DE VERSCHRIKKELIJKE PAUS 3
De Verderfelijke Deugd
Theo Caneschi + Alejandro Jodorowsky • Daedalus
64 p. (HC)
|
|
| Buitensporig |
|
|
Als we de geschiedschrijving volgens Alejandro Jodorowsky mogen geloven was het Vaticaan ten tijde van de Borgia's er een van pure decadentie, corruptie en perversie. Zijn waarheid moeten we met een korreltje zout nemen, maar in de grond schuilt er veel geloofwaardigheid in. Je staat er niettemin met werkelijk open ogen op te kijken hoe hij paus Julius II een engelachtig jongetje in zijn bed wil doen lokken of zich tot leven laat neuken door de kunstschilders Michelangelo en Rafaël, twee rivalen in hun vak, maar in de bedsponde van Julius elkaars gelijken. En we gaan verder: een markiezin die zó dik is dat ze door een tiental priesters moet gedragen worden. Raadgever Machiavelli duikt zelf graag het bed in met vier moddervette hoeren die hij letterlijk en figuurlijk bestijgt. Hij laat zich in bad zonder verpinken bepissen door een van hen. Ondertussen complotteren enkele kardinalen tegen de paus, maar hij heeft daar relikwieën zoals de voorhuid van Jezus Christus en een marteltuig tegenin te brengen. Het is zo krankzinnig allemaal dat het niet zomaar allemaal uit de koker van Jodo kan komen.
Hoe de scenarist tekenaar Theo Caneschi weer kon overhalen de aaneenschakeling van buitensporige scènes zonder blikken of blozen te tekenen, getuigt van een staaltje overtuigingskracht die van Jodo een succesvol handelsvertegenwoordiger of manager in het bedrijfsleven kunnen maken. Verdomd sterk in beeld gebracht. Geen wonder dat er anderen aan Theo's deur kloppen om in hun bad mee te trekken. Hij wordt genoemd als een opvolger voor Murena, maar een beslissing is er nog niet gevallen. In elk geval wil Theo eerst zijn reeksen De Verschrikkelijke Paus en De Lemen Troon afwerken. Nog één en twee delen van respectievelijk beide reeksen scheiden ons misschien van zijn volgende succesproduct. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — december 2014 |
