Johan en Allis stuiten op het binnenrijden van een dorp op oplichter Candan die inspeelt op de angsten van goedgelovige dorpelingen om amuletten aan te slijten. Bij een tweede ontmoeting herkent Candan Johan terwijl de Rode Ridder een van diens Egyptische amuletten herkent. Hij krijgt flashbacks naar zijn bloedige kruisvaardersverleden. Wanneer Candan hem confronteert met andere herinneringen, waardoor wij te weten komen waaraan Johan zijn bijnaam te danken heeft, wordt Johan razend. Het amulet legt wat later ook de ware gedaante van Allis bloot.

Deze twee onthullende scènes zorgen voor ware schrikmomentjes in dit album. Twee plotse wow-ervaringen die enkel tot dat effect kunnen komen dankzij de opbouw in vorige delen sinds het allereerste album dat Fabio Bono en Marc Legendre samen maakten. Als er zich iemand afvraagt waarom deze auteurs zonodig in cyclussen met rode draden hun verhalen willen ontrafelen, dan weet je het nu: diepgang, zingeving, oorzaak en gevolg. Zo vraagt Allis in De Vuurproef (deel 254, 2017) nog of Johan ooit verliefd was, waarop de ridder terugdenkt aan een vrouw die we maar even te zien krijgen. In De Vervloekte Talisman ontdekken we dat het om een plaatselijke schone in Jeruzalem gaat. De verovering van die stad mondt uit in een waar bloedblad waarbij de kruisvaarders beslissen om elke moslimsoldaat die nog leeft te onthoofden. Op een berg onthoofde vijanden zien we een bebloede Johan als mededader voor de slachting. Aan het bloed dat van zijn lichaam en kleren drupt, heeft hij zijn bijnaam de Rode Ridder te danken. Nu, dat is wat Candan ons wil doen geloven. Johan legt hem het zwijgen op met een vuistslag en spreekt hem vervolgens tegen.

Of Candan de waarheid spreekt, laat Legendre even in het midden, maar bij Allis is toch ook twijfel gerezen. Nadat Johan opmerkt dat hij er geen idee van heeft wie of wat Allis werkelijk is, antwoordt ze ad rem: "Zoals ik ondertussen niet meer weet of jij een nobele ridder of een verachtelijke beulsknecht bent." Johans "Je gelooft wat je wilt geloven" is de voorbode voor weer een flashback waarin een bebloede Johan door het brandende Jeruzalem dwaalt en een verkrachting door kruisvaarders voor zijn ogen ziet gebeuren. Zie De Vuurproef voor het vervolg van deze scène. Op den duur vormen alle doorheen de albums verspreide flashbackscènes een album op zich.

Op het eind staat Allis treurend stil bij alle onverklaarbare zaken die ze intussen beleefde sinds Johan in haar leven kwam. In dat onbegrip vinden de twee elkaar en valt ze in zijn armen. Het is een voorlopig eindpunt, maar in Camelot is er van alles gaande. De reeks loopt uiteraard verder en beleeft hopelijk nog veel hoogtepunten, af en toe met avontuurlijke zijsprongetjes van Standaard Uitgeverij waarbij spin-offs, remakes, nevenreeksen en integralen mogelijk zijn. Sommige auteurs trappelen van enthousiasme om aan zo'n project te beginnen, van een spin-off over Galaxa en Demoniah tot een reeks over de jeugdjaren van Johan. Zo is er voor elk wat wils en bevestigt De Rode Ridder zijn bestaan, in welke vorm dan ook, met een rijkgevuld universum dankzij de variërende inbreng van inmiddels een hele hoop tekenaars, scenaristen, assistenten, inkleurders, letteraars, uitgevers... en fans, die de stripreeks in goede en kwade dagen zijn blijven volgen!

Over fans gesproken; in het begin van het album duiken een herbergier en het personage Bouts eventjes op. Het zijn cameo's van de bezielde De Rode Ridder-fanaten Martin Hofman (onder meer interviewer over de stripreeks voor onze site en medewerker aan dit zestigdelige overzicht) en Robert Harbers (de oprichter van De Rode Ridder Wiki). Fabio Bono tekent ze in het verjaardagsjaar 2019 als erkentelijkheid voor hun inzet. Bij dezen dank ik Jacky Cornelis, Ivo De Wispelaere, Bert Gevaert en Martin Hofman voor het delen van hun meningen, inzichten, kennis, liefde en kritiek voor en op de stripreeks die tot dit uitgebreide overzicht hebben geleid. Dank ook aan de vele lezers voor hun aandacht, complimenten, kritiek, sommige aanvullingen en het zich laten aansporen om vol nostalgie terug in hun geliefde albums te duiken.

DAVID STEENHUYSE