Het oude Rome, een stad met een niet te overschatten belang voor de wereldgeschiedenis. Zijn (voor)geschiedenis is gehuld in mythes, legenden en mystiek. Wie een passie heeft voor dit tijdvak en een gave als verhalenverteller, ziet de oudheid daarom als thermen waar het aangenaam baden is. De overlevering zo buigen dat er een verhaal in zit, gaande van de epische Trojaanse Oorlog tot het al even tot de verbeelding sprekende Rome, dat is de uitdaging die Gilles Chaillet voor zich zag.

Als iemand deze uitdaging had aangekund, was hij het wel. De man ademde de oudheidkundige voorliefde in even grote teugen als zijn leermeester Jacques Martin. Fysieke problemen aan zijn tekenhand verwezen Chaillet naar de regiestoel, waar hij behoorlijk wat verhalen in de oudheid neerpende alvorens veel te vroeg te overlijden.

Van Gilles Chaillets idee voor Roma werd een conceptreeks gebrouwen die als goede Middellandse wijn beter lijkt te worden naarmate de tijd vordert. Met Éric Adam, Pierre Boisserie en Didier Convard zit er wel een erg ervaren triumviraat aan de schrijftafel. Niettemin duurt het aanvankelijk toch betrekkelijk lang voor ze de aandacht van de lezer blijvend weten vast te houden. Ligt het aan het trouw proberen vasthouden aan het oorspronkelijke heldendicht Aeneis, of aan het bewust archaïsch willen portretteren van enkele uitspraken? De verhaalaanvang van het eerste deel komt weinig spontaan over wat het leesritme te veel stokt. Eens daar voorbij, vlot het verhaal beter. Het mystieke element is, dat is persoonlijke smaak, even wennen maar zorgt tegelijk ook voor samenhang tussen de delen.

Zowel Régis Penet als Luca Erbetta — respectievelijk de tekenaars van het eerste en tweede deel — kunnen een stukje tekenen. De tekeningen van Luca Erbatta matchen het meest met onze smaak, maar de prenten van Régis Penet, die soms wat bewegingslijntjes zouden kunnen gebruiken, hebben dan weer een vrij rustiek aandoende inkleuring van Nicolas Bastide. Dat geeft de getekende lijven een gebronzeerde aanblik, passend bij het thema.

De historische duiding op het einde van het album is voornamelijk een meerwaarde voor wie vragen heeft over de historische interpretatie van het Palladium.

Hoewel persoonlijk geen fan van mystiek in een historische setting, noch van conceptreeksen an sich, kunnen we toch zeggen dat deze reeks het potentieel heeft om als geheel een mooi opgebouwd verhaal te zullen afleveren.