Uit:
De Slimme Slapjanus (1993) De overgang van Paul Geerts naar Marc Verhaegen
is geleidelijk verlopen. Het eerste verhaal waaraan Verhaegen
meetekende was De Speelgoedspiegel (1988-1989). Vanaf
De Goalgetter (1990) begon hij ook scenario's te verzorgen
en De Krakende Carcas (1992) was het eerste album dat
door hem zowel werd geschreven als getekend. Vanaf dan zouden
albums van Geerts en Verhaegen elkaar een tijdlang afwisselen
en zou Verhaegen ook nog een aantal scenario's van Geerts uitwerken.
De Slimme Slapjanus is een typisch Verhaegen-verhaal,
waarin hij experimenteert met de vaste gegevens uit de Suske
en Wiske-verhalen. Het personage Jerom vormde voor Willy
Vandersteen soms een probleem. Met zijn bruut geweld kon hij
immers iedere situatie de baas. Vandersteen en Geerts losten
dit vaak op door Jerom gewoon thuis te laten als er weer een
avontuur beleefd moest worden. Soms probeerden Suske en Wiske
dan maar om zonder Jerom uit de problemen te geraken, maar minstens
even vaak verscheen Jerom op de laatste pagina's van zo'n avontuur
om als deus ex machina de situatie alsnog te redden. Maar wat
als Jerom zijn kracht zou verliezen?
Uit:
De Slimme Slapjanus (1993)
