In het achtergronddossier van de eerste integrale stond een uitspraak van Jijé die van zichzelf vond dat hij geen talent voor kleur had en dat hij inkleuren saai vond. De weinige reproducties van oorspronkelijke inkleuringen van Jerry Spring staven deze bewering: die ingekleurde platen zagen er inderdaad echt niet uit. Een reden te meer om Jijés klassieke westernreeks in zwart-wit uit te geven volgens de oude wens van de tekenaar. Een voorstel om zijn verhalen dan maar opnieuw in te kleuren om in deze tijden verkocht te raken, is een verlangen dat we niet meer koesteren. Get over it. De pagina's in zwart-wit zijn om van te snoepen voor wie dat wil zien.

De drie lange verhalen en het door René Goscinny geschreven — en door Jijé gemassacreerde — kortverhaal Het Goud van Oude Lender uit de jaren 1950 vallen ons wat tegen door de vluchtigheid ervan. In Wapensmokkel wordt Jerry gevraagd naar Mexico te gaan als reporter voor een krant uit New York. Dat komt goed uit voor de cowboy, want zijn vriend Pancho zit juist in het land dat een revolutie doorspartelt. Op weg naar de grens stuit Jerry al op een vluchtelingenstroom, een fenomeen van alle tijden. Bovendien kan hij het geld wel gebruiken, hij zit krap bij kas. Hij krijgt ook het aanbod om kisten met naaimachines te vervoeren over de grens. In die kisten zit weliswaar iets minder onschuldigs. Op de inhoud hebben ook Apache-indianen het gemunt. In het daaropvolgende Indianen op het Oorlogspad dreigt er een oorlog tussen bleekgezichten en indianen. De aanleiding zijn drieste indianenaanvallen, maar dat blijkt kwaad opzet te zijn. Na Mexico en het reservaat van de Ute-indianen wordt in Het Pad naar het Hoge Noorden het decor verlegd naar Idaho, een staat in het noordwesten van de Verenigde Staten, en Canada. Op vraag van een gevangene onderzoekt Jerry of hij werkelijk ten onrechte werd veroordeeld. Het kortere verhaal Het Goud van Oude Lender heeft een halfgekke mijneigenaar in de hoofdrol die zijn vriend en vennoot zou hebben vermoord. Op weg dan maar voor een nieuw onderzoek met heel wat tegenwerking.

Het is waar, hoor, de verhalen zijn grotendeels gedateerd, en dat gold ook al voor de heruitgave van de allereerste Jan Kordaat-verhalen bij Scratch Books. De jongste jaren is er weer een torentje westerns bijgekomen die het om de zoveel jaren weer hippe genre danig hebben opgetild. Maar elke strip heeft zijn voorbeelden, zijn oorsprong, zijn oerklassiekers. Jerry Spring is zo'n grondlegger. Als het al niet door de overtuigende decors is (je merkt dat Jijé een paar jaar in Mexico en de States heeft rondgehangen), de uitgediepte relatie tussen Jerry en de indianen (geen clichévijanden) en de robuuste typering van een geweldige vent als held, dan wel door Jijés zin voor beweging, feilloze zwart-witcontrasten (al weten we best dat grote zwartpartijen weleens handig zijn om tekortkomingen te camoufleren), de manier waarop hij paarden tekent en zijn gehele realisme.

Of je De Complete Jerry Spring nu wil beschouwen als waardig patrimoniumbeheer of een heruitgave voor western- en/of Jijé-liefhebbers maakt niet uit. Deze integrale reeks heeft verschillende argumenten om bestaansrecht te verwerven. En dan moet je weten dat er nog wat uitzinnig en heel straf getekende verhalen komen met potige scenario's.