Je hoeft niet in het spreekwoordelijke artistieke stof te bijten wanneer je Giraud heet. Met een ogenschijnlijk gemak overklast deze oudgediende de jonge garde door in het vijfde deel van de Mister Blueberry-cyclus het imponerende verhaal van het vuurgevecht bij de OK Corral met historische figuren als Wyatt Earp en Doc Holliday (en zelfs Geronimo) in schoonheid af te ronden. Natuurlijk vervloekten menige lezers de langdradigheid waarmee Giraud ons ettelijke albums aan het lijntje hield. En evenzeer verweten we hem het systematisch laten insluipen van Mœbius' (Girauds alter ego) elementen in de tekeningen. Dust heeft daar beduidend minder last van. Giraud beheerst terug zijn realistische techniek en laat de losse Mœbius-stijl die in OK Corral de kop opstak achterwege. Hoewel hij krampachtig nieuwe elementen toevoegt aan het verhaal (de zoon van Geronimo), beschouw ze eerder als verlengingen na een spannende cup-match: de kers op de taart met een team op zoek naar de winning goal. Had Giraud eenvoudigweg enkele extra pagina's bijverzonnen om het verhaal te kunnen opsplitsen in twee delen, dan leek dit slechts een commerciële truc. Girauds professionalisme breit er gelukkig een einde aan. In schoonheid welteverstaan.