SUIKERSCHEDEL
Charles Burns • Oog & Blik | De Bezige Bij 56 p. (HC)
|
|
Een symfonie van angst en spijt |
|
Een werk van Charles Burns lezen is, in verschillende verhoudingen, een combinatie van aanvoelen en begrijpen. Waar de twee eerste delen (X en De Korf) uitblonken in de afwezigheid van mogelijke interpretatie van symboliek, blijkt het derde deel, Suikerschedel, het magische Tetrisblokje te zijn dat, eens het is neergedaald, zorgt voor het verdwijnen van talloze rijen blokkades. De eerste twee delen waren aanvoelen. Het derde is begrijpen.
Niet alle details dienen uitgelegd te worden in deze recensie, dat zou te kort doen aan een meesterverteller. Want we geven het toe, aan het einde van deel 2, De Korf, vreesden we er even voor. We vreesden dat Burns alle verhaallijnen onmogelijk in een nog begrijpelijk geheel zou kunnen verbinden. Maar ineens is het daar. We begrijpen.
Suikerschedel is een bedrieglijk eenvoudig verhaal. Plots lijken symbolen overduidelijk en sla je jezelf op het voorhoofd: "Dat ik dat niet doorhad!" Vergis je echter niet! Burns heeft met deze drie albums een verhaal gesponnen waar we hem nog jaren om gaan bewonderen. Opmerkelijk is ook hoe het derde album de algemene kwaliteit van de voorgaande delen positief beïnvloedt. Je hebt de drie delen nodig om het te appreciëren.
Angst om op te groeien, spijt van keuzes. Worstelen met je eigen demonen. Verstoten en verstoten worden. Verslaving en eenzaamheid. Het zit er allemaal in. In een verstilde, meesterlijk opgebouwde finale komt het allemaal samen en blijf je verstomd achter. Alleen. Met je eigen angsten. Een meesterwerk. |
|
> WIM DE TROYER — november 2014 |