Je kent ze wel, jonge ouders die je vol overgave en al zelf hikkend van het lachen de laatste grappige uitspraak van hun kind vertellen zonder dat je daarom vroeg. Wie zelf geen kinderen heeft of niet regelmatig deel uitmaakt van het opgroei- en leerproces van een kind zal die verhaaltjes even vervelend vinden als The Voice Kids of andere tv-programma's waarin het non-talent of de onkunde van kinderen met de mantel der liefde bedekt wordt. Ondergetekende is gelukkig een supernonkel van zes neefjes en nichtjes waardoor we zonder overdrijven kunnen opmerken dat Mario De Koninck wel degelijk grappige anekdotes opdist en bovendien de herkenbaarheid bespeelt.

De Koninck, die je misschien kent als cartoonist AAaRGh, maakt er een punt van om enkel waargebeurde anekdotes en werkelijk uitgesproken citaten van zijn twee dochtertjes te gebruiken. In al hun eerlijkheid, niet gespeend van hilarisch plotse driftbuien bij de jongste spruit, zeggen de twee dochters de gekste dingen. Vaak spelen hun ouders onbedoeld als aangever of komen sommige observaties vanuit het niets. In dat geval levert De Koninck bijkomend commentaar om de pointe te benadrukken of een aanleiding te verduidelijken. Het plezier van het optekenen en ook het familiegeluk spat van de pagina's. Geen wonder dat hij er lovende commentaren op zijn Facebookpagina of in de pers mee vergaart.

Grafisch is dit geen hoogvlieger. Met een beetje begeleiding hadden zijn eigen dochters dit kunnen tekenen en zou het niet noodzakelijk minder zijn geweest. Maar voor een keer bedekken wij dat aspect van wat een strip tot een volwaardig goede strip maakt met de mantel der liefde.