Bibliografie van Willy Lambil
• Arme Lampil
• Sandy en Hoppy
Bibliografie van Raoul Cauvin
• 't Is naar de Bliksem
• Agent 212
• Arme Lampil
• Bij Sjaak, tussen Pot en Pint
• Cédric
• De Blauwbloezen: De Integrale
• De Gieren
• De Minimensjes
• De Musketiers
• De Nieuwe Avonturen van Sammy
• De Ouwe Blauwe
• De Paparazzi
• De Psy
• De Rioolkoninkjes
• G. Raf Zerk
• Lowietje
• Minnolt
• Natasja (deel 13)
• Ongelukkige Liefdes
• Raf en de Postzegels
• Ramtamtam en Kierikieli / Vergeten Jungle
• Robbedoes en Kwabbernoot (deel 30, 31, 32)
• Sammy
• Sandy en Hoppy
• Schipbreuk
• Slemper en Slof
• Smerissen
• Taxi-Girl
• Vrouwen in 't Wit
• Zotico
DE BLAUWBLOEZEN 46
Requiem voor een Blauwbloes


Willy Lambil + Raoul Cauvin • Dupuis
48 p. (SC)
De Blauwbuiken

De laatste tijd neemt onze stripaankoop recht evenredig toe met onze jammerlijk uitdeinende buikomvang. Wat wil je ook? Aan sporten komen we niet meer toe nu we onze leesachterstand languit liggend op de sofa willen inhalen. En nog minder dan het open scheuren van onze broek in het openbaar, houden we van het kopen en lezen van slechte strips. We geven wel schoorvoetend toe dat we meer dan één serie blijven kopen, lezen en daarna snel weer opbergen uit macht der gewoonte of om onze trotse collectie up-to-date te houden.

De Blauwbloezen, nochtans een van onze favoriete komische oorlogsseries uit onze jeugdjaren, is zo’n gewoontestripje, hoewel we steeds uitkijken naar een nieuw deel. Hoop op beterschap wellicht. En voor een keertje komt die hoop in vervulling, althans in die mate om te blijven uitkijken naar nieuwe sterkere delen, al of niet gebaseerd op authentieke historische feiten.

Korporaal Blutch is dood, overleden en begraven. Gestorven als een held. Chesterfield, die andere hand op de buik en door emotie overmand, krijgt van elkeen die 'm een hart onder de riem steekt telkens een andere versie van de feiten. Het leidt tot de beslissing om Blutch te wreken op het veld van eer. Uiterààrd schreeuwt ons buikgevoel al van in het begin dat Blutch helemaal niet is overleden...

Kijk, laten we eerlijk zijn: De Blauwbloezen kan al lang niet meer rekenen op uitbundig klaroengeschal. Daarvoor heeft de kritische lezer de buik vol van de standaardtrucjes en flauwe, strompelende running jokes van Cauvin. Maar moeten we nu echt barricades opwerpen voor de deuren van Dupuis om Cauvin tot betere scenario's te dwingen of stel je je tevreden met een complexloze, ontspannende strip zonder pretentieuze bijbedoelingen, zoals dit album?

> DAVID STEENHUYSE — april 2003