ancratius
Edelhart Ladislas Philippus van Rommelgem is niet
altijd de welbekende graaf van Rommelgem geweest.
In Er Is een Tovenaar in Rommelgem (1950-1951)
wordt hij geïntroduceerd als... baron.
Maar
eerst nog dit. Voor de naamgeving van Pacôme
Hégésippe Adélard Ladislas
(de Franse voornamenserie van de graaf van
Rommelgem) raadpleegden André Franquin
en zijn echtgenote Liliane meerdere kalenders
waar heiligennamen op vermeld stonden. De
uiteindelijke keuze kwam na veel lachbuien
tot stand.
De fout ligt in de mond bestorven van de kruiperige
burgemeester van Rommelgem. Kuierend op een desolaat
weggetje wijst hij de aankomende zigeuner op het
verkeerslicht dat hij er liet installeren. De
zigeuner kruist het pad van de graaf van Rommelgem
die hem vriendelijk groet door zijn hoofddeksel
op te lichten. Toch vraagt hij zich af wat de
vreemdeling er komt doen. Vervolgens komt hij
de burgemeester tegen terwijl hij door het rood
licht rijdt. De burgemeester groet 'm en spreekt
'm aan met "meneer de baron". In de
prent erna foetert hij op de baron die zijn rood
licht niet respecteert. Hij sluit af met: "Als
het hier een kruispunt was, had hij al lang een
ongeluk gehad! Al is hij baron!..." Tot drie
keer toe dus verneemt de lezer dat de tuffende
aristocraat een baron is.
Zes pagina's verder antwoordt een dorpeling op
Robbedoes' vraag wie de man is in de auto. De
baron stijgt in rang en wordt "mijnheer de
graaf". Ook in de Franse versie staat dezelfde
fout.
Iemand moet Andre Franquin daarna op de fout hebben
gewezen want hij was wel degelijk verstrooid bij
het letteren van de teksten. Nog eens zes pagina's
verder weet de burgemeester het niet meer: baron,
markies, graaf?
Maar uiteindelijk komt de burgemeester tot zijn
zinnen. Praktisch als laatste personage weet hij
nu dat hij de graaf met diens correcte titel hoort
aan te spreken.