|
|
KLIK
voor andere strips van
Luc Brahy
KLIK
voor andere strips van
Tristan Roulot |
|
|
IRONS 3
Verdwenen in Ujung Batu
Luc
Brahy + Tristan Roulot
Le Lombard (Derde Stroming) | 48 p. | € 8,50 (SC) |
| Under
the Bridge |
Een
strip over Jack Irons! Yeah! Yeah! Yeah! Ons hart
maakte anderhalf jaar geleden een vreugdesprong. Eindelijk
een strip over de bipolaire, fenomenale ex-drummer van The
Red Hot Chili Peppers en Pearl Jam.
Toen we het album kochten, bleek het verhaal al snel te draaien
rond een wat misantrope, bouwkundig ingenieur die ook Jack
Irons heet. Bovendien, lijken beide heren, op de tattoos na,
fysiek ten zeerste op elkaar. Maar terwijl de ene een hit
scoorde over het leven onder de bruggen, controleert onze
Jack Irons slecht gebouwde bruggen. Ook goed. Nu ja. Sexy
is anders, maar we zullen het ermee doen.
Toch... een strip over een ingenieur bouwkunde? Dat ruikt
zwaar naar een marketingstudie op zoek naar een nog niet ingevuld,
kapitaalkrachtig doelgroepgaatje. Maar het resultaat viel
beter mee dan verwacht. Veel beter. Scenarist Tristan
Roulot (Hedge Fund, Het Testament van
Kapitein Crown, De Drager) gaf zijn Irons genoeg
enigma en charisma mee om ons nog lang te boeien. Bovendien
zit onder dat saaie pak een niet te onderschatten krachtpatser
verborgen. Koppel dit aan goed opgebouwde verhalen met vlotte
dialogen, en je hebt een strip die al lezenswaardig is. Net
zoals in zijn Hedge Fund excelleert Roulot echter
ook hier door moeilijke zaken eenvoudig uit te leggen. En
voor je het weet, vind je bruggen bouwen, chemie en andere
technische wetmatigheden de max! Ja, het is leuk én
interessant om een Irons te lezen.
Verdwenen in Ujung Batu is het slot van het tweeluik
rond een Indonesische grootschalige diefstal van puur zand.
Het nieuwe goud. Ja, je leert echt bij. Jack Irons, een sociologe
en de corrupte ingenieur Porter zijn ontvoerd door de lokale
schurk Jakang. Ze worden naar het basiskamp gebracht midden
in het regenwoud, waar een brug over de ravijn is ingestort.
Een kolfje naar de hand van de twee ingenieurs.
We hebben het nog niet gehad over de tekeningen van Luc
Brahy (Climax, Imago Mundi, Cognac,...)
en daar is een goede reden voor. De tekeningen van de Fransman
zijn zelfs los van Photoshoptoestanden, lelijk. Ook ons vat
van vergoelijkende eufemismen raakt eens op. Maar eerlijk,
het maakt ons geen bal uit dat vele lichaamsdelen tarten met
de wetten van de realiteit. Het is alleen jammer dat potentiële
lezers hierdoor afgeschrikt kunnen raken. Zonde, want Irons
blijft toffe ontspanning waar je iets van opsteekt. |
|
WOUTER PORTEMAN --- augustus 2020 |
|
