Daar is er eentje. Daar is-ie. Eindelijk! Mijn eerste schaamhaar. Joepie! Och neen... toch niet. Tedoeme, wanneer word ik eindelijk een echte puber? Een adolescent! Wanneer krijg ik puisten en een diepe stem? Och, ik wil het zo graag. Neen, niet om te muilen. Dat is keivies, maar dan zal ik eindelijk mijn liefjes begrijpen. Waarom zijn ze boos op mij? Waarom vinden ze mij zo tof? Ik snap er geen snars van. Waarom doen ze ook zo lastig? Nadia en Ramatou krijg ik nog ingepast in mijn agenda, maar dat oud lief is er te veel aan. Camille moet toch begrijpen dat ik in de kinderopvang nog een peuter was toen ik haar die ring gaf. Eeuwige liefde. Pfff. Waarom moet zij nu weer in mijn leven komen? Mmm, misschien moet ik naakt zonnen. Volgens de apotheker doet vitamine D mijn hormonen ontwaken! Hopelijk niet te veel, anders begin ik onderaan te bloeden. Brr.

Titeuf is in Frankrijk een absoluut prijsbeest met een fenomenale oplage per deel van ruim boven het miljoen stuks. En toch is deze reeks in onze lage landen een marginaal stripje dat in alle stilte ergens achteraan wordt gedumpt in de rekken. Een onwaarschijnlijk stom uitgeefritme met alle delen door elkaar en anders genummerd nekten de voorbije zestien jaar elk mogelijk succes. Nochtans had én heeft deze tienjarige stripheld alles om het te maken. En neen, de uitgever moet niet komen lullen dat de oorzaak van het falen ligt bij die gestileerde kwak mayonaise op zijn hoofd. Voorloper Biebel was meer eikel dan lul, en hij werd wel omarmd door striplezend Vlaanderen en Nederland. Dat het een tweede Kleine Robbe is? Titeuf is grappiger, snediger en volwassener dan zijn grote concurrent. Titeuf verdient ook hier een fenomenale verkoop. Heruitgeven die handel, maar nu mét een deftig crossmediaal marketingplan.

De voortrekker ervan kan gerust het nieuwe album zijn. Na enkele jaren stilte besloot Zwitser Zep nog eens een Titeufje te maken. Maar hij gooide verrassend zijn klassieke gagopbouw volledig overboord en ging voor één lang verhaal, een oefening die hij al voordeed in het nog steeds niet vertaalde album Nadia Se Marie (het Franse deel 10). Wie vreesde voor een sof zoals Bollie en Billies eerste, lange verhaal Globetrotters is eraan voor de moeite. Titeuf komt terug binnen via de grote poort. Dit is het beste album van de reeks. Grappig, goed opgebouwd, vol dubbele bodems, en zalig retro ingekleurd met Miami Vice-kleurtjes.

Doe er je voordeel bij. Vandaag nog, of koop volgend jaar de integrale pocketversie, het gratis meegesealde album of de dubbelalbums met dvd. We zeggen maar wat vanuit onze eigen marketingachtergrond...