Als we alle strippublicaties over de Eerste Wereldoorlog aan ons kritisch oog onderwerpen, steken de vier delen van Moeder Oorlog er kwalitatief ver bovenuit. Scenarist Kris pende in zijn typische gezwollen taal een krachtig verhaal neer en dat werd mooi in prentjes gegoten door tekenaar Maël wiens krasserige stijl perfect bij deze era paste. Dat beide heren nog niet alle kruit verschoten hadden, lieten ze al doorschemeren in het voorwoord van hun Kronieken en wordt nu duidelijk: het kwintet frontverhalen krijgt namelijk een sequel met deze Moeder Amerika. We volgen de belevenissen van de Duitser Max en de Fransman Julien die de gruwelen van de Grote Oorlog achter zich willen laten, maar willens nillens betrokken geraken bij de Mexicaanse burgeroorlog.

Hoewel je hier krak dezelfde ingrediënten voor de kiezen krijgt als in de moederreeks, lijkt de salsa verde hier toch niet direct te willen pakken. Maakt de Eerste Wereldoorlog deel uit van ons collectief geheugen, bij deze Mexicaanse geschiedenis is dat al een stuk minder het geval en dat komt je betrokkenheid als lezer niet ten goede. Het album lijdt ook wat te veel aan het proloogsyndroom: je maakt kennis met een hele reeks personages, maar de noodzakelijke dosis sympathie die je zou moeten voelen, is nog ver weg. Ook de verschillende flashforwards roepen vooralsnog meer vragen dan antwoorden op.

Toch geven we deze nieuwe reeks heel graag het voordeel van de twijfel. Ook bij Moeder Oorlog ontplooide de sterkte van het scenario zich pas ten volle toen alle delen verschenen waren. We verwachten hier dus maar al te graag hetzelfde vuurwerk. Hopelijk houden de auteurs de tabasco en tequila achter voor de tweede gang die trouwens deze maand al in de Franse winkelrekken ligt.