Bibliografie van TBC
• De Tien Geboden (deel 4)
Bibliografie van Jean David Morvan
• Aan het Front
• Al' Togo
• De Avonturen van Walibi
• De Herinnering aan Abraham
• De Kleine Wereld
• De Kronieken van Konvooi
• Drie... en de Engel
• Heldorado
• Hercules
• HK
• Ik Ben Dood
• Konvooi
• Konvooi - De Jeugdjaren van Nävis
• Luuna
• Merlijn
• Mijn Jaar
• Nomad
• Reality Show
• Robbedoes en Kwabbernoot
• Robbedoes en Kwabbernoot (deel 47 tot 50)
• Taras Bulba
• TDB
• Troll
• Tschaï - De Waanzinnige Planeet
• Zeven
• Zeven (deel 6)
APPOLINE 
Al 8 Jaar Verdwenen...


TBC + Jean David Morvan • Casterman
64 p. (HC)
Gevangene sta op

Heb ik je ooit al teleurgesteld? Zelfs maar één keer?" "Nee, je bent een goed persoon." Zelden hebben we zoveel verwrongen passie gevoeld bij het lezen van een dialoog. Zeker als je weet dat de goede loebas van dienst zijn geliefde zo'n acht jaar geleden heeft ontvoerd. Ze was toen amper het eerste leerjaar ontgroeid. Hij sloot haar op. Hij liet haar huilen, janken en kermen. Uit liefde, zou hij zeggen. Maar in acht jaar kunnen de grenzen vervagen zodat je niet meer weet wie wie eigenlijk gevangen houdt. Een wat uitgebluste politieagent maakt zich op voor de zaak van zijn leven.

Het one-shot Appoline is ongetwijfeld de verrassing van de maand. De aanzet van het verhaal is overduidelijk gebaseerd op de ontvoering en de vrijlating van Natascha Kampusch. De Weense leed toen aan het Stockholmsyndroom waarbij ze haar ontvoerder aardig vond en dacht hem te moeten beschermen. Maar topscenarist Jean David Morvan gaat nog veel dieper en laat de lezer met verstomming achter. TBC, die we in het Nederlands enkel kenden van het mooist getekende deel uit de reeks De Tien Geboden, voelt ook nu weer zijn scenarist uitstekend aan en kiest hier voor een soort halfkarikaturale stijl in de stijl van de Argentijn Eduardo Risso (Fulu, Video Inferno). Hierdoor worden de scherpe dialogen een ietsje meer verteerbaar. Er valt zelfs te gniffelen met de intrieste moeder van de ontvoerder. Toch blijft het delicaat evenwicht tussen intens drama en spitsvondige ontspanning bewaard. Appoline is dan ook een absolute aanrader voor iedereen die van grensverleggende strips houdt en niet Paul Marchal heet.

> WOUTER PORTEMAN — september 2009