|
|
"Ik heb vroeger veel strips gelezen en viel toen al ontegenzeggelijk voor Goscinny. Ik denk dat mijn favoriete strip daarom ook Asterix en Obelix is. En dan vooral de latere verhalen, van Goscinny. Goede verrassende verhalen, mooie taal en humor en ook plotlijn, in een prachtig spel met de door ons bekend veronderstelde historie, aangevuld met de sprekende details van Goscinny, zodat we eigenlijk nooit meer neutraal over bijvoorbeeld iemand als Julius Caesar kunnen denken, althans, zo geldt het voor mij: ik zie altijd de Caesar van Asterix en Obelix voor mij, die in de derde persoon enkelvoud over zichzelf spreekt, een historisch gegeven dat hij in 'de bello Gallico' zelf veroorzaakt heeft, natuurlijk, dus door zijn eigen historische schuld, als het ware, maar meesterlijk door Goscinny tot grap gebracht. Zoals in die scène waarin een Romein die in de smaak wil vallen hem toevertrouwd:
- Romein: 'Hij is geweldig'
- Caesar: 'Wie?'
- Romein: 'Nou, eh... U.'
- Caesar: 'Ah... Hij.'
Maar hetzelfde geldt voor de Engelsen die hun thee eigenlijk aan de Galliërs hebben te danken, de Belgen hun patatten en vooral dat meesterlijke plotje waarbij de Galliërs in feite Amerika hebben ontdekt. In dat verhaal wordt en passant meesterlijk meegenomen hoe de Noormannen, die nog voor Columbus voet aan land hadden gezet in de Nieuwe Wereld, uiteindelijk niet doorhebben dat ze een nieuw continent hebben ontdekt. Het wordt allemaal gezien als een geweldig misverstand, door toedoen van de Galliërs. Dat zijn de meesterlijke plots van Goscinny. Ze blijven je bij, de karakters worden sterker dan de werkelijke historische figuren, enzovoort. Meest favoriet is dan ook: De Grote Oversteek. Maar ook de psychologische verhalen, zoals De Intrigant of de geweldige misverstanden in De Ziener leren ons iets over de mens en zijn drijfveren en onverbeterlijke ijdelheid, domheid, bijgeloof, onvermogen, charme. Werkelijk, voor ik Céline ontdekte was Goscinny een van die schrijvers die me het leven leerde."
LEES VERDER >