Bibliografie van Béatrice Tillier
• Fee en de Tedere Robots
• Het Maagdenbos
Bibliografie van Jean Dufaux
• Andreas de Florentijn
• Avel
• Barracuda
• Barracuda
• Beatifica Blues
• Betoveringen
• Chelsy
• Conquistador
• Dakota
• De Aasgieren
• De Avonturen van Blake en Mortimer
• De Kinderen van de Salamander
• De Rochesters
• De Rode Keizerin
• De Rovers van Keizerrijken
• Dixie Road
• Djinn
• Dubbelmasker
• Fox
• Giacomo C.
• Gotcha
• Hemingway
• Het Maagdenbos
• Het Pad van Jessica
• Jaguar
• Jessica Blandy
• Kruistocht
• Lucius
• Maanbloed
• Medina
• Melly Brown
• Mister Black
• Murena
• Niklos Koda
• Nomade
• Pokervrouw
• Regenwolf
• Sade
• Saga Valta
• Samba Bugatti
• Santiag
• Saria
• Schimmenspel
• The Dream
• Venus H.
• Vincent
DE KLAAGZANG VAN DE VERLOREN GEWESTEN 9
De Heksen 1: Blackhead


Béatrice Tillier + Jean Dufaux • Dargaud
56 p. (SC)
Ons hoor je niet klagen!

De Klaagzang van de Verloren Gewesten... Voor een dergelijke tagline zou elke separatistisch ingestelde politicus toch echt wel zijn linkerhand willen geven! Ook wij waren vanaf de beginstrook gefascineerd door Jean Dufaux' creatie en we vinden nog altijd dat de eerste cyclus, Sioban, getekend door Grzegorz Rosinski, tot de top behoort in het medieval fantasygenre. Bij de aanvang van de tweede cyclus, De Genaderidders, vreesden we even dat de scenarist het zich allemaal wat te moeilijk aan het maken was, maar ook deze vier albums kwamen uiteindelijk wel op hun pootjes terecht. Tekenaar Philippe Delaby toonde zich een waardig opvolger van Rosinski en zijn veel te vroege dood betekende gelukkig niet het einde van de reeks. En dan is er nu de derde cyclus, met deze keer De Heksen als centraal thema. Simpel om volgen is het allemaal niet meer, ook al hebben we alle verhalen nog eens herlezen. Gelukkig biedt een achtergrondpagina op de website van Dargaud het nodige soelaas. Ze leert ons dat de vier nieuwe albums dus een prequel zullen vormen op de serie rond de Genaderidders.

Toch kun je dit verhaal perfect lezen zonder je de loodzware erfenis eigen te moeten maken. Het rechttoe rechtaan scenario deed ons vaagweg denken aan de eerste Legende-albums van Yves Swolfs. Hier krijgen we namelijk een gelijkaardige familievete op ons bord met alle nodige intriges en bastaarden die daarmee gepaard gaan. En ook al gaat het hier over heksen, het fantasygehalte staat nog op een laag pitje.

En hoe brengt de nieuwe tekenaar het ervan af? Wel, toen Delaby de reeks overnam, vonden we dat ook even wennen en nu hebben we met de getalenteerde Béatrice Tillier achter de tekentafel een beetje hetzelfde gevoel. We kunnen zeker niet van een totale stijlbreuk spreken, maar bij haar mag het allemaal een beetje fijner en lichter zijn.

We hebben er in elk geval alle vertrouwen in dat ook deze derde reeks van De Klaagzang niet zal misstaan tussen de andere delen!

> MARIO STABEL — november 2015