Vlaamse televisieseries en strips vormden op één enkele uitzondering na (F.C. De Kampioenen), zelden een commercieel succes. Zowel De Pfaffs, En Daarmee Basta!, De Planckaerts, Merlina en nog enkele anderen waren niet bepaald een lang leven beschoren. Welke weg de stripreeks naar de scripted realityreeks De Buurtpolitie zal inslaan, is voorlopig nog koffiedik kijken, want met een eerste strip in de winkels zal het vooral van het publiek afhangen of de reeks F.C. De Kampioenen achterna gaat of niet.

Aan het scenario zal het in ieder geval niet liggen, want hoewel het verhaal op zich niet hoogstaand is, leest het wel vlot en weet de schrijver het principe van de tv-reeks netjes te volgen zodat je tijdens het lezen hetzelfde gevoel krijgt alsof je naar het tv-programma kijkt.

Verantwoordelijk voor die teksten en de door Benus geïnkte tekeningen is de Vlaamse cartoonist Nix, het pseudoniem van Marnix Verduyn, die we kennen van Kinky & Cosy. Hij is er grotendeels in geslaagd de personages van De Buurtpolitie op een degelijke manier om te zetten in stripfiguren. Vooral de commissaris, Patrick, Stafke en de pastoor zijn wat ons betreft perfect geslaagd. Enkele anderen zoals Koen en Aziz mogen in de toekomst nog wel iets genuanceerder uitgewerkt worden. Ze zijn wel herkenbaar, maar als we gaan vergelijken zijn ze toch iets minder gelukt.

Niet dat we ons daar aan moeten storen. Alle begin is moeilijk, zullen we maar zeggen, en globaal gezien is Nix erin geslaagd deze naar verluidt spoedklus tot een goed einde te brengen. Het moet geen sinecure geweest zijn om alle personages van de reeks in een strip van 32 pagina's te verwerken en daarbij nog een verhaal te schrijven met de nodige humor dat volledig in de lijn van het programma ligt en dat ook begrijpelijk is voor de beoogde doelgroep.

De Roze Olifant is een strip die perfect zal aanslaan bij vooral jonge kinderen die nu al verzot zijn op de belevenissen van De Buurtpolitie en dagelijks voor de buis zitten om zeker niets te missen. Het album heeft zijn start alvast niet gemist: nummer 1 in de algemene boekenverkoop in Vlaanderen en de beslissing om nog tienduizend exemplaren bij te drukken.