Hier hebben we lang op gewacht! Of althans op de vertaling ervan. Maar zoals het spreekwoord zegt: “Geduld wordt beloond.” “En nu afdokken!”, voegde een oom van ons daar altijd aan toe. Hij zit nu in de gevangenis. Zijn incassobureau was namelijk niet zuiver op de graat.

Anyway, zestig spetterende pagina’s telt dit laatste album van de Lanfeust-cyclus, het einde van een compleet universum en enkele jaren geleden de start van een heuse fantasyhype. En we zagen dat het goed was. Als vanouds staat het bol van het kwistige bloedvergieten en de hilarische grapjes (soms zijn het knipoogjes vor insiders, let bijvoorbeeld op enkele onomatopeeën en herken de namen van enkele andere tekenaars). Een voorbeeld? “Wist je dat de Purperen Rivier haar naam dankt aan de oude stam der Maunacos? Ze hadden de gewoonte hun belastingontvangers aan de voeten op te hangen boven de rivier en ze dan te wurgen... Sindsdien hoeven de Maunacos geen belasting meer te betalen.” Typische Arleston-humor. Maar de leukste vinden wij toch de vastgebonden soldaat die oprecht geïnteresseerd is in wat de ziener in zijn eigen uit zijn buik puilende darmen leest.

Nog meer details of zelfs nog maar een korte samenvatting van het verhaal verklappen (bijwijlen een love story... oeps!) zou wraakroepend zijn. We willen nog wat overlaten van het leesplezier — en oh boy, wat een plezier zul je beleven! — wanneer je dit album van deze nu al tot klassieker gebombardeerde serie sowieso gekocht hebt, Karaxaebt!