Uit:
De Wervelende Waterzak (1988) Hoewel Willy Vandersteen al begin jaren 1970
het stokje — of in dit geval het tekenpotlood —
had doorgegeven aan Paul Geerts, verschenen er in de late jaren
1980 nog drie Suske en Wiske-verhalen van zijn hand:
De Ruige Regen (1985), De Eenzame Eenhoorn
(1986-1987) en De Wervelende Waterzak (1988). Het verklaart
de stijlbreuk met de andere verhalen uit deze periode. Vandersteen
was sinds zijn vijftiende een scout in hart en nieren, en zoals
Lambik zegt: "Eenmaal scout... Altijd scout!” Vandersteen
laat Lambik, Sidonia, Suske en Wiske in dit verhaal dan ook
een onvervalst scoutingavontuur beleven. Later zou blijken dat
Sluwe Vos, zoals Vandersteens totemnaam luidde, met dit album
zijn laatste Suske en Wiske zou hebben getekend.
Uit:
De Wervelende Waterzak (1988)
