Het Parijse Venus H. is een exclusief netwerk van callgirls die hun diensten alleen aanbieden aan gevoelsarme rijkelui die hun bestaansrecht afdwingen via de arrogantie van hun creditcards. Eén van hen, is de universele schoonheid Anja. Haar klusje is het verleiden van de onkreukbare rechter Jacques Laudry. Het doel is zonneklaar: de magistraat dwingen zijn handen uit een wespennest te halen. Maar al snel komen er liefdeskreukjes in het keiharde pantser van de satijnzachte escortdame.

Alvorens je nu rennend wegloopt door deze Pretty Woman-wending nog even dit: al op de eerste bladzijde is Anja dood. Die originele benadering zorgt ervoor dat scenarist Jean Dufaux elk deel met een nieuwe dame, pooier of venusheuvelliefhebber kan uitpakken. En Dufaux (Murena, Mister Black, De Aasgieren) is in grote doen. Onverstoord leidt hij deze intimistische dans. Zo laat hij Anja haar aards verhaal vertellen in de eerste persoon. Zachtjes en rustig maar stevig toewerkend naar een explosief hoogtepunt.

Ook Renaud laat in zijn tekeningen de Amerikaanse hardheid van Jessica Blandy of De Kinderen van de Salamander achter zich. Door ook de nieuwe modetrend te volgen om rechtstreeks de tekeningen in te kleuren, creëert hij een subtiele Parijse zwoelheid die sterk geïnspireerd lijkt op de softerotische foto’s van David Hamilton uit de jaren zeventig. Bovendien wist de klassieke Renaud ons te verrassen met een prachtige dubbelpagina waar je enkel wat pratende koppen ziet met daarboven heel veel lucht. Onwetend wat er boven hun hoofd hangt.

Op de naar goedkoop succes smachtende cover na, klopt het plaatje van Venus H. dus helemaal. Laat maar komen die pluimen.