Samenvatting De expeditie van Robert, Bertrand, Carol en Hernan (Sluikhaar) komt aan op Isla del Canas. De laatstgenoemde overmeestert Carol en wil de legendarische schat van de Spaanse conquistador Francisco Pizarro (1471/1476?-1541) vinden. Hernan komt om het leven doordat zonlicht weerkaatst op de metalen schedel en valt vervolgens in zee. Robert, Bertrand en Carol worden gered door de goedaardige heks Jovita, de enige bewoonster nadat een vloedgolf de bewoners verzwolg. Ondertussen landen drugssmokkelaars onder leiding van Carlos op het eiland. Ondanks schermutselingen met de smokkelaars, ontdekt het drietal in de woestijn gigantisch lange stenen rijen. Op een scherf ziet Carol een luchtballon. Ze bouwen er vervolgens zelf een en ontdekken een patroon waarvan alle lijnen in een centrale zon uitkomen. De smokkelaars duiken weer op en als ze op het punt staan om Robert, Bertrand en Carol te overmeesteren vinden ze vier nieuwe metalen schedels. Ook zij sterven door weerkaatste zonnestralen. Via een visioen dat Jovita deelt met Carol zien we duizenden jaren geleden het bezoek van buitenaardse wezens. Deze legden landingsbanen aan voor een enorm ruimteschip, dat echter bij de landing verongelukte. De indianen leggen bedevaartwegen aan als eredienst voor hun zonnegod. De bewijzen raken vervolgens zoek vanwege een grote zandstorm.   Thema Op zoek naar de herkomst van artefacten, specifiek het doodshoofd met de metalen schedel. Paleocontacthypothese, sciencefiction. Vervolg op deel 53.

Links: Jovita, Carol, Bertrand en Robert (pagina 7, prent 7). Rechts: Arawak-indianen leggen bedevaartwegen aan voor de zonnegod (pagina 27, prent 6).

Locatie
Isla del Canas (fictief), voor de kust van Colombia.

Periode
Aansluitend op het vorige deel, dat wellicht na 1905 zou moeten spelen (zie deel 53, Het Grote Raadsel I).

Vermomming
Geen.

Redding
Ditmaal geen redding om in het verhaal verzeild te raken, want het is het vervolg op deel 53.

Bijzonderheden

• Het idee is gebaseerd op de beroemde lijnen van Nazca in Peru. Louter vanuit de lucht zijn verschillende (dieren)figuren te zien, evenals tal van lijnen. Nazca is het bekendste voorbeeld van zogenaamde geogliefen.

Links: De lijnen op Isla del Canas (pagina 21, prent 1). Rechts: De condor van Nazca en andere lijnen (Foto: Monikawl999).(1)

• Over het hoe en waarom van deze lijnen doen tal van theorieën de ronde, onder meer in kringen van paleocontacttheoretici.(2) Het Grote Raadsel II sluit op deze theorieën aan, ook wat de verklaring van het ontstaan van diverse godsdiensten betreft (pagina 27, prenten 5 en 6). Geogliefen komen overal ter wereld voor: onder meer in Brazilië, Chili, Kazachstan, Saudi-Arabië en de Verenigde Staten (Californië, Nevada).
• Isla del Canas moet groot zijn: het heeft een oerwoud en een flinke woestijn. Panama, dat tot 1903 bij Colombia hoorde, kent in de Golf van Panama ten oosten van Isla del Rey — het grootste eiland van de Pareleilanden — wel het kleine Isla Canas. Hoogstwaarschijnlijk heeft Willy Vandersteen dit als voorbeeld gebruikt.(3)
• De bewijzen, de lijnen, raken zoek door een hevige zandstorm. Dit is dan wel de eerste hevige zandstorm na duizenden jaren, want zo lang is het volgens het visioen van Jovita al geleden dat de lijnen werden aangelegd. Puur toevallig dat deze zandstorm alles onder een laag zand bedelft voordat Carol ermee op de proppen kan komen als archeologische ontdekking. Een beetje vergezocht.
• Voor uitleg over de metalen schedels, zie album 53, Het Grote Raadsel I.

NOTEN

1. https://en.freejpg.com.ar/free/info/100009676/nazca-lines
2. Zie met name Tekens voor de eeuwigheid: De boodschap van Nazca (Erich von Däniken, Luitingh-Sijthoff, 1998)
3. https://nl.wikipedia.org/wiki/Pareleilanden