Rijstpap met gouden lepeltjes voor de brave kindjes, helrode duivels op bokkenpoten en een klok die heel sinister 'altijd' tikt voor de stouterds: dat beeld kregen we mee van het hiernamaals toen we klein waren. Beetje saai, niet? Geef ons dan maar de Griekse onderwereld. Eerst word je met een bootje de Styx overgevaren door veerman Charon en dan kom je terecht in de eeuwige kwellingen van Tartaros, geniet je van het eeuwige genot van het Elysion of mag je vleermuisje spelen in het lokale vagevuur van Asphodel. Waar je terechtkomt, hangt af van je eigen voorgeschiedenis, maar als je een keer tot speelbal van de goden gediend hebt, hebben die ook nog een dikke vinger in die rijstpap.

De arme Cydippe geraakt haar familie kwijt door de zoveelste banale ruzie tussen Zeus en eega/zus Hera. Ze slaagt er echter in om in de onderwereld door te dringen en probeert haar gezin uit de klauwen van Hades te redden.

De per album wisselende auteurs van Orakel maken het je zeker niet altijd gemakkelijk en een zekere voorkennis in verband met de Griekse mythologie kan zeker geen kwaad. Toch slagen ze er nu al vijf albums in om ons telkens weer een spannend en toegankelijk verhaal voor te schotelen. Het scenario van Stéphane Betbeder en de tekeningen van Erwan Seure-Le Bihan sluiten perfect bij de vorige delen aan. Oorspronkelijk zou de reeks na dit album afgesloten zijn. In Frankrijk zijn er ondertussen alweer twee nieuwe albums verschenen, zelfs eentje met onze favoriete antiheld Sysiphus in de hoofdrol.

Zullen we eens een voorspellinkje doen? Awel, we zijn er redelijk zeker van dat Daedalus ook die nieuwe cyclus gaat vertalen. (Pleasepleaseplease...?)