Deze derde integrale van de pilotenreeks Tanguy en Laverdure bundelt de laatste verhalen die Albert Uderzo tekende. In de overgang naar een nieuwe tekenaar werd zelfs eventjes een beroep gedaan op Jean Giraud die welgeteld één pagina tekende van Luchtpiraten. Als we echter Marcel Uderzo mogen geloven, hebben we toch veel te danken aan Alberts jongere broer om de populaire reeks van toen te vervolgen. Want vergis je niet, net zoals Jan Kordaat in de beginjaren van het weekblad Robbedoes de ware vedette van het blad was, was de aanwezigheid van Tanguy en Laverdure in het Franse weekblad Pilote van primordiaal belang om de lezertjes aan het blad te kluisteren. Een stagnering in de productie van nieuwe verhalen was niet gewenst. Zelfs Asterix moest het qua aanhang lange tijd afleggen tegen de twee piloten van het Franse leger. Die reputatie kwam mee tot stand dankzij het onvolprezen realistische tekenwerk van Albert Uderzo, een man die niet genoeg om zijn aangeboren talent geroemd kan worden. Bekijk die vliegtuigen toch, bewonder zijn figuren, sta versteld van zijn sexy meisjes (en dat in de nog preutse, vroege jaren 1960!). Tot in de decors zijn z'n tekeningen tot in de puntjes verzorgd. Dit is perfectionisme.

In deze bundeling willen spionnen een gloednieuw en nog geheim Mirage-model bemachtigen. Een bloedmooie deerne maakt Laverdure het hoofd op hol, enkel met het doel om hem te misleiden en het vliegtuig in handen van handlangers op de basis van Thule (in Groenland) te sturen. Het verhaal vormt een tweeluik met Geheime Basis waarin Laverdure de gevangene is van de vijand. Hij moet een spoor achterlaten voor zijn vrienden. Het is slechts een kleine kans om opgemerkt te worden. De schranderheid van Tanguy en wantrouwen in verdachte pelsverkopers helpen hem een handje. In Uderzo's laatste verhaal, Luchtpiraten (speciaal voor deze integrale opnieuw ingescand en ingekleurd), wordt de spanning nog wat meer op de spits gedreven in Afrika, met een mislukte aanslag op een Afrikaanse president en plannen voor een nieuwe aanslag die Tanguy en zijn vrienden moeten verijdelen.

Jean-Michel Charlier biedt zoveel leesstof dat je deze integrale niet in één keer kan uitlezen. De vele wendingen en een mogelijk uitzicht op de dood van zijn hoofdpersonages doen je net proberen om geen rustpauzes in te lassen. De komisch bedoelde momenten met Laverdure zijn er soms te veel aan, maar ze bieden wel weerwerk aan de wat saaie ernst van Tanguy. Tanguy en Laverdure moet in Buck Danny (die in Gevaar op Groenland eventjes goeiedag komen zeggen) ontegensprekelijk zijn meerdere erkennen, maar in de tegenwoordige hausse aan luchtvaartreeksen vliegt dit oudje van Uderzo en Charlier nog wel steeds mee aan machsnelheid.

Arboris volgt de Franse integrale edities van Tanguy en Laverdure nauw op de voet. Van Buck Danny is een vertaling van de huidige integrale reeks trouwens net zo goed welkom. Iemand is ons deze reeks in integrale vorm verschuldigd, ooit wel.