De Gouden Sporen is het tweede album in de stripreeks De Rode Ridder en meteen iets helemaal anders dan Het Gebroken Zwaard (deel 1, 1959). Geen mystiek of magie, gewoon een rechttoe rechtaan ridderverhaal. Tekentechnisch staat dit verhaal als een huis. Zonder de andere tekenaars van de prille reeks onrecht aan te willen doen, wordt de lat hier op een niveau gelegd dat pas met Frank Sels weer geëvenaard zal worden. De hand van de meester zullen we maar zeggen. Willy Vandersteen gebruikt eveneens een element dat wel vaker tot topalbums zal leiden: een handjevol verdedigers tegen een grote overmacht. Het Beleg van Crowstone (deel 33, 1967) is een sprekend voorbeeld en is zelfs een van de beste albums van de reeks. Niet alleen het aspect "David versus Goliath" zorgt voor spanning en suspense, Vandersteen laat ook zien dat een kort stripverhaal de nodige karakterdiepgang kan hebben.

De gekozen pagina is zeker niet de mooiste van het album, maar markeert een scharnierpunt in het verhaal. De liefde voor Veerle zorgt ervoor dat Erwin zijn angst overwint en voor het eerst in een echte gevechtssituatie durft te handelen. Hij gaat Veerles belager, Baldur, te lijf. Een actie waarmee hij het meisje redt en waarbij hij zelf bijna het leven laat. De twee andere schildknapen laten het leven tijdens heldhaftige acties die bijdragen tot het verslaan van Baldur en zijn roversbende. Als jeugdige lezer leefde ik mee met de jongens die maar een paar jaar ouder waren dan ikzelf toen ik het album voor het eerst las. Hun drang naar rechtvaardigheid, hun angsten, emoties en prille verliefdheid zijn enkele levenslessen die ook vandaag nog brandend actueel zijn. Afkomst maakt niets uit, waar een wil is, is een weg. Echte vriendschap of liefde overwint alles.

Voor een jonge lezer die gewend is dat verhalen altijd positief aflopen voor de 'goeien' is het even slikken wanneer de twee andere schildknapen botweg het leven laten. Dit illustreert dat De Rode Ridder ook voor een volwassener publiek bedoeld is. Het album zal na het lezen nog even in het hoofd van jonge lezers nazinderen. Een mooie prestatie voor een album dat voor een kwartiertje verstrooiing moet zorgen. Of niet soms?

JACKY CORNELIS