitrusting gebruikt Modred zelfs wat men in het Engels een kiteshield noemt. De zwaarden bonzen op de schilden en in gedachtenwolkjes prijzen beide strijders elkaars zwaardvechtkunsten, zonder die woorden daadwerkelijk uit te spreken. Helemaal onderaan de pagina voor onze bewuste scène krijgen we een close-up van een vastberaden Modred die denkt dat hij Johan toch zal verslaan. Als jonge lezer wist ik wel dat dit niet zou gebeuren, er waren wel meer bad guys die dachten Johan te kunnen verslaan. Pfff...

Op de volgende bladzijde was het zo ver, de finale! Glunderend sloeg ik het blad om... nee! Het onvoorstelbare was gebeurd, een zinsnede die ik nooit dacht te lezen: "Een zware slag op de arm ontwapent Johan"! Op dat moment was het een beetje alsof men mij zei dat B.A. Baracus uit The A-team neergemept was, alsof Michael zijn auto KITT uit Knight Rider in de prak had gereden, alsof MacGyver zijn zakmes had verloren, alsof de batterijen van Darth Vaders lichtsabel leeg waren!

Johans katachtige sprong op Modred, inclusief het afhandig maken van Modreds amulet, haalt niet al te veel uit, want Modred beukt op het schild van Johan. En nee, nee, dit is er net te veel aan! Johan moet het onderspit delven en neerzijgen onder de woeste slagen van zijn tegenstander. B.A. staat niet meer recht, KITT gaat onder de sloophamer, MacGyvers mes is gebroken...

Met veel gevoel voor dramatiek tekent Sels de triomferende Modred die klaarstaat om Johan af te maken met een machtige houw van zijn zwaard. Zijn spieren zijn gebald en het zwaard houdt hij met twee handen vast. Dit is het einde. Tot er opeens een pijlenregen op Modred neervalt, afgeschoten door dwergen die veilig in hoge bomen zitten. Die kleine kereltjes dragen de nog steeds bewusteloze Johan naar hun schuilplaats, waar hij weer langzaam bij zijn positieven kom.

Natuurlijk krijgt Johan enkele bladzijden verder zijn revanche en deze keer is het Modred die ontwapend wordt. Net zoals Johan — wat een déjà vu — springt Modred vervolgens op zijn tegenstander en aldus redt hij zich het vege lijf. Ook nu weer haalt dit niet veel uit, want op het einde van het album wordt onze drieste roofridder én verpletterd door stenen én opgepeuzeld door lelijke moerashagedissen. Wat een roemloos einde voor mijn toenmalige, nieuwe held. Wat een droevig lot voor de man die Johan ontwapende en een einde maakte aan de mythe van de onverslaanbare zwaardvechter. Zou ik voortaan in de zwaardgevechten met mijn broer Modred zijn?

BERT GEVAERT