Het stond in de sterren geschreven dat het laatste album van Claus Scholz en Peter Van Gucht eentje zou worden om nooit meer te vergeten. Na een hoogdravend begin over de oorsprong van de strijd tussen goed en kwaad, komen we meteen te weten dat Bahaal naast Galaxa nog een vijand heeft... een langharige zus die ook aanspraak maakt op zijn troon! Maar zijn allergrootste vijand blijft nog steeds Johan de Rode Ridder, die maar niet dood te krijgen is. Het spreekt voor zich dat een nieuwe poging om Johan van kant te maken weer faliekant afloopt. Gewapende handlangers, welke wapens ze ook hanteren, maken namelijk geen schijn van kans maken tegen onze held. Heeft Bahaal na al die albums dan echt niets geleerd?
De mysterieuze zwartharige Anat, die achter de mislukte moordpoging op Johan zit, realiseert dat heel snel en gooit het over een andere boeg. Ze probeert Johan te verleiden met haar duivelse schoonheid. Zelfs Bahaal is totaal verrast wanneer hij de plannen van Anat verneemt. In tegenstelling tot Demoniah, die andere helpster van Bahaal, houdt Anat het niet bij flirten met Johan, maar met haar woorden én haar lichaam verleidt ze Johan bij een vuurtje in een romantische berghut! Hoewel Johan zelf beweert dat hij zich door die daad "sinds lange tijd weer een man voelde", voelt Galaxa van haar kant iets anders. Het is letterlijk een steek in haar hart en ze realiseert dat ze Johan niet langer meer aan het lijntje kan houden. Aan hun albumlange liefde is een einde gekomen, tot grote verbazing van de lezer. Nog verrassender is Merlijns onthulling dat Anat niemand minder is dan de zus van Bahaal. Nauwelijks van deze verbazing bekomen, valt de lezer bijna van zijn stoel wanneer er een nieuwe openbaring komt: Anat is zwanger van de zoon van Johan! Johan heeft amper seks in de albums, maar als hij het doet is het dus meteen raak.
Anat is geslaagd in haar opzet en wat niemand ooit kon, heeft zij wél gedaan: ze heeft de band tussen Johan en Galaxa verbroken, door onze nobele ridder in haar bed te krijgen en zich te laten bezwangeren. En dat alles deed ze door haar sluwe verleidingskunsten...
In de middeleeuwen waren mannen als de dood voor de verleidingskracht van vrouwen en in één boek werden de gevaren van die verleiding in het lang en het breed uit de doeken gedaan. Dat boek is de befaamde Heksenhamer (Malleus Maleficarum) die in 1486 voor het eerst het licht zag en tot 1669 maar liefst driëndertig keer werd herdrukt. Ongetwijfeld is deze bestseller een van de meest vrouwonvriendelijke boeken die ooit verschenen zijn in de Westerse wereld. We kunnen ons afvragen welke frustratie de auteur, Heinrich Kramer alias Henricus Institoris (1430-1505), ertoe aangezet moet hebben om zo’n haat tegenover vrouwen te koesteren. Bladzijde na bladzijde spuwt hij zijn gal over de verderfelijkheden van het vrouwelijk geslacht, neem nu deze passage: "Overigens toont de etymologie van het woord het aan: ‘femina’ (vrouw) komt van ‘fe’ (geloof) en ‘mina’ (minder), omdat zij altijd een minder geloof bezit en in acht neemt. De vrouw is dus slecht omdat ze van nature eerder aan het geloof twijfelt en het dus eerder afzweert. Dat ligt aan hekserij ten grondslag" (vertaling door Ivo Gay).
Naast heksen, die bijna altijd vrouwen zijn, bestaan er echter ook succubi, demonen die een vrouwelijke gestalte hebben aangenomen. Zij verleiden (meestal verdorven) mannen om hen hun zaad te ontfutselen en geven dat dan door aan mannelijke demonen (incubi) die het op hun beurt gebruiken om heksen zwanger te maken. Het doel van het doorgeven van dat sperma is het verwekken van nakomelingen, want op zichzelf zijn demonen onvruchtbaar en kunnen ze dus geen kinderen krijgen. Ook Anat is dus zo’n succubus, maar niet de minste. Ze is een dochter van de oppergod El, ze is de zus van Bahaal én kan zwaardvechten als de besten. Bovendien lijkt ze echt van Johan te houden. Ook Johan is onder de indruk van deze helse dame en kan het niet over zijn hart krijgen om haar te doden, wat hem nu ook nog eens een conflict oplevert met Merlijn. Anats liefde voor Johan is zo groot dat ze zich zelfs werpt voor de pijl die voor de Rode Ridder is bestemd. Ach, arme Johan, liefdesgeluk is jou toch echt niet gegund.
Maar wat zal er met Johans zoon gebeuren? Hoewel Anat gestorven is — een beetje vreemd voor de dochter van de oppergod — redden hulpjes van Bahaal de ongeboren embryo uit brokstukken van het kasteel waar het finale gevecht plaatsvond tussen Johan en de machten van de onderwereld. We willen niet pedant doen, maar in feite kan er demonologisch gezien nog geen kind verwekt zijn. Johans zaad moet in theorie eerst door een incubus gebruikt worden om een heks of andere vrouw zwanger te maken, waardoor een echte satansvrucht ontstaat. Maar hebben we niet gezegd dat Anat een heel speciale succubus is?
Wat er ook van zij, er is een "cambion" verwekt, want dat is de technische term voor een kind dat geboren wordt uit de verbintenis van een mens en een demon. In de Dictionnaire Infernal, die we reeds vermeld hebben in onze bespreking van Modgudur (deel 216, 2007), staat te lezen dat een dergelijk schepsel afschuwelijk misvormd is.
Het kind van Johan en Anat zal dus beslist niet moeders mooiste zijn en we moeten er dan ook niet treurig om zijn dat Johans zoon nog steeds niet is opgedoken in de latere albums van De Rode Ridder. Of moeten we er integendeel reikhalzend naar uitkijken?
BERT GEVAERT |
