Na deel 10, het vorige album dat Uitgeverij HUM! uitgaf, volgt deel 7. Da's logisch, vooral in het onlogische universum van Fred en zijn creatie Philemon waar kop noch staart aan te krijgen is, tenminste voor medemensen zonder een greintje fantasie of een bereidheid tot overgave in een compleet wacko wereldje.

Bartholomee wil terug naar de A, het eiland in de Atlantische Oceaan. Via de waterput lukt dat niet want die doorgang is al eens gebruikt en dezelfde doorgang kan niet twee keer gebruikt worden. Dat zijn de regels. Barthlomee doet het toch en verdwijnt. Philemons oom Filijstijn waarschuwt de jongen dat hij Bartholomee vlug moet opzoeken en terughalen voordat men dit te weten komt. Via een circushoepel komt Philemon opnieuw in de wondere wereld terecht waar hij van de ene verbazing in de andere valt. Ten eerste letterlijk door in zee te vallen terwijl hij de maan (voorheen de hoepel) liet barsten. Op stelten door de oceaan wadende maanwachters komen hem omsingelen. Ze weten hem te vertellen dat niets meer hetzelfde is sinds "die baardmans" twee keer dezelfde doorgang gebruikte. Hah! En zo komt Philemon terecht in situaties waarin de zee als een tapijt wordt opgerold, een woestijn die overgaat in een zwevende bulldog en andere gein op weg naar Simbabbad die hij in Batbad om hulp moet vragen. Aansluitend zit een kortverhaal waarin een "jonge" heks van 720 jaar in een op de grond gevallen stripprentje geblokkeerd zit. Door Philemons hulp komt ze overeind. Ze neemt hem mee op een tocht buiten beeld. En dat levert speels amusement met prenten en complete pagina's op. Een visueel festijn!

Zonder deze (her)uitgaven van Uitgeverij HUM! hadden we Philemon nooit leren kennen en waarderen. Een woordje van dank is op zijn plaats.