|
|
"Ze hadden een andere naam toen ik kind was: prentjesboeken, tekenverhalen. Maar strips vulden toch twee schappen van de grote gangkast in ons ouderlijk huis. Een uitpuilende, rommelige berg leesplezier die ondanks het feit dat mijn ouders het niet meteen als grote literatuur leken te beschouwen, toch mysterieus aangroeide met elke verjaardag, kerstmis of nieuwjaar. Lucky Luke, Suske en Wiske, Nero, Kuifje, Asterix. De klassiekers dus, aangevuld met een zeldzame Man van Staal, een Sjors en Sjimmie of een Billie Turf. Mij kon het niet veel schelen wat ik las als kind: ik las alles. Strips waren een heerlijke ontspanning tussen de pakken dikbedrukte letterboeken door."
Wat is uw favoriete stripalbum, -stripfragment of -personage en waarom?
"Mijn favorieten zijn zonder twijfel de superslechteriken die je in de strips uit mijn jeugd aantreft. De gemene Daltons, Krimson in de Suske en Wiskes, Savantes uit Het Sprietatoom, Rastapopoulos in de Kuifjesboeken. Je kon er lekker bij griezelen en wist dat je toch op geen enkel moment echt schrik van hoefde te hebben. Dat de goeien altijd wel overwonnen. Dat is in het echte leven toch wel even anders."
Wat is de laatste strip die u hebt gelezen?
"Ik ben altijd blijven strips lezen, minder dan vroeger weliswaar, maar toch met nog evenveel plezier. De Kuifjes bijvoorbeeld blijf ik regelmatig opnieuw lezen zonder dat ze me ooit gaan vervelen. Ik ben wel altijd een 'klassieke' striplezer gebleven. Meer experimentele stripverhalen hebben me nog niet kunnen boeien. Verder dan de Jonathan-reeks ben ik nog niet geraakt, vrees ik. En te gewelddadig mag het ook allemaal niet zijn, niet in films, niet in romans, en ook niet in strips. Ik kan wel genieten van een Jerome K Jerome Bloks, dat gaat er nog net in. Maar ook Sarah en Robin vind ik heel mooi, of de verhalen over Sam, het dromerige meisje dat in die verloederde garage werkt.