Een mens is een gewoontedier, en een gewoontedier houdt van zekerheden. Laten we jou er dus enkele geven. Miss Oktober is een reeks uit drie delen, zoals steeds op de achtercover aangekondigd. Het verhaal speelt zich af in de jaren 1960 en dus heeft de reeks steevast het hoofdpersonage op de cover zoals op reclameaffiches van destijds, gedragen door een retrokleurtje. Bij wijze van ondersteuning werd het nieuwe album ook steeds uitgebracht in oktober.

Net als iedere goed onderbouwde thriller, zoals deze er een is, is hier zelden iets wat het lijkt te zijn en dus kunnen we de hierboven opgesomde zekerheden eigenlijk alweer tenietdoen. Deze reeks telt geen drie, maar wel vier delen. Geen fel retrokleurtje dit keer want dit album staat wat los van de andere, er zijn immers geen aan maanden gelinkte moorden meer te ontrafelen. Ga volgend jaar in oktober ook niet op zoek naar een nieuwe episode want dit album sluit de reeks af.

Toch staat niet elke zekerheid op losse schroeven. Alain Queireix en Stephen Desberg houden zich immers moeiteloos staande. Desberg bewijst steeds te hebben geweten waar hij met dit scenario heen wilde. Alle losse eindjes zijn aan elkaar geknoopt, een flashback naar het eerste album verweeft alle delen netjes met hun voorgeschiedenis. Daar waar we bij het vorige deel soms wat binding met het hoofdpersonage misten, krijgt ze hier opnieuw meer karakter. Bij Queireix heb je in deze reeks twee zekerheden. Om de paar keer dat hij Viktor portretteert, zal hij haar hoofd wat schuin leggen en daarbij zijn wij telkens weer verkocht. Zekerheid twee, iedere slee die deze tekenaar op papier zet, zou je stuk voor stuk zo in je garage parkeren. Sommige mannelijke personages mogen dan al eens wat op elkaar lijken, hun haarsnit verraadt dan wel dat ze niet een en dezelfde zijn. Kattrins inkleuring past mooi bij de neergezette tijdsgeest en dat maakt van dit album (en de reeks) één mooi geheel.

Nog één zekerheid, om het af te leren? Volgende jaar in oktober gaan we vast even weemoedig glimlachen als we onszelf betrappen op onze nood aan zekerheid.