MAGASIN GéNéRAL 3 De Mannen
Régis Loisel/Jean-Louis Tripp • Casterman 80 p. (HC & SC)
|
|
Splitsing |
|
De eerste twee delen van Magasin Général veroverden de harten van de stripliefhebbers. Deel 1 kozen de deelnemende lezers van De Stripspeciaal-Zaak tot beste album van het jaar in 2006 en klopte op de eindmeet de traditionele winnaar Murena. Deel 2 (dat in 2006 nog geen goedkopere softcoveruitvoering kende) werd het vierde beste. En dit zijn nog wat meer cijfers: oorspronkelijk was Magasin Général bedoeld als een trilogie, dan een vierluik, een reeks in vijf delen en nu op "een dubbele trilogie" zoals in een voorwoordje wordt vermeld. Het album loopt achter, want in een recent interview liet Loisel zich ontvallen dat Magasin Général uit "minstens" zes delen zou bestaan. Hier komt geen commercieel gewin bij kijken, want dan kon Loisel net zo goed teren op Peter Pan en Op Zoek naar de Tijdvogel, maar veeleer de rijkdom van de karakters over wie meer valt te vertellen dan drie albums.
Hoewel we ten volle genoten van de rust en het lijdzame verteltempo van de eerste delen, snakten we niettemin naar wat meer actie. Met De Mannen komen we ruimschoots aan onze trekken. We hebben het uiteraard over album 3 in de reeks, niet over die mannen. We stonden er tevoren niet bij stil dat het Canadese dorpje verstoken was van de meeste mannen. Zij keren van hun wintercampagne terug en kunnen niet meteen overweg met het restaurant van Serge, of eerder met vreemdeling Serge zelf. Ze weigeren er een voet binnen te zetten. Marie is solidair en sluit haar winkel. Wat de jaloerse mannen niet konden voorspellen, is dat hun onwilligheid en boycot zal leiden tot een splitsing van het dorp. De mannen aan de ene kant en de vrouwen aan de andere kant. Het komt tot laaiende ruzies, brandstichting,... en afwijzing. Maar dat is de andere helft van het verhaal.
De tempoverhoging laat zich duidelijk voelen. De tachtig pagina's vliegen voorbij, mede veroorzaakt door de puntig gehouden dialogen. Loisel en Tripp springen bovendien van het ene personage op het andere over en het komt geeneens verwarrend over. Alles leest vlot weg en is makkelijk te volgen. Enkel voor de laatste pakweg twintig pagina's trapt het duo op de rempedaal om het verhaal een meer intimistische zwaai te geven. Een belangrijke onthulling komt daarbij uit de lucht vallen en zorgt voor een grote verrassing. Veel plezier ermee. |
|
> DAVID STEENHUYSE — december 2007 |