Wie beide covers van de twee verschenen Futura-albums naast elkaar legt, ziet in een soort gespiegeld effect twee meisjes die hun boezem uitspelen. Het geeft te denken over de (bij)bedoelingen van Jean-Charles Kraehn om makkelijk te scoren met geijkte pulpelementen. Niet dat we dat erg vinden...

Kraehn tekende het hele album met een grafisch tablet. Het oogt lang niet zo verfijnd als de overige strips die hij tekende, wat vooral duidelijk is in de decors. Het verhaal had door Léo verzonnen kunnen zijn, de obligate blootscènes incluis, maar het is een lightvariant. Drie jongeren belanden in de buitenwereld van een menselijke kolonie op een verre planeet waar ze met tal van gevaren te maken krijgen. Ze ontsnapten aan het dogmatische, religieuze bestuur van de stad, toch ook een stokpaardje van Léo. De natuur is hen niet goed gezind. Ze komen een primitieve stam tegen die een blauwhuidige schone gevangen houden. Ze heet Garane en wekt snel de jaloezie van Chérine. En dat is nog niet het minst van de problemen.

We moeten Futura niet voor meer verslijten dan het is: conformistische sf, mogelijk zelfs een overgangsproject van Kraehn naar the next big thing. Maar entertainend is het sowieso! Geef ons maar snel dat derde deel.